خداوند به انسان‌ قدرت قضاوت داد تا در مورد مسیر خودش قضاوت کند.

به فرموده آقای مهندس دژاکام مواردی مانند: علم، آگاهی، دانایی، مسئولیت، عدالت، معرفت، ایمان و ... پیش نیازهای قضاوت هستند؛ اما جهالت که همان نادانی است پیش نیازی ندارد و از عدم می‌آید. مانند عدم نور که وقتی نور می‌آید تاریکی و ظلمت از بین می‌رود و در واقع این جهالت است که ترس، ناامیدی، منیت، خودخواهی، خرافات و ... را به‌وجود می‌آورد. خداوند انسان را از خاک آفرید؛ اما ویژگی که به انسان عطا شده و او را از بقیه‌ موجودات هستی خاص کرده، قدرت اختیار است که بتواند سرنوشت خودش را تعیین و راه فسق و فجور یا راه تقوی و ایمان را انتخاب کند.

به‌طور کلی به انسان قدرت قضاوت داده شد که در مورد مسیر خودش قضاوت کند؛ زیرا انتخاب با خود او است و انسان باید هر لحظه قاضی امور و اعمال خودش باشد که مسیر ارزش‌ها یا ضد ارزش‌ها را طی نماید. انسان برای رسیدن به گنج درون 2 مسیر دارد که یکی پا به گلستان بگذارد و به آسانی مسیر را طی کرده که به سختی و دوزخ منتهی می‌شود و مسیر دیگر این‌که پا به کویر بگذارد و راه سخت را برود که در نتیجه به آسانی و گلستان منتهی می‌شود.

قضاوت در فطرت انسان برنامه‌ریزی شده که اگر در مورد خودمان باشد طبیعی و خوب بوده؛ اما مشکل در این است که اگر در مواردی که به ما ارتباطی ندارد؛ یعنی در مورد دیگران قضاوت کنیم جهالت به‌وجود می‌آید؛ حتی ممکن است یک قاضی هم حکم اشتباه صادر نماید. به‌طور کلی باید در مواردی که به ما اصلاً مربوط نیست دخالت نکنیم، افکار و اندیشه‌ خود را بر پایه‌ مثبت قرار دهیم، دوربین خود را روی خودمان زوم کنیم و قاضی خودمان باشیم؛ زیرا قضاوت کردن دیگران از روی ظن و گمان اشتباه است و باعث جهالت می‌شود.

نویسنده: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر سمیرا (لژیون چهارم)
رابط خبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر (لژیون چهارم)
ویرایش و ارسال: همسفر سمیرا رهجوی راهنما همسفر الهه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی پرند