(به نام قدرت مطلق الله)
سلام دوستان پیمان هستم یک مسافر.
از آقای مهندس، خانواده محترمشان، راهنمایان گرامیام و تمام خدمتگزاران کنگره۶۰ ، تشکر میکنم.
با افتخار، این چند خط دلنوشته را تقدیم میکنم به جمعیت احیای انسانی کنگره ۶۰.
درود بر شما، ای رهروان طریق رهایی!
شاید روزی در تاریکی اعتیاد، گمگشته و درمانده، قدم در این راه نهادیم، اما امروز، در سایه روشن کنگره ۶۰، تولدی دوباره یافتیم.
در این سرزمین نور و امید، آموختیم؛ چگونه از بند اسارت رها شویم و به خویشتن خویش باز گردیم.
کنگره ۶۰؛ این خانهی امن، نه تنها مکانی برای رهایی از دام اعتیاد است، بلکه محلی برای آموختن، رشد و تعالی میباشد.
در این مکان، با آموزشهای ناب، با راهنماییهای دلسوزانه و با همیاری بیدریغ، قدم به قدم به سوی سلامتی و رهایی پیش میرویم.
در این مسیر پر فراز و نشیب، آموختیم که اعتیاد، بیماریی است که با دانش، صبر و تلاش درمانپذیر خواهد بود.
آموختیم که باید با نفس خویش مبارزه کنیم و با قدرت ایمان، بر تاریکیها غلبه نماییم.
کنگره، به ما آموخت که انسان، اشرف مخلوقات است و شایسته بهترینهاست.
آموختیم که باید به خود، دیگران و جهان هستی احترام بگذاریم.
آموختیم که عشق، محبت و گذشت، کلید گشایش درهای بسته است.
امروز، با افتخار در جمع شما، اعضای کنگره۶۰ ، ایستادهام و سر تعظیم فرود میآورم.
از شما، دیدهبانان و راهنمایان محترم، که با عشق و فداکاری، چراغ راه ما هستید، سپاسگزارم.
از شما، همسفران، که با همراهی و همدلی، در این مسیر دشوار، یار و یاور مسافران خود هستید، سپاسگزارم.
باشد که همواره در این راه ثابت قدم باشیم و با نور امید، تاریکیها را از بین ببریم.
آرزومندم، این جمعیت، همچنان پناهگاهی امن برای رهایی انسانها باشد و پیام رهایی را به گوش جهانیان برساند.
متن زیر را تقدیم میکنم به راهنمای عزیز، انشاالله تا ابد پاینده و در تمام امور زندگی سربلند و موفق باشند:
(آمدی و بدون هیچ چشم داشتی با من پیمان محبت بستی و در تمام لحظات همچون کوه کنارم بودی تا بیاموزم.
اندیشیدن را، امید را، راه و رسم زندگی و ایستادگی را، همچون زمزمهای مادرانه در گوشم خواندی تا من آن را سرلوحه زندگیام قرار داده و در این مسیر ساخته شوم).
"با احترام فراوان، زنده باد کنگره ۶۰ ، زنده باد پیوند عشق و محبت"
تنظیم و ارسال: مسافر نوید لژیون بیست و یکم
نمایندگی خواجو
- تعداد بازدید از این مطلب :
29