قضاوت و جهالت؛ دو مانع پنهان در مسیر ورزشی

به نام قدرت مطلق الله

قضاوت و جهالت؛ دو مانع پنهان در مسیر ورزشی در کنگره ۶۰. ورزش در کنگره ۶۰ صرفاً یک فعالیت جسمانی نیست؛ بلکه راهی است برای ساختن سه‌پارامتر بنیادین درمان: جسم، روان و جهان‌بینی. اما در این مسیر مقدس، دو مانع پنهان می‌توانند روند رشد و پیشرفت ما را دچار انحراف کنند: قضاوت و جهالت.

قضاوت؛ وقت‌کُش بی‌رحم. هنگامی‌که ذهن به‌جای تمرکز بر تمرینات شخصی، درگیر مقایسه و تحلیل عملکرد دیگران می‌شود—اینکه چرا فلان شخص نگهبان فلان رشته ورزشی است یا چرا دیگری رفتار خاصی دارد—در واقع از مسیر رشد منحرف می‌شویم. فردی که مدام در حال قضاوت دیگران است، معمولاً در حال فرار از مواجهه با خودش می‌باشد. قضاوت، تمرکز را می‌دزدد و ما را از لذت و دستاورد تمرین جدا می‌سازد.

جهالت؛ آفت خاموش ورزش و آموزش. جهالت، یعنی تمرین بدون آگاهی؛ یعنی افراط در فعالیت، بی‌برنامگی یا نادیده گرفتن توصیه‌های مربی. بسیاری از آسیب‌های ورزشی نه از ناتوانی جسمی، بلکه از ناآگاهی ناشی می‌شوند. بی‌اطلاعی از اصول تمرین سالم، می‌تواند حتی قوی‌ترین جسم‌ها را نیز دچار آسیب و فرسایش کند.

ورزش آگاهانه؛ راهی به‌سوی رهایی. ورزش با آگاهی، هم قضاوت را خاموش می‌کند، هم جهالت را. هنگامی‌که می‌آموزیم به جای مقایسه‌کردن، بر رشد فردی خود تمرکز کنیم، نه‌تنها قوی‌تر، بلکه آرام‌تر نیز خواهیم شد. در کنگره ۶۰ آموختم که مسیر رشد، از آموزش صحیح و عمل سالم می‌گذرد. پس بیاییم همان‌گونه که در درمان از قضاوت و جهالت فاصله می‌گیریم، در ورزش نیز چنین کنیم؛ تا رهایی ما، واقعی‌تر، عمیق‌تر و پایدارتر گردد.
با احترام؛ مسافر مسعود

تایپ: مسافر محمدرضا لژیون سوم
ویرایش: مسافر عباد لژیون سوم
ارسال مطلب: مرزبان خبری مسافر رضا
گروه خدمتگزاران سایت نمایندگی گیلان پارک محتشم