جای دیگران قرار گرفتن برای قضاوت

سلام دوستان سمیه هستم همسفر

همان‌طور که می‌دانیم قضاوت به معنی حکم دادن و داوری کردن است؛ جهالت از جهل می‌آید، به معنی نادانی و ندانستن.قرار گرفتن این دو واژه در کنار هم به این معنا است که از قضاوت‌هایی که بر مبنای ندانستن است خودداری کنیم.بنابراین قضاوت کار بسیار سختی است و ما علم و آگاهی آن را نداریم و تنها کسانی می‌توانند قضاوت کنند که در این راستا درس خوانده‌ و تجربه کسب کرده‌اند و به علم قضاوت دست یافته‌اند. برای برقراری امنیت در جامعه کار قضاوت را انجام می‌دهند و گاهی می‌بینیم با این که تمام تلاش خود را می‌کنند باز دچار اشتباه می‌شوند؛ بنابراین تنها خداوند است که می‌تواند در این جایگاه کاملاً عدالت را رعایت کند. زمانی که خداوند انسان را خلق کرد به او اختیار داد و در او خصوصیت قضاوت هم قرار داد تا بتواند به‌واسطه این خصوصیت قدرت تجزیه و تحلیل مسائل و سپس تصمیم‌گیری بر مبنای اختیار را داشته باشد. به‌طور مثال: انسان در تمامی امورات زندگی‌اش  هر کاری که بخواهد انجام بدهد بر سر دو راهی یا چند راهی قرار می‌گیرد و بستگی به دانایی فرد دارد که بهترین تصمیم را بگیرد و قضاوت کند که کدام راه درست و کدام راه نادرست است. مثلاً، آیا صلاح من هست در مسیر آموزش‌های کنگره باشم یا نه، اگر آموزش دیده‌ام آیا نسبت به سال قبل تغییری کرده‌ام یا نه؟ هر چه‌قدر که دانایی فرد بیشتر باشد تصمیمات بهتری می‌گیرد؛ یعنی قدرت تفکر انسان ابزاری است برای سنجش، تجزیه، تحلیل و قضاوتی که انجام می‌دهد. قضاوت برای هدایت انسان لازم و ضروری است و اگر از آن درست استفاده شود قطعاً به صلح و آرامش می‌رسد؛ اما اگر از این قدرت در جهت منفی استفاده کنیم و دیگران را به ناحق مورد قضاوت قرار دهیم، هم حال خودمان و هم حال دیگران را خراب می‌کنیم؛ در صورتی که می‌توانیم با کمی تفکر خودمان را جای طرف مقابل قرار دهیم و به قول معروف، قبل از این‌که درباره راه رفتن کسی قضاوت کنیم اول کفش‌هایش را بپوشیم و بعد راه برویم تا دیگران را بهتر درک کنیم؛ اما اگر دوربین من روی خودم نباشد خسی را در چشم دیگران می‌بینم، اما چوب را در چشم خودم نمی‌بینم و زمانی که دیگران را مورد قضاوت قرار می‌دهم و یک صفت را درون آن‌ها می‌بینم که برای من ناخوشایند هست مطمئن باشم که آن صفت درون خود من هم وجود دارد.  به گفته استاد امین، دیگران آینه ما هستند؛ من درون خود را در دیگران می‌بینم؛ یعنی من خوبی و بدی خودم را در دیگران می‌بینم. در کنگره یاد گرفتم که وقتی از چیزی آگاهی و اطلاعی ندارم نباید بی‌خود و بی‌جهت قضاوت کنم و زمانی من می‌توانم در مورد چیزی انتقاد کنم که علم کافی داشته باشم و بدانم کجا باید قضاوت کنم و کجا نباید قضاوت کنم؛ قضاوت نادرست روی سیستم شبه افیونی ما اثر می‌گذارد و در ما ترس، ناامیدی و اضطراب ایجاد می‌کند.با آموزش‌های کنگره می‌توانیم جهان‌بینی را در خودمان بالا ببریم و علم زندگی کردن را یاد بگیریم و بتوانیم به افراد با دید مثبت نگاه کنیم و انرژی خودمان را صرف رشد و تعالی خودمان کنیم.

رابط خبر: همسفر الهه رهجوی راهنما همسفر سلیمه (لژیون چهارم)
ویرایش: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر سلیمه (لژیون چهارم) دبیر اول سایت
ارسال: همسفر توران رهجوی راهنما همسفر نجمه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی گنجعلی‌خان