وادی دوم، وادی امید است

در آموزش‌های کنگره۶۰ برای رسیدن به خود با کتاب ۱۴ وادی آشنا می‌شویم؛ کتابی که اگر مطالب آن را در زندگی کاربردی کنیم، می‌توانیم تمام حس‌ها و اخلاق‌های گذشته خود را با تزکیه و پالایش تغییر دهیم.

وادی اول به ما آموزش می‌دهد که می‌توانیم با درست فکر کردن ساختار زندگی‌ خود را زیبا کنیم، ساختاری که تبدیل به ویرانه شده است؛ با تفکر ساختارها آغاز می‌شود، بدون تفکر آنچه هست رو به زوال می‌رود. وادی دوم، وادی امید است. حالا که درست فکر کردیم، باید با امیدواری به همه چیز توجه کنیم و بدانیم که هر یک از موجودات، طبیعت و هستی رسالتی دارند و بیهوده به این جهان قدم نگذاشته‌اند؛ بنابراین من که انسان و اشرف مخلوقاتم، آیا بی‌فایده هستم؟

وقتی وادی دوم را گذراندیم، وارد وادی سوم می‌شویم. باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن، خویش فکر نمی‌کند؛ من باید تمام بار و مسئولیت زندگی و وظایف خود را قبول و به نحو احسنت انجام دهم؛ پس باید با آموزش‌های دو وادی قبل وارد مرحله عملی شوم و به وادی چهارم برسم. در مسائل حیاتی به خداوند سپردن، یعنی سلب مسئولیت از خویشتن؛ بعضی اوقات توقع من از خداوند خیلی زیاد می‌شود، ولی آقای مهندس در این وادی می‌فرمایند: خداوند غول چراغ جادو نیست که همه خواسته‌های تو را اجابت کند؛ پس باید با در نظر گرفتن لطف خداوند حرکت کنم تا بتوانم به موقع خواسته‌های خود را برطرف کنم و در این راه از دوستان و خانواده می‌توانم مشورت بگیرم، ولی در نهایت تصمیم نهایی به عهده من می‌باشد.

حال به وادی پنجم می‌رسیم. در جهان ما تفکر قدرت مطلق حل نیست؛ بلکه توأم با رفتن و رسیدن آن را کامل می‌نماید، در این وادی گفته می‌شود که هر چه فکر کردیم، کافی است و حالا باید وارد مرحله عمل شویم و بنای ساختار را درست کنیم؛ برای بنا و ساختاری زیبا باید از ضدارزش‌ها دوری کنیم، خودداری را از یاد نبریم، برای رسیدن به مقصد قناعت کنیم، صبور باشیم و از غیبت کردن پرهیز نماییم تا زیر دیوار خراب کسی قرار نگیریم، برای ادامه مسیر پس‌انداز کنیم و با رضای خداوند به نقطه کمال انسانی که همان فرمان عقل است، نزدیک شویم.

سپس وارد وادی ششم می‌شویم، حکم عقل را در قالب فرمانده کاملاً اجرا نماییم. بدن انسان مانند شهری بزرگ است و در این شهر همه اقوام زندگی می‌کنند که باید با زیرکی این شهروندان را بشناسیم و بدانیم که بعضی از این شهروندان اشرار یا همان خواسته‌های نامعقول هستند و باید در مقابل آن‌ها ایستادگی کرد تا به شهر وجودی ما ویرانی وارد نکنند؛ این کار توسط داده‌هایی انجام می‌شود که ما به عقل خود یا حاکم شهر می‌دهیم.

وادی هفتم رمز و راز کشف حقیقت در دو چیز است؛ یکی یافتن راه و دیگری آنچه برداشت می‌نماییم. راز طبیعت رسیدن به خود است که برای کشف آن به رمز آن نیاز داریم و آن هم این است که ما به این دنیا آمده‌ایم و رسالتی بر عهده ما می‌باشد؛ بنابراین وقتی حال ما خوب شده باید کمک کنیم که دیگران هم به این حال‌خوش برسند؛ همان‌گونه که آقای مهندس بعد از کشف متد DST و درمان خود این روش را در اختیار دیگران گذاشتند تا همه از بند‌هایی که به خود زده‌ایم، آزاد شویم.

وادی هشتم؛ با حرکت راه نمایان می‌شود. حال که در مسیر ارزش‌ها قرار گرفته‌ایم با کمک تابلوهایی مانند راهنمایی راهنماها، سفر دومی‌ها، دنورها، سردارها و پهلوانان که در مسیر ما هستند، راه موفقیت‌ را ادامه دهیم. در وادی نهم آموزش می‌‌گیریم که راه سخت است، ولی کم‌کم و با تکرار می‌توانیم به قله موفقیت برسیم؛ چون وقتی نیرویی از کم شروع شود و به درجه بالا و بالاتر برسد، نقطه تحمل به‌وجود می‌آید.

وادی دهم؛ صفت گذشته در انسان صادق نیست چون جاری است. آن‌طور که یک دانه گندم می‌تواند به ریشه، ساقه، خوشه و سپس به ۷۰ دانه گندم تبدیل شود، من انسان نیز می‌توانم با درست آموزش گرفتن صفت گذشته خود را تغییر دهم. وادی یازدهم؛ چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان همه به بحر و اقیانوس می‌رسند؛ وقتی آب در یک‌جا راکد باشد، تبدیل به گنداب می‌شود؛ پس من باید در مسیر ارزش‌ها حرکت کنم تا تبدیل به چشمه جوشان شوم و اگر حرکت نکنم مطمئناً به باتلاق تبدیل می‌شوم.

وادی دوازدهم؛ در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود. حال که به این‌ وادی رسیدیم، می‌توانیم به خواسته‌ای که اول سفر داشتیم، برسیم؛ چون خواسته اول ما بوده است. وادی سیزدهم؛ پایان هر نقطه سرآغاز خط دیگری است. حال که به قله رسیده‌ایم، می‌توانیم درست فکر کنیم و سفر ما تمام شده است؛ ولی باید بدانیم که مسیر ادامه دارد و نباید در یک جایگاه بمانیم و باید به فکر سفر دیگری باشیم و وارد وادی چهاردهم شده و سفر دوم که شروع عشق و محبت است، می‌شویم؛ در این سفر باید به دوش کشیدن و خدمت بدون منت را یاد بگیریم و با عشق سفر کنیم تا به فرمان حق نزدیک و نزدیک‌تر شویم.

منبع: کتاب عشق، چهارده وادی برای رسیدن به خود
نویسنده: همسفر اعظم رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون سردار)
ویراستار: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر گلثومه (لژیون اول) دبیر دوم سایت
عکاس: همسفر زیبا رهجوی راهنما همسفر اکرم (لژیون چهارم)
ارسال: همسفر شهربانو رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون سردار) دبیر اول سایت
همسفران نمایندگی رضا مشهد