هرس کردن درختان در انسانها هم کاربدی است

جلسه‌ی چهاردهم از دوره‌ی هفتادم کارگاه‌های آموزشی عمومی  نمایندگی حکیم هیدجی با استادی جانشین محترم بنیان کنگره‌ی60، استاد امین عزیز، نگهبانی مسافر ابوالفضل و دبیری مسافر مهدی با دستور جلسه‌ی « کتاب عبور از منطقه‌ی 60 درجه زیر صفر »  روز پنجشنبه 1404/03/29 ساعت 17:00 آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:
هرس کردن یکی از مباحث جالبی است که می‌شود در مورد آن فکر کرد و از آن چیزهای زیادی یاد گرفت. هرس کردن درختان ارتباط جالبی با انسان دارد. درختان شکل‌ها و انواع مختلفی دارند و برخی از آنها فقط قد می‌کشند و بالا می‌روند و میوه ندارند، برخی انسانها هم از نظر اخلاقی و معرفتی و دانش و محبت، چیزی ندارند و برخی در حد عالی از اینها برخوردارند. باید توجه کرد که هدف از هرس کردن درختان چیست؟ هدف اصلی از هرس کردن این است که درخت بهترین و بیشترین میوه یا محصول را بدهد با کیفیت خوب. اگر درختی میوه‌ی خوبی نداشته باشد یعنی اینکه در هرس کردن موفق نبوده‌ایم. هرس کردن یک کار فیزیکی است که با اصول خاصی، شاخه‌های اضافی یا نا مرغوب و معیوب را از درخت جدا می‌کنیم. در کنار هرس کردن یک سری مسائل هم هست که باید به آنها توجه کنیم. مثل آبیاری به موقع و کودها و املاح معدنی و همچنین انواع سموم و آفت کشها که باید به موقع و به اندازه به درخت داده شود. هر کدام از این کارها که ذکر شد کاری را برای بهتر شدن محصول درخت انجام می‌دهند. مثلاً اگر خاک مرغوب نباشد و عاری از املاح معدنی لازم برای گیاه باشد، میوه‌ی بدست آمده کیفیت لازم را نخواهد داشت. باید توجه داشت که اگر درخت از نظر سیستم ایمنی، قوی باشد نیاز ما به سموم و آفت‌کشها کمتر می‌شود و استفاده‌ی درست و به اندازه از سموم هم در کیفیت محصول، تأثیر بسزایی دارد. شما فکر کنید اگر آنتی بیوتیک بیش از اندازه مصرف شود بسیاری از میکروارگانیک‌های بدن را از بین می‌برد و نوع دیگری از بیماری در فرد بوجود می‌آید. خب، به هرس کردن بپردازیم. تصور من این است که هر نفسی برای خودش خواسته‌ای دارد. هرکدام از شاخه‌های درخت که رشد می‌کنند، مسیری را دنبال میکنندکه نهایت آن مسیر دادن میوه است. انسان هم چنین است. مانند نهال که زیاد شاخه ندارد، در کودکی انشعابات زیادی ندارد. فقط بازی و شیطنت و خورو خواب است. 

انسان در بزرگ سالی مانند درخت کامل است که انشعابات و شاخه‌های بسیاری دارد و هر چه یک درخت شاخه‌های زیادی داشته باشد در بین آنها شاخه‌های معیوب هم پیدا می‌شود که باید هرس شده و دور ریخته شوند. درختان در زمین دنبال آب می‌گردند و در آسمان به دنبال نور هستند. انسان هم باید به دنبال این دو باشد، که خاک همان محبت است و نور همان دانش. انسان باید در مسیر رشد و نکامل باید به محبت و دانش توجه کند و به این دو بپردازد. درخت را باید طوری هرس کرد که به صورت متقارن رشد کند. طوری نباشد که که یک طرف شاخ‌وبرگ بسیاری داشته باشد و طرف دیگر شاخه‌های کمی باشند. انسان هم باید صفات خوب را در خود ایجاد کند و همیشه دنبال کمال باشد و تعادل داشته باشد. وقتی درخت را هرس میکنیم، در واقع شاخه‌های نا مرغوب را از آن جدا می‌کنیم. در اینجا ارتباط جالبی بین درخت و انسان تصور میشود که انسان برای اینکه رشد کند و متعادل گردد باید خودش را هرس کند. یعنی صفات نا مطلوب را با تزکیه و پالایش از خود دور کند و صفات ارزشمند را در خود تقویت نماید، تا شخصیت خوبی داشته باشد. انسان مهربان کسی نیست که چه از نظر مادی و چه از نظر عاطفی برای همه خرج کند. انسان مهربان مال و محبتش را بجا خرج می‌کند. انسان نباید در رفتار خود عقده‌گشایی کرده و بخواهد کمبودهایش را جبران کند. پس ما باید سعی کنیم خود را متعادل و متقارن کنیم و اجازه دهیم راهنما ما را هرس کرده و آموزش دهد و پس از آن محبت را انتخاب کرده و سرلوحه‌ی کارهایمان قرار دهیم نه عقده‌هایمان را. امیدوارم باغبان خوبی برای خودمان باشیم و خودمان را خوب هرس کنیم و خودخواه و بی رحم نباشیم. سپاسگزارم که به صحبت‌های من توجه کردید.

اعلام رهایی و آغاز سفر دومی مسافر مهدی توسط راهنمای محترم آقا وحید از لژیون دهم

مرزبان محترم کشیک: مسافرحاتم

عکاس: مسافر مهدی
صدابردار: مسافر مهدی
تایپ: مسافر هوشنگ
ثبت: مسافر هوشنگ

نمایندگی حکیم هیدجی ( مسافران و همسفران )