صبر اوج احترام به حکمت خداوند است

هر چیزی در دنیای ما صور پنهان و آشکار دارد و همه چیز بر مبنای دیدن است؛ به‌عبارتی هر کس از دیدگاه خودش به جهان نگاه می‌کند. ظاهر و باطن انسان باید یکی باشد؛ یک انسان در ظاهر نشان می‌دهد که آرام و صبور است و از ضدارزش‌ها دوری می‌کند؛ ولی در باطن انسانی بهم ریخته و ناآرام است. مثل فرد مصرف‌کننده‌ای که برای درمان ظاهر خود را در مقابل راهنما حفظ می‌کند؛ اما در خفی موادمخدر مصرف می‌کند.
انسانی که دارای افکار منفی، اضطراب، نگرانی، دروغ و غیبت می‌باشد و بدخواه دیگران است دارای حوض کثیف و لجن است؛ ولی کسی که به طرف ارزش‌ها حرکت می‌کند، دارای حوضی زلال و پاکیزه است. بایستی بدانیم اعمال و رفتار ما بر روی روح و روان ما تأثیر می‌گذارد. انسان باید برای جسم خود ارزش قائل باشد و این خود ما هستیم که تعیین می‌کنیم به چه صورتی با ما برخورد شود. کسانی که آرامش دارند و دغدغه فکری ندارند، افرادی هستند که خیرخواه دیگران می‌باشند، ایمان قوی به خداوند دارند و خداوند به آن‌ها کمک می‌کند؛ چون افکار و اندیشه خود را کنترل می‌کنند تا به بیراهه نرود و در زمان حال زندگی می‌کنند. کسانی که خیرخواه دیگران نیستند، باطن سیاه و زشت و زندگی سخت و دشواری دارند.
برای رسیدن به آرامش بایستی از سختی‌ها عبور کرد. نکته دیگر آن‌که انسان هر چه بکارد همان را برداشت می‌کند؛ یعنی اگر گندم بکارد گندم برداشت می‌کند و اگر جو بکارد جو برداشت می‌کند. گاهی اوقات ما خواسته را داریم، تلاش هم می‌کنیم؛ اما تقدیرمان چیز دیگری رقم می‌خورد. کسانی که در راه صراط مستقیم هستند خداوند پشت و پناه آن‌هاست تا از آنچه کاشته‌اند بهترین را برداشت کنند. وعده خداوند هیچ‌گاه دروغ نیست و پیشرو راه اصلی خداوند است که باید گوش به فرمان او باشیم و فرامین او را اجرا کنیم. رفتن به طرف ضدارزش‌ها باعث می‌شود انسان راه خود را گم کند و به مقصد نرسد. خدمت به خلق خداوند از ارزش بالایی برخوردار است و خداوند اجازه خدمت به خلقش را به هر کسی نمی‌دهد؛ مگر کسانی که لایق آن باشند.
ما هم باید با تمام وجود به دیگران کمک کنیم؛ چون دیگران کاشتند و ما خوردیم، اکنون ما هم می‌کاریم تا دیگران بخورند و بایستی این را بدانیم که ما مالک هیچ چیز نیستیم و هر چیزی چند صباحی دست انسان است و ما فقط مالک عشق و محبت هستیم. اگر از چیزهایی که به ما داده شده درست استفاده کردیم برده‌ایم. انفاق کردن در هر جهتی نشانه صبر، گذشت، آرامش و فهم انسان است. این افراد دانایی کامل دارند و بعد از ترک این جهان نام نیک از خود باقی می‌گذارند؛ همچنین می‌دانند جهانی دیگر در پیش رو دارند و به خداوند نزدیک می‌شوند. بایستی بدانیم کمک کردن فقط به صورت مالی نیست؛ بلکه با زبان خوش و لبخند هم می‌توان انفاق کرد.
مشکلات و غم همیشه لعنت خداوند نیست و گاهی حکمتی درون آن نهفته است که بستگی دارد با چه دیدگاهی به آن نگاه کنیم. در پایان می‌توانم بگویم که خواست ما در زندگی بسیار مهم است و انسان بایستی تزکیه و پالایش را از خود شروع کند و خود را از نیروهای منفی دور کند؛ همچنین اگر مشکلی برای او پیش آمد صبر پیشه نماید؛ زیرا صبر اوج احترام به حکمت خداوند است.

منبع: سی‌دی هیچی (بنیان کنگره۶٠: مهندس حسین دژاکام)
نویسنده: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر مهری (لژیون ویلیام وایت)
رابط خبری: همسفر صفورا رهجوی راهنما همسفر مهری (لژیون ویلیام وایت)
ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر امیره (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دکتر علیرضا