بین کفر و ایمان به‌اندازه‌ی یک مو فاصله است

جلسه چهارم از دور ششم کارگاه آموزشی خصوصی همسفران کنگره ۶۰ نمایندگی الوند قزوین با استادی راهنما همسفر فیروزه، نگهبانی همسفر فاطمه و دبیری همسفر فاطمه با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» روز دوشنبه ۱۶ تیرماه ۱۴۰۴ ساعت 16:00 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
خدا را شکر می‌کنم که دوباره فرصت شد تا در خدمت شما عزیزان باشم و این جایگاه را تجربه کنم. از خانم فاطمه نگهبان جلسه تشکر می‌کنم که اجازه دادند در این جایگاه خدمت کنم و به دبیر جلسه خدا قوت عرض می‌کنم. اگر بخواهم در مورد دستور جلسه امروز صحبت کنم همه ما می‌دانیم که در سال ۵۲ دستور جلسه داریم که همه آن‌ها به هم ارتباط دارند. همان‌طور که می‌دانید دستور جلسه هفته گذشته در مورد حرمت بود که به دستور جلسه امروز که قضاوت و جهالت است بدون ارتباط نیست. همه این دستور جلسات در پی هم آمده‌اند تا من فیروزه از بین این دستور جلسات گره‌های کور درون خود را پیدا کنم و به آن حال خوش و آرامش نسبی که مدنظر کنگره ۶۰ است برسم. دستور جلسه امروز در مورد قضاوت و جهالت است اگر بخواهم قضاوت را در یک کلمه توضیح دهم یعنی حکم صادر کردن. خداوند فطرت انسان را طوری آفریده است که انسان را بر سر یک دوراهی قرار داده و به انسان حق انتخاب داده است تا راه و مسیر خود را انتخاب کند. قضاوت در درون همه انسان‌ها نهاده شده است. ما انسان‌ها از صبح که بیدار می‌شویم در حال قضاوت کردن هستیم و این قضاوت کردن موقعی در انسان تخریب ایجاد می‌کند که وارد حریم دیگران شویم. در اصل من با قضاوت کردن دیگران دری را بر روی دیگران باز می‌کنم تا دیگران هم به خودشان اجازه دهند تا در مورد من قضاوت کنند. ما در کنگره ۶۰ یاد گرفتیم «هرچه کنی به خود کنی گر نیک و بد کنی». قضاوت کردن نیاز به‌پیش زمینه و یک سری اطلاعات، دانایی و منابع دارد. قاضی که در دادگاه قضاوت می‌کند بر مبنای دانش و آگاهی این کار را انجام می‌دهد؛ اما این قضاوت که انسان بدون هیچ اطلاعات و آگاهی وارد حریم دیگران می‌شود جهالت نامیده می‌شود. کلمه جهالت از جهل و نادانی و نبود اطلاعات و آگاهی سرچشمه می‌گیرد. ما در جهان‌بینی مثلث دانایی را آموختیم که دارای سه ضلع آموزش، تفکر و تجربه است. زمانی دانایی انسان مورد مخاطره قرار می‌گیرد که انسان نتواند دانایی خود را به دانایی مؤثر تبدیل کند. اینجا مثلث جهالت مطرح می‌شود که از سه ضلع ترس، ناامیدی و جهالت تشکیل‌شده است. همه‌ی حس‌های منفی جز میوه‌های جهالت هستند. ما همیشه در دعای کنگره از خداوند می‌خواهیم که ما را از بزرگ‌ترین دشمن خودمان که جهل و نادانی خودمان هست نجات دهد چون انسان با دست خودش مرتکب اشتباهات بزرگی می‌شود. کنگره ۶۰ جایی است که ما با انجام کارهای ضد ارزشی ازجمله دروغ گفتن باعث می‌شویم که خودمان از کنگره ۶۰ فاصله بگیریم. حس‌هایی که ما وارد کنگره ۶۰ می‌شویم و در حال آموزش گرفتن از آن هستیم از اهمیت بالایی برخوردار است. ما دو نوع قضاوت داریم یک قضاوت در صور آشکار‌ و یک قضاوت در صور پنهان. قضاوت در صور آشکار ما شخصی را کتک می‌زنیم یا تصادف می‌کنیم و قاضی در مورد پرونده ما قضاوت می‌کند که خیلی راحت‌تر از قضاوت در صور پنهان است. قضاوت در صور پنهان در ذهن انسان صورت می‌گیرد شخص در منزل خود در حال خوابیدن است اما ما در ذهن خودمان آن را تفسیر می‌کنیم و یک فعل را به آن نسبت می‌دهیم و این فکر را آن‌قدر تکرار می‌کنیم تا این فعل تبدیل به صفت منفی می‌شود که به آن نسبت می‌دهیم و با این قضاوت اول حال خود من خراب می‌شود. ما با قضاوت کردن دیگران عیب و ایراد خود را نمی‌بینیم و فقط به دیگران توجه می‌کنیم. بین کفر و ایمان به‌اندازه یک مو فاصله است. مادر کنگره ۶۰ یاد گرفته‌ایم که ما در پی هم روان شده‌ایم تا بدانیم آنچه نمی‌دانیم. ما با آموزش گرفتن در کنگره می‌توانیم به تکامل برسیم.

درادامه لوح سرداری به همسفران نمایندگی الوند قزوین تقدیم شد.

مرزبانان کشیک: همسفر ثریا مسافر جواد
تایپیست: همسفر صفیه رهجوی راهنما همسفر سکینه (لژیون سوم)
عکاس: همسفر معصومه (لژیون سوم)
ارسال: همسفر زینب رهجوی راهنما همسفر سکینه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی الوند قزوین