اعتیاد با نگاهی عمیق در کنگره

همه راه‌ها را امتحان کردیم از درمان و ترک، کلینیک و دارو و همچنین قرص و متادون؛ ولی هیچ‌کدام ما را به نتیجه نرساند و سال‌ها گذشت تا متوجه شدیم اعتیاد راه درمان دارد اما با روشی متفاوت؛ حالا نزدیک به ۲۸ سال است که روش DST در کنگره ۶۰ آغاز شده؛ روشی که از دل تجربه و علم بیرون آمده و مفهومی تازه از درمان ارائه می‌دهد. در کتاب ۶۰ درجه زیر صفر، اعتیاد با نگاهی عمیق بررسی شده؛ متوجه شدیم ترک با درمان متفاوت است چون ترک زیاد داشتیم ولی درمان نداشتیم؛ جناب مهندس دژاکام، اعتیاد را به سه گروه تقسیم کرد: ابتدا افرادی که دوست دارند مصرف کنند، دوم افرادی که می‌خواهند درمان شوند اما درگیرند و سوم کسانی که هنوز تصمیم قطعی نگرفته‌اند.

کسی که بخواهد اعتیاد را ادامه دهد؛ برایش مهم نیست که متادون باشد یا OT به دلیل این‌که همه درزمینهٔ درمان می‌توانند به‌صورت نگه‌دارنده عمل کنند و همچنین آغاز و پایانی ندارند اما روش DST فقط یک متد نیست بلکه یک کشف است؛ راه‌حلی که ما را از تاریکی به سمت روشنایی هدایت می‌کند چون در کنگره آموختیم که درمان، کافی نیست بلکه فرد باید به تعادل هم برسد به همین دلیل درمان زمانی کامل می‌شود که جسم، روان و جهان‌بینی فرد هم‌زمان به تعادل برسد، این راه نیازمند آموزش، خدمت و صبر است. اغلب افراد فکر می‌کنند که رسیدن به درمان با حرف و اراده انجام می‌شود اما واقعیت پیچیده‌تر از این‌ها است به دلیل اینکه افراد مشهوری بودند که جوایز جهانی گرفتند اما اسیر اعتیاد شدند و راهی برای نجات نیافتند و بعضی افراد نیز مست می‌کنند تا لحظه‌ای بتوانند از خودشان فرار کنند، بعضی هم قرص می‌خورند و منگ می‌شوند بنابراین این واقعیت تلخ اعتیاد است. وقتی اعتیاد در جسم ریشه کند، انسان نه خودش و نه دیگران را می‌شناسد و اگر مصرف نکند خمار می‌شود و درد خماری عقل و هوش را از او می‌گیرد؛ کمک به این افراد فقط با قضاوت کردن ممکن نیست بلکه باید آن‌ها را درک کرد.

اعتیاد موضوع امروز و دیروز نیست؛ حتی در قرآن هم در سوره حشر درباره مستی اشاره‌کرده و مولانا هم در اشعارش اشاره می‌کند که: من مست و تو دیوانه؛ ما را که برد خانه؛ یعنی وقتی عقل از کار می‌افتد انسان حتی خانه‌اش را هم نمی‌شناسد. مواد مخدر خوراکی نیستند که انسان را سیر کند یا رشد دهد؛ هروئین و شیشه، تریاک و حشیش و همچنین کوکائین فقط خار و خاشاکی هستند که جسم و جان را به فرسایش می‌کشاند اما با روش DST و با آموزش جهان‌بینی و رسیدن به تعادل می‌توان از این مرداب بیرون آمد. درمان فقط از طریق دارو صورت نمی‌گیرد؛ فرد هم‌زمان با دارو باید تحت آموزش باشد و خدمت کند تا سفرش نتیجه داشته باشد، کنگره به ما آموخته که زمین جای اضداد است، خوبی و بدی در کنار هم معنا دارند و در مرداب هم می‌توان گل رویاند و از تاریکی به روشنایی رسید و همچنین هیچ نوری بدون تاریکی معنا ندارد. روزی فکر می‌کردیم درمان اعتیاد غیرممکن است، ولی اکنون به کمک خدا و کنگره ۶۰ این امر مهم تحقق پیداکرده به همین دلیل در کنگره فرد ترک نمی‌کند بلکه به درمان و تعادل می‌رسد.

بعضی از اعضای کنگره که مصرف‌کننده بودند امروز در کلینیک‌ها خدمت می‌کنند و با همان شربتی که زمانی از آن فرار می‌کردند دیگران را درمان می‌کنند؛ این یعنی درمان واقعی و نجات انسان از گرداب و شکوفا شدن دوباره، بنابراین اگر می‌خواهیم به درمان برسیم باید رنج آن را تحمل‌کنیم و آموزش ببینیم و همچنین خدمت کنیم و صبر پیشه کنیم چون نابرده رنج، گنج میسر نمی‌شود.

منبع: سی‌دی مست
نویسنده: همسفر کبری رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هفتم)
رابط خبری و ویرایش: همسفر سارا رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هفتم)
عکاس: همسفر عسل رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون هشتم)
ارسال: همسفر رها رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی خلیج‌فارس بوشهر