وهم و گمان

جلسه دوازدهم از دوره دوازدهم کارگاه‌های آموزشی‌‌ خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی دکتراحمد‌ اراک به استادی همسفر پروین، نگهبان موقتی همسفر محدثه و دبیر موقتی همسفر مریم با دستور جلسه «قضاوت و‌ جهالت» روز دوشنبه 16 تیرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

دستور جلسه قضاوت و جهالت است. اگر دقت کنیم   قضاوت‌هایی که در زندگی‌ انجام می‌دهیم همه از روی وهم و گمان خودمان است یعنی ما فکر می‌کنیم که این‌طوری است و بلافاصله این فکر را به زبان می‌آوریم به جای اینکه در موردش تفکر کنیم و با خود بگوییم که آیا این قضاوتی که من الان دارم انجام می‌دهم به طرف مقابلم ضربه می‌زند یا نه؟ بدون اینکه هیچ تفکری داشته باشم، مخصوصاً وقتی که در جمعی قرار می‌گیریم. در مورد خودم می‌گویم من برای اینکه خودم را مطرح کنم می‌آیم از دیگران مایه می‌گذارم به عنوان مثال می‌گویم فلان شخص را دیدی در فلان جلسه چطور خودنمایی می‌کرد؟ چه صحبت‌هایی می‌کرد؟ و ... همین قضاوت‌های بیجای ما باعث می‌شود که حکمی را صادر کنیم و به دنبال این حکم غیبت‌هایی هم انجام می‌شود. در قرآن آمده است: « کسی که غیبت می‌کند گوشت مرده غیبت‌کننده را می‌خورد که این بسیار مشمئزکننده است.

من قبل از اینکه به کنگره بیایم بسیار قضاوت‌ می‌کردم؛ ولی از وقتی که به کنگره آمدم سعی می‌کنم که قضاوت نکنم. شما خیلی خوب می‌دانید که وقتی انسان درگیر ضدارزشی است به راحتی نمی‌تواند آن را کنار بگذارد و باید خیلی تمرین داشته باشد که این تمرینات به دنبال آگاهی به وجود می‌آید. اگر ما دنبال حرکتی که انجام می‌دهیم تفکر نکنیم و آگاهی نداشته باشیم هم به خودمان ضربه می‌زنیم و هم به دیگران. هر لحظه که ما فکر می‌کنیم داریم دیگران را قضاوت می‌کنیم حالا یا در ذهن خود یا به زبان می‌آوریم اگر در ذهنمان قضاوت کنیم تنها به خودمان ضربه می‌زنیم چون افکارمان به هم می‌ریزد و به دنبال آن قضاوت می‌رویم که ببینیم به کجا ختم می‌شود. حال اگر آن‌طوری که ما فکر می‌کردیم شود خیلی خوشحال می‌شویم و می‌گوییم پیش‌بینی ما درست بود؛ اگر هم درست نباشد پیش خودمان شرمنده می‌شویم می‌گویم خدا را شکر حداقل قضاوت خود رابه زبان نیاوردیم و جلوی دیگران چیزی نگفتیم. اگر در مقابل دیگران شخصی را قضاوت کرده باشیم و با او مشورت کرده باشیم و بعداً متوجه شویم که اصلاً این طوری که ما فکر می‌کردیم نبوده اینجا هم پیش خودمان شرمنده می‌شویم و هم پیش دیگران که این باعث می‌شود شخصیت ما زیر سوال رود.

در تمثیل داریم که می‌گویند: حرف خودت را کجا شنیده‌ای؟ در جواب می‌گویند آنجا که حرف همسایه‌ را شنیدم. این نشان می‌دهد که وقتی پیش کسی می‌نشینیم نباید سریع سر صحبت را باز کنیم و شروع به قضاوت کردن کنیم باید خیلی مواظب حرف زدن خود باشیم و همین‌طور مراقب حرکات و رفتار باشیم چون این حرف‌ها نقل مجلس بعدی می‌شود؛ بنابراین ما باید بدانیم که با چه کسانی رفت‌وآمد می‌کنیم اگر در کنار  فردی قرار گرفتیم که اهل قضاوت و غیبت کردن است باید سعی کنیم ما صحبت را باز نکنیم و اگر طرف مقابل خواست غیبت کند ما سعی کنیم موضوع صحبت را عوض کنیم که خود طرف متوجه شود که اشتباه می‌کند، این‌طوری ما هم عملاً داریم به فرد مقابل آموزش می‌دهیم. ما هر لحظه در زندگی مورد آموزش و آزمون قرار می‌گیریم اگر از این آزمون‌ها درس بگیریم که چه بهتر اگر درس نگیریم به مرور زمان روزگار به ما درس می‌دهد. اگر ما تغییر کنیم الگویی در خانواده می‌شویم. مادر نقش اصلی و مهمی در تربیت فرزندان  در خانواده دارد. من به عنوان یک مادر یا همسر اگر از زمانی که فرزندم کوچک است خیلی دنبال اهداف و خواسته‌های خودم نباشم یعنی همش به دنبال علایق خودم نرم، دنبال کلاس‌های مختلف که قبلاً دوست داشتم یاد بگیرم ولی فرصت نشده بود نباشم چون گاهی این‌ها باعث می‌شود از پرورش درست فرزند غافل شویم و در آینده فرزندمان آسیب ببیند که نمونه بارزش خودم هستم که از روی ناآگاهی هم به خودم و هم به فرزندم ضربه زدم.

مرزبان کشیک: همسفر مرجان
عکاس:همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر محبوبه (لژیون اول)
تایپ: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر محبوبه (لژیون اول)
ارسال: همسفر فاطمه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دکتر احمد-اراک