کسی که تمام هستی را برنامه‌ریزی کرده و قدرت آن در دستانش است، قدرت مطلق یا همان خداوند است. برای درک عظمت هستی، باید بدانیم که تمام منظومه شمسی در برابر این جهان بزرگ؛ همچون قطره‌ای از آب در برابر اقیانوس است. هر پدیده‌ای در این جهان عمری دارد و پس از آن از میان می‌رود. ما بر سنگی به نام کره زمین زندگی می‌کنیم که در فضا معلق است و با نظم و حساب دقیق به دور خود می‌چرخد، اگر ذره‌ای از این نظم به هم بخورد، زمین دچار زلزله یا سونامی می‌شود و شهرها را از بین می‌برد.
عمر ما در این کره خاکی به اندازه شبنمی کوتاه است؛ پس قدر آن را بدانیم و آگاه باشیم که زمانمان را صرف چه چیزهایی می‌کنیم. زندگی پر از فراز و نشیب است و هر انسانی درگیر مسائل گوناگونی می‌شود، زمانی که یک مشکل به پایان می‌رسد، معمولاً مسئله دیگری آغاز می‌شود؛ باید این حقیقت را بپذیریم که زندگی را نمی‌توان ثابت نگه داشت، بلکه باید بیاموزیم، چگونه با آن همراه شویم. یک موج‌سوار بر موج سوار می‌شود از قدرت آن استفاده می‌کند و لذت می‌برد؛ اما کسی که موج سواری بلد نباشد، موج او را در هم می‌شکند، ما اگر هنر موج سواری در زندگی را یاد نگیریم، در برابر مشکلات نابود خواهیم شد. رفتار ما با دیگران یکی از همین مهارت‌هاست، این‌که انسانی سازگار باشیم یا متعصب. تعصب در هیچ زمینه‌ای سودمند نیست؛ زیرا انسان متعادل کسی است که بین احساس و عقل تعادل برقرار می‌کند.
تمام مسیر زندگی در این است که یاد بگیریم هر لحظه از عمرمان را، چگونه کنترل کنیم و چه عملی انجام دهیم. در هر زمینه، به ویژه در روابط با دیگران، باید ترازو و معیاری داشته باشیم و آن معیار عقل است. تشخیص دهیم کسی که با او در ارتباط هستیم، خیرخواه ماست یا بدخواه ما. متأسفانه گاهی این تشخیص را نمی‌دهیم و آسیب می‌بینیم. معیار سنجش در درون ماست، کافی است لحظه‌ای درنگ کنیم و به صدای عقل گوش دهیم، اگر مشکلی پیش آمد، صبر و تحمل داشته باشیم و با تفکر راه درست را بیابیم. آن‌گاه خواهیم آموخت از نقطه پایین، بالا بیاییم و رشد کنیم. زمانی که توانستیم از سختی‌ها عبور کنیم، در حقیقت در برابر قدرت مطلق تسلیم شده‌ایم.
اگر یاد بگیریم در جهت رودخانه شنا کنیم، می‌توانیم از نیروی آن بهره ببریم و پیش برویم؛ اما اگر برخلاف جهت حرکت کنیم، انرژی ما تحلیل می‌رود، یعنی در هر مکانی که هستیم، اگر قوانین را رعایت کنیم، حرمت‌ها را حفظ کنیم و فرمان‌بردار باشیم، قطعاً پیشرفت خواهیم کرد، در غیر این صورت با مشکل روبه‌رو می‌شویم. همه ما باید بکوشیم خود را بسازیم، تجربه، آگاهی و دانش خود را افزایش دهیم تا در برابر امواج زندگی آسیب نبینیم، حتی اگر در دست امواج فشرده شویم، باز هم قدرت توانایی و تحمل را می‌آموزیم. ارزش زمان را بدانیم و عمر خود را به بطالت نگذرانیم. برای بازی بادبادک هم باد لازم است و هم یک بازیکن ماهر. باد همان قوانین الهی و شرایط مناسب است و بادبادک باز خود انسان است که اگر مهارت داشته باشد به مقصد می‌رسد. در جهان مادی، معیار زمان به صورت ۱، ۲، ۳ است؛ اما در جهان‌های دیگر زمان مفهومی متفاوت دارد، مانند زمانی که در ذهن ما می‌گذرد.
در ذهن، گذشته و حال به سرعت سپری می‌شود و در بعد ذهنی، سرعت بسیار بالا است. زمین محل یادگیری و تجربه است؛ زیرا در آن زمان کندتر جریان دارد. انسان دارای پیکرهای گوناگونی است و در هر مرتبه از هستی، باید سیر و سفر کند؛ همان‌گونه که در قرآن آمده است: «در بهشت هر چه بخواهید برایتان مهیاست.» در جهان ذهن نیز هر چه تصور کنیم، ساخته می‌شود؛ اما در ابعاد بالاتر می‌توانیم آن را در بیرون از خود نیز پدید آوریم. ما همواره در زمین در حال دگرگونی هستیم و این دگرگونی می‌تواند در جهت خیر یا شر باشد. هیچ انرژی در جهان از بین نمی‌رود، بلکه از شکلی به شکل دیگر تبدیل می‌شود؛ پس از مرگ نیز تمام حس‌هایی که در این جهان داشته‌ایم با ما باقی می‌مانند، اگر کسی را دوست داشته باشیم در آن جهان نیز او را دوست خواهیم داشت و اگر در این دنیا گرفتار اعتیاد بوده‌ایم، در آن‌جا نیز همان ویژگی را با خود خواهیم برد؛ زیرا خصوصیات ما در این بعد و در ابعاد دیگر نیز همراه ما هستند.
منبع: سی‌دی بادبادک باز
نویسنده: همسفر زهرا رهجو راهنما همسفر مریم (لژیون نهم)
رابط خبری: همسفر پریسا رهجو راهنما همسفر مریم (لژیون نهم)
عکاس: همسفر فاطمه رهجو راهنما همسفر زهرا (لژیون دوازدهم)
ویرایش و ارسال: همسفر فاطمه رهجو راهنما همسفر زهرا (لژیون هجدهم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی میرداماد اصفهان
- تعداد بازدید از این مطلب :
194