در تیتر وادی چهارم آمده است که «در مسائل حیاتی به خداوند مسئولیت واگذار کردن؛ یعنی سلب مسئولیت از خویشتن.» ما در این بعد زندگی آموزش میگیریم که مسئولیتهای زندگی خود را بر عهده بگیریم حد و حدود مسئولیتهای خود و خداوند را بشناسیم. با شناخت مسئولیت انسان میتواند؛ برای انجام کارهای خود تلاش و کوشش کند تا به آنچه تفکر میکند جامه عمل بپوشاند و بهفرمان عقل برسد؛ اگر ما در مسائل حیاتی خود بدون تلاش و کوشش بنشینیم و از خداوند انتظار داشته باشیم که خواستههای ما را برآورده کند اینیک نوع بیمسئولیتی میباشد.
خداوند تمام مسئولیتهایی که برای خلق انسان میباشد را بر عهده دارد او در زندگی یکسری مسئولیتهایی را به انسان واگذار نموده است. من برای اینکه بتوانم مسئولیتهای خود را در زندگی به نحو احسنت انجام دهم، باید از قدرت عقل و اختیاری که خداوند به من داده است استفاده کنم تا بتوانم به نفس اماره خود غلبه کنم. نفسهایی در انسان وجود دارد که نفسهای اماره، لوامه و مطمئنه میباشد. با تزکیه و پالایش میتوان از نفس اماره به نفس لوامه رسید؛ یعنی تشخیص خواستههای غلط یا نادرست از خواستههای درست و معقول آنوقت میتوان به یک تکامل نسبی رسید.
درکنگره۶۰ آموختیم که انسان با بزرگترین دشمن خود که جهل و ناآگاهی خود میباشد به تاریکی رسیده است. او برای رسیدن به روشنایی باید آموزش بگیرد تا تزکیه و پالایش شود و به آگاهی و فرمانبرداری برسد. خداوند در زندگی برای انسان آنچه نیاز بوده تا در رفاه باشد؛ مثل آب، نور، گرما، باران، هوا و یکسری نیازهایی که برای یک انسان میباشد را فراهم نموده است و قدرت تشخیص و انتخاب نیز داده است؛ یعنی به انسانفرمان داده که من تو را آفریدم، نیازهای تو را برآورده کردم و حالا به تو اختیار دادم و بر سر دوراهی خیر یا شر که بتوانی با تشخیص عقل خود راه درست را از غلط که پرورش دادید انتخاب کنید درهرحال خداوند پشت من میباشد؛ ولی این من میباشم که انتخاب میکنم و مسئولیتهای خود را به گردن میگیریم تا در بعدهای دیگر زندگی خوبی داشته باشم.
نویسنده: همسفر اعظم رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هفتم)
رابط خبری: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هفتم)
ویراستار: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون سوم)
ارسال: همسفر منیژه رهجوی راهنما همسفر منیره (لژیون ششم)
همسفران نمایندگی اسلامشهر
- تعداد بازدید از این مطلب :
229