اندیشه‌ها و تصورات ذهنی‌مان را با تلاش به واقعیت تبدیل کنیم

جلسه اول از دوره نوزدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره60 نمایندگی شیروان به استادی مرزبان همسفر عاطفه، نگهبانی همسفر اعظم و دبیری همسفر مریم با دستور جلسه «وادی پنجم (در جهان ما تفکر، قدرت مطلق حل نیست؛ بلکه توأم با رفتن و رسیدن آن را کامل می‌نماید.) و تأثیر آن روی من» روز دوشنبه 30 تیرماه 1404 ساعت 16:00 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

تاکنون ۴ وادی را پشت‌ سر گذاشته‌ایم؛ وادی‌هایی که همگی در قلمرو ذهن و اندیشه قرار داشته‌اند. در این مراحل آموختیم که پیش از هر اقدامی ابتدا باید تفکر کنیم؛ زیرا جهان ذهن جهانی‌ بی‌زمان و بی‌مکان است و در کسری از ثانیه می‌توانیم هر آنچه را بخواهیم در ذهن خود تصویر کنیم؛ اما مهم آن است که این تصورات را به عرصه عمل بیاوریم و اینجاست که وادی پنجم آغاز می‌شود. در وادی پنجم از ما خواسته می‌شود که اندیشه‌ها و تصورات ذهنی‌مان را با تلاش به واقعیت تبدیل کنیم. برای رسیدن به این هدف مراحلی پیشِ روی ماست که باید با ایمان و اراده آن‌ها را طی کنیم تا به حال خوش دست یابیم.

نخستین گام رهایی از بندهاست؛ مسافر در پی آزادی از بند اعتیاد است و من به‌عنوان یک همسفر باید از افکار منفی و نیروهای بازدارنده رها شوم. برگشت از ضد ارزش‌ها تنها به اعتیاد محدود نمی‌شود؛ بلکه هر آنچه ما را از مسیر درست منحرف می‌کند ضد ارزش است. برای بازگشت از ضد ارزش‌ها ابتدا باید خواسته‌ای در دل داشته باشیم. مثلاً خواسته‌ من این است که با حضور در کنگره مسیر رهایی را برای مسافرم هموار کنم؛ اما در این مسیر درمی‌یابم که مشکل اصلی‌ام صرفاً اعتیاد او نبوده؛ بلکه نیروهای بازدارنده‌ بسیاری زمینه‌ساز آشفتگی در زندگی‌ام شده‌اند. در حقیقت ذهن ما دو مشاور دارد یکی روح که ما را به سوی ارزش‌ها و نیروهای مثبت هدایت می‌کند و دیگری جن که وسوسه‌گرِ رفتن به سوی ضد ارزش‌هاست. مهم آن است که بتوانیم آن دو را از هم بازشناسیم و راه درست را انتخاب کنیم.

گام دوم خودداری ا‌ست؛ اگر من هنوز درک روشنی از ارزش و ضد ارزش ندارم، دست‌کم باید از انجام عملی که نمی‌دانم نیکوست یا ناپسند خودداری کنم؛ حتی نباید به مکان‌هایی بروم که نمی‌دانم بودن در آن‌ها خیر است یا شر. سومین گام قناعت است؛ پیش از آشنایی با کنگره قناعت را به معنای صرفه‌جویی و جمع‌کردن پول می‌دانستم؛ اما اکنون آموخته‌ام که قناعت یعنی دانستنِ این‌که چه زمان باید هزینه کرد و چه زمان باید دست نگه‌داشت. این مفهوم تنها به امور مالی محدود نمی‌شود؛ بلکه شامل گفتار نیز هست بدانم چه زمانی و چه سخنی را باید بر زبان آورد و چه هنگام باید سکوت اختیار کرد.

چهارمین مرحله صبر است؛ صبر آنگاه ثمر می‌دهد که با تلاش همراه باشد. صبرِ تنها که در آن انسان گوشه‌نشین شود و در رنجِ خاموشی بسوزد راه‌گشا نیست. چنین صبری سرانجام به فورانی دردناک خواهد انجامید؛ پس باید صبر را با حرکت و کوشش درآمیخت. در ادامه باید از تجسس، قضاوت و غیبت پرهیز کنیم. افرادی که در خارج از کنگره به‌دنبال راه‌حل‌هایی برای بازگرداندن سرمایه‌های از دست‌رفته‌ هستند اغلب به آموزش‌های ژرف نمی‌پردازند؛ اما در کنگره وادی‌ها همچون نردبانی‌ هستند که باید پله‌پله پیموده شوند. اگر این مراحل طی شود حتی دستاوردهای مادی نیز با آرامش و رضایت همراه خواهند بود، نه با رنج و اضطراب.

مرحله‌ بعد پس‌انداز است؛ باید بیاموزیم که چگونه درآمدمان را مدیریت کنیم؛ کجا خرج و کجا صرفه‌جویی کنیم. همواره باید برای روز مبادا اندوخته‌ای داشته باشیم و در نهایت توکل، رضا و تسلیم. چنانچه تمام این مراحل را با صداقت طی کردیم نوبت آن است که به خدا توکل کنیم، راضی باشیم به رضای او و تسلیم مشیت الهی گردیم. آنگاه است که به آرامشی ژرف و حال خوش واقعی دست خواهیم یافت و آنچه را در دل خواسته‌ایم از آنِ ما خواهد شد.

تقدیر دبیر و نگهبان قبلی از دبیر و نگهبان جدید

مرزبانان کشیک: همسفر سهیلا و مسافر علیرضا
تایپیست: همسفر پریسا رهجوی راهنما همسفر نسرین (لژیون دوم)
عکاس: همسفر عطیه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون سوم)
ویرایش و ارسال: همسفر اعظم رهجوی راهنما همسفر نسرین (لژیون دوم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی شیروان