انسان هیچ نیست مگر این که خودش سعی کند

مرزبان همسفر سمیه: 

وادی‌ها همانند ستون‌هایی هستند که زیر بنای جهان‌بینی ما را می‌سازند و قوانینی هستند که در جهان ما حاکم هستند، راه و روش‌ درست زندگی کردن را به ما می‌آموزند. وادی اول تا چهارم ما را آماده می‌کند تا حرکت درست و اصولی را ادامه زندگی آغاز کنیم، وادی اول جایگاه درست فکر کردن را به ما می‌آموزد، وادی دوم پوچی و ناامیدی را از بین می‌برد، وادی سوم به ما می‌گوید هیچ‌کس به اندازه خودمان به فکر ما نیست؛ پس منتظر کمک دیگران نباشیم و اما وادی چهارم به ما می‌فهماند، در مسائل حیاتی مسئولیت به عهده خودمان است، وقتی از مسائل حیاتی صحبت می‌کنیم؛ یعنی هر مسئله‌ای که به حیات ما مربوط می‌شود از نظر جسمی و فیزیکی.

اگر من به دلیل جهل و نادانی خودم از صراط مستقیم خارج شده‌ام و مشکلاتی برای من به وجود آمده است، خود من مسئول و اصلاح آن‌ها هستم نه خداوند! خداوند معجزه، نعمت و امکانات را در اختیار ما گذاشته است، باقی کارها به عهده خودمان است‌. نگرش ما نسبت به قدرت مطلق اشتباه است؛ به همین دلیل این گونه رفتار می‌کنیم و در آخر اگر دل‌مان بخواهد به سمت ضد ارزش‌ها می‌رویم؛ ولی از قدرت مطلق بخواهیم تمامی مسائل ما را در جهت ارزش‌ها حل کند و خودمان حاضر نباشیم هیچ قدمی برای رسیدن به ارزش‌ها برداریم؛ به جایی نمی‌رسیم و این خواسته غلط است.

همسفر زهرا: 

در این وادی یاد می‌گیریم مسئولیت دو طرفه است، یعنی همان‌طور که پدر نسبت به همسر و فرزندانش مسئولیت دارد، همسر و فرزندان هم نسبت به پدر مسئولیت دارند. معلم در مقابل شاگرد مسئول است و شاگرد هم در مقابل معلم، و انسان در مقابل کارهایی که در حیات خود انجام می‌دهد مسئول است.

انسان هیچ نیست؛ مگر این که خودش سعی کند. هر مصیبتی به ما وارد شود، خودمان با دست‌های خودمان فراهم کرده‌ایم. قدرت مطلق وقتی انسان را خلق کرد او را بر سر یک دو راهی قرار داد؛ یک راه، پندار، گفتار و کردار راستین و راه دیگر فسق و فجور و پلیدی. این که انسان کدام یک از راه‌ها را انتخاب کند مسئولیت انتخابش به عهده‌ی خودش است.

ما نمی‌توانیم در مسیر ضد ارزش‌ها حرکت کنیم و بعد با دعا و راز و نیایش بخواهیم آن را حل کنیم؛ این کار زمانی ممکن است که من در مسیر ارزش‌ها حرکت کنم و در این مسیر تلاش و کوشش کنم و اسم این کار هم توکل است.

انسان‌ها برای فرار از مسئولیت‌های خودشان دنبال راه فرار می‌گردند. هرچه دامنه‌ی جهل انسان بالاتر باشد؛ مسئولیت کمتری می‌پذیرد و این به خاطر عدم نادانی و عدم آگاهی آن شخص است.

پذیرش انجام مسئولیت کار شاید به ظاهر سخت باشد؛ ولی پس از به سرانجام رسیدن، نتیجه‌ی شیرین و دل‌چسب به ارمغان می‌آورد.

ویرایش و ارسال: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر پروانه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی طارم