همه ما انسان‌ها در طول زندگی در دوراهی‌ها و مسیرهای ناشناخته ایستاده‌ایم، گاه آن‌قدر در انتظار یک نقشه کامل و یک راهنمای بی‌نقص یا یک مسیر روشن و عاری از خطر می‌مانیم، که سفر زندگی را به تعویق می‌اندازیم، اینجاست که حکمت وادی هشتم کنگره60 چون نویدی رهایی بخش به گوش می‌رسد: با حرکت، راه نمایان می‌شود. این کلام، فلسفه‌ای است که نقشه‌های از پیش ترسیم شده را به چالش می‌کشد و به ما می‌آموزد که نقشه واقعی، در دلِ عمل و حرکت، خود را آشکار می‌سازد. ما غالباً فکر می‌کنیم برای شروع هرکاری، باید از ابتدا تا انتهای مسیر را به وضوح ببینیم، این انتظار یک توهم است و اغلب به بهانه‌ای برای تعلل و عدم اقدام تبدیل می‌شود.وادی هشتم به ما یادآوری می‌کند که زندگی مانند رانندگی در مهِ غلیظ است، شما تنها چند متر از جاده را پیش رو می‌بینید، اما با ادامه حرکت و پیمودن آن چند متر، بخش‌های جدیدی از مسیر پیش چشمانتان گشوده می‌شود، ایستادن و تحلیلِ ذهنی مسیر، هرگز نمی‌تواند آنچه را که در عمل وجود دارد را به شما آموزش دهد.
حرکت است که، موانع واقعی را به شما نشان می‌دهد، قدرت‌های پنهان را بیدار می‌کند و راه‌حل‌های خلاقانه را به شما الهام می‌بخشد. تا زمانی که برای دویدن اقدام نکرده‌اید، نمی‌دانید استعدادِ پاهایتان چیست، حرکت می‌کنید، به چاله بر می‌خورید، اما این برخورد به شما می‌آموزد که در قدم‌های بعدی چگونه از چاله‌ها دوری کنید، این چاله‌ها، بخشی ضروری از فرآیند یادگیری و نمایان شدن راه هستند.این وادی برای مسافران کنگره60 در فرآیند درمان و سلامتی، مفهومی حیاتی دارد. بسیاری از ما در آغاز راه، درگیر ترس و تردید بودیم: و سئوال‌های زیادی همچون، آیا این راه جواب می‌دهد؟ یا آیا من به اندازه کافی قوی هستم از خود می‌پرسیدیم.
وادی هشتم پاسخ می‌دهد فقط حرکت کن، قدم اول را بردار و دارو را مصرف کن، در جمع حاضر باش و دستورات راهنما را اجرا کن در این حرکت است که به‌صورت آهسته راه برای شما روشن می‌شود. قدرت بله و نه گفتن را پیدا می‌کنید و می‌فهمید که چگونه باید در هر مرحله از سفر عمل کنید، راه درمان اعتیاد، نه در ذهن، بلکه در عملِ روزمره نمایان می‌گردد.همیشه منتظریم تا شرایط ایده‌آل فراهم شود و همه چیز بی‌نقص باشد، سپس شروع به حرکت کنیم، وادی هشتم فریاد می‌زند: ایده‌آل گرایی، مانع پیشرفت است. شروع کنید، حتی اگر ناقص و پراشتباه باشید، همین حرکت ناقص، شما را به پیش می‌راند و راهِ کامل‌تر شدن را به شما نشان می‌دهد.در این وادی به ما می‌آموزد که منتظر روشنایی کامل انتهای تونل نباشیم، بلکه با یک چراغ قوه کوچک (اراده و اعتماد به نفس) قدم در تونل بگذاریم، با هر قدم، بخشی از تاریکی کنار می‌رود و مسیر، روشن و روشن‌تر می‌شود.پس بیایید این قانون را در همه عرصه‌های زندگی، درمان، کار، روابط و رشد شخصی به کار ببریم.
عنوان مقاله: وادی هشتم: با حرکت راه نمایان می شود
به قلم: راهنمای محترم مسافر مهدی کمالی لژیون 22
ویرایش: مسافر ابراهیم کاظمی لژیون 8
تقدیم نگاه زیبایتان از طرف خدمتگزاران سایت
- تعداد بازدید از این مطلب :
293