یک میز چهار پایه دارد؛ اگر یکی از پایه‌ها نباشد، تعادلش به هم می‌ریزد

نهمین جلسه از دور چهارم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، ویژه مسافران نمایندگی ارگ کرمان،
با استادی مسافر حامد، نگهبانی مسافر رضا و دبیری مسافر حسین، با دستور جلسه‌ی «عدالت، آیا همه افراد در کنگره با هم برابرند؟» روز سه‌شنبه ۲۱ مردادماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد :

سلام دوستان، حامد هستم، یک مسافر.

ابتدا به رسم ادب، از آقای مهندس دژاکام و خانواده‌ی محترمشان سپاسگزاری می‌کنم که این بستر ارزشمند را فراهم کردند تا بتوانم آموزش بگیرم و به درمان برسم. همچنین از راهنمای عزیزم، آقای حمیدرضا (راهنمای سفر سیگار و موادم) که هرچه دارم از وجود پاک ایشان است، و نیز از ایجنت محترم، مرزبانان و تمامی خدمتگزاران شعبه ارگ صمیمانه تشکر می‌کنم.

دستور جلسه امروز «عدالت، آیا همه افراد در کنگره ۶۰ با هم برابرند؟» است.
عدالت از تعادل برمی‌آید، و تعادل یعنی هر چیز در جای درست خود قرار گیرد و نظم برقرار باشد. برای مثال، یک میز چهار پایه دارد؛ اگر یکی از پایه‌ها نباشد، تعادلش به هم می‌ریزد.

در بیرون از کنگره، بسیاری تصور می‌کنند همه چیز باید به‌طور یکسان بین همه تقسیم شود. اما من در کنگره آموخته‌ام که هر فرد به اندازه‌ی خدمتی که انجام می‌دهد و آموزشی که می‌گیرد، بهره‌مند می‌شود. جایگاه‌ها در کنگره بر اساس خدمت و آموزش تعیین می‌شود، و نخستین گام برای رسیدن به جایگاه، «معرفت» است.

مثلث عدالت سه ضلع دارد:
۱. عدالت
۲. معرفت
۳. عمل سالم

برای رسیدن به عدالت، باید معرفت و عمل سالم را به‌کار گرفت. معرفت یعنی شناخت و آگاهی؛ اگر این شناخت در مسیر خیر باشد، نتیجه‌اش عمل سالم است. اما اگر شناخت و آگاهی در مسیر منفی باشد، به معرفت در جهت شر تبدیل می‌شود.

هر عمل سالم نیازمند آگاهی و شناخت کافی است. اگر فردی بخواهد کمک مالی کند اما شناخت درستی از موقعیت نداشته باشد، ممکن است این کار به مشکل، حتی به مراجع قضایی یا زندان ختم شود. پس در هر کاری باید ابتدا معرفت و شناخت داشت.

در پاسخ به این سؤال که آیا همه در کنگره با هم برابرند، باید گفت از یک منظر بله و از منظری دیگر خیر.

از یک جهت، بله: هر فردی که وارد کنگره می‌شود، فارغ از شغل، جایگاه اجتماعی یا شرایطش، با اسم کوچک خود معرفی می‌شود و عنوانی ندارد. همه «مسافر» هستند.

اما از نظر نتیجه و جایگاه، خیر: کسی که در سفر اول برنامه را دقیق اجرا می‌کند، سی‌دی‌ها را به‌موقع می‌نویسد و منظم است، با فردی که سال‌ها در سفر اول مانده و مدام راهنما عوض می‌کند، جایگاه یکسانی ندارد.

در سفر دوم هم همین است؛ فرد خدمتگزار با فردی که خیانت می‌کند یا هیچ خدمتی انجام نمی‌دهد برابر نیست. کسی که سال‌ها رهایی دارد ولی کم در کنگره حاضر می‌شود، با راهنمایی که چندین نفر را به رهایی رسانده و خانواده‌های زیادی را درمان کرده، جایگاه یکسانی ندارد.

به نظر من، کنگره ۶۰ یکی از بهترین مکان‌هایی است که عدالت در آن به‌درستی اجرا می‌شود. جایگاه هر فرد بر اساس آموزش‌ها و خدمتی که انجام داده، تعیین می‌شود.

امروز آموختم که در کنگره، همه در فرصت برابرند، اما در نتیجه برابر نیستند. فرصت خدمت برای همه وجود دارد، اما نتیجه بستگی به عملکرد فرد دارد. عدالت یعنی هر کس به اندازه‌ی آنچه کاشته، برداشت کند.

سپاسگزارم که با سکوت زیبایتان به صحبت‌هایم گوش دادید.

عکاس : مسافر امیررضا لژیون سوم

تایپ : مسافر امین لژیون چهار

ویرایش : مسافر امیرهادی لژیون دوم

بارگزاری : مرزبان خبری مسافر احسان