وادی چهارم: در مسائل حیاتی به خداوند مسئولیت دادن، یعنی سلب مسئولیت از خویشتن. این وادی تلنگری است بر اختیار انسان در مواقع روبرو شدن با مسائل و مشکلات، در زندگی، ما با دو موضوع روبه‌رو می‌شویم، تقدیر خداوند و اختیار انسان. همانطور که بارها آقای مهندس در سی دی هایشان مطرح کردند؛ که روانشناسان و اندیشمندان هر کدام نظریه‌ای طرح کرده‌اند که زندگی جبر است یا اختیار.
جناب مهندس می‌فرمایند؛ زندگی هم جبر است و هم اختیار، ما در زندگی همواره تصمیم هایی می‌گیریم که گاه با تفکر سالم و در نظر گرفتن نتیجه آن همراه است و گاه برعکس، در این مورد جبری نیست و هر مشکلی پیش آید مسئولیت آن بر دوش خودمان است، اما انسان نادان گاهی اوقات که پیروز می‌شود، نگاهش به اعمال خود است و شکست که می‌خورد نگاهش به خداوند، که گویی خداوند برای او خواسته است.
این وادی به روشنی مطرح می‌کند که من مسئول تمامی اعمال و کردار خود هستم و ریشه تمام این اعمال از نفس من نشأت می‌گیرد، نفس من راهبر من است، خواسته های من جاده زندگی‌ام را تعیین می‌کند، من هستم جدا از چیزهایی که فرمان و تقدیر خداوند هستند، انتخاب می‌کنم که در چه جایگاهی باشم و خود را در چه مسیری قرار دهم، در زندگی، جامعه، محل کار و حتی در کنگره.
اعمالم چه باشد و هر چه پیش آید برداشت بذرهایی است که هر روزه من می‌کارم. یکی از تأثیرات مهم این وادی بر من این است که می‌توانم از این پس بذرهایی بکارم تا شیرین‌ترین ثمرات را برداشت کنم و این متأثر از تربیت نفس من است، یعنی من باید تلاش کنم نفسم را تربیت کنم، خواسته هایم را معقول کنم تا بتوانم محصول و نتیجه ای دلخواه و گوارا دریافت کنم و تربیت نفس جز با آموزش گرفتن اتفاق نمی‌افتد.
من باید دانایی‌ام را افزایش دهم، به دانایی مؤثر تبدیل کنم، آموزش ببینم، کاربردی کنم و بعد ذره ذره خود را تغییر دهم تا تبدیل شوم به انسانی با خواسته های معقول، در این صورت مسئولیت افکار و اعمال خود راهم می‌پذیرم. شاکر خداوند هستم در مسیر کنگره و آموزش‌های ناب آن هستم و می‌توانم در این مسیر هم زندگی بهتری داشته باشم و هم خدمتگذار دیگران باشم.
نویسنده و تایپ: همسفر راهنما سمیرا (لژیون یکم)
ویرایش: همسفر لاله رهجوی همسفر راهنما سمیرا (لژیون یکم)
ارسال: همسفر فرنوش رهجوی راهنما همسفر مهین (لژیون ششم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی حکیم هیدجی
- تعداد بازدید از این مطلب :
140