چرا من در کنگره ۶۰ خدمت کنم مگر کنگره ۶۰ به خدمت من نیاز دارد.

جلسه سیزدهم از دور یازدهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی نمایندگی ایران با دستور جلسه «آداب معاشرت، ادب و بی‌ادبی، تعادل و بی‌تعادلی» با استادی مسافر حسن، نگهبانی مسافر اژدر و دبیری مسافر پژمان، روز سه‌شنبه مورخ ۱۴۰۴/۰۳/۲۰ رأس ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:
سلام دوستان، حسن هستم، یک مسافر.
ابتدا از راهنمای محترمم، آقای حامد، سپاسگزارم که این فرصت را در اختیار من قرار دادند تا در این جایگاه خدمت کنم و آموزش بگیرم. همچنین از نگهبان و دبیر جلسه نیز قدردانی می‌کنم.
همواره قصد من این بوده که در جلسات مشارکت داشته باشم و چند کلمه‌ای از احساسات و تجربیات خود بیان کنم. در گذشته، در نمایندگی پارک پامچال قزوین، راهنمای محترم، آقای حمید محبی، جمله‌ای تأثیرگذار گفتند: «کسی که با روش DST درمان می‌شود، جوان‌تر می‌شود و به سن قبل از مصرف مواد بازمی‌گردد.» من نیز این جمله را در لژیون خودم نقل کردم. راهنمای عزیزم، آقای وهاب، تأیید کردند و افزودند: «اگر در کنگره ۶۰ ماندگار شوی و خدمتگزاری کنی، حتی می‌توانی جوان‌تر از دوران پیش از مصرف شوی.» این سخن برای من بسیار انگیزه‌بخش بود و این روزها به‌درستی آن پی برده‌ام.

من خدمت در کنگره ۶۰ را یک نعمت برای خودم می‌دانم. کنگره ۶۰ به خدمت من نیازی ندارد، بلکه من هستم که به این خدمت نیاز دارم. در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که بسیاری از ارتباطات انسانی رنگ باخته است و ما بیش از هر زمان، نیازمند حضور در چنین فضاهایی هستیم. اغلب با همسفرم گفت‌وگو می‌کنم و می‌گویم که انسان، صرف‌نظر از شرایط، به آموزش و قرار گرفتن در چنین جایگاه‌هایی نیاز دارد.

از دوستانی که از پارک لاله حمایت می‌کنند و بازدیدکنندگان سایت نیز صمیمانه تشکر می‌کنم. راهنمای محترم، آقای عطا، مقاله‌ای بسیار ساده اما پرمحتوا درباره اهمیت ورزش کردن نوشته‌اند. اساس کنگره ۶۰ نیز بر سادگی و غنای آموزش‌هاست؛ همان‌گونه که مهندس دژاکام فرموده‌اند، «متد DST متدی ساده اما سرشار از معنا و اثربخشی است». استاد امین نیز می‌فرمایند: «اگر توانستی یک مفهوم را طوری بیان کنی که مادربزرگت هم آن را بفهمد، یعنی درست بیان کرده‌ای». این شیوه آموزش، نقطه قوت کنگره است و ما نیز از آن بهره‌مند می‌شویم.

از ایجنت محترم پارک لاله، آقای یوسف، و مرزبانان گرامی نیز سپاسگزارم که با تلاش‌های مستمر خود، بستری مناسب برای ورزش اعضا فراهم می‌کنند. ورزش یکی از ارکان اصلی درمان است؛ چه در قالب ورزش روزانه و چه با رفتن به استخر.
اکنون که در جایگاه استادی نشسته‌ام و از این لحظه لذت می‌برم، می‌دانم که پیش از من، افرادی زحمت کشیده‌اند؛ نگهبانی که حضور یافته، صندلی‌هایی که چیده شده، نظافتی که انجام گرفته، و چایی که در آبدارخانه دم شده است. همه این‌ها یادآور این نکته است که حال خوب انسان در گرو خدمت به هستی است؛ چه در کنگره و چه خارج از آن. همان‌گونه که آقای عطا فرمودند، من جایی را جز کنگره ۶۰ نمی‌شناسم که انسان‌ها این‌گونه صادقانه خدمت کنند. اگر شما چنین جایی را می‌شناسید، به من نیز معرفی کنید.

در خصوص دستور جلسه، چند نکته عرض می‌کنم:
آداب معاشرت، از واژه «معاشرت» می‌آید که ریشه در «عشیره» و «اجتماع» دارد. یعنی باید قوانین اجتماعی را شناخت و رعایت کرد. در جایی خواندم که امیرکبیر، سفیرانی را به روسیه فرستاد. آنان، چون آموزش ندیده بودند، در حضور امپراتور روس و همسرش رفتار نامناسبی داشتند و همین باعث شد که از جلسه اخراج شوند. پس از بازگشت، امیرکبیر تصمیم گرفت برای اعزام‌شدگان آموزش‌هایی در زمینه آداب معاشرت فراهم کند.
ادب و بی‌ادبی، موضوعی است که همه ما بارها در مدرسه با آن برخورد داشته‌ایم، اما شاید عمق آن را درک نکرده بودیم. سال گذشته، راهنمای محترم، آقای عطا، توضیحاتی ارائه دادند که باعث شد برای من این موضوع به‌درستی جا بیفتد: با ادب بودن، مجموعه‌ای از آداب و حرمت‌ها را می‌طلبد؛ ازجمله حرمت راهنما، حرمت کنگره، حرمت مرزبان و… بدون رعایت این حرمت‌ها، نمی‌توان فردی باادب بود.

تعادل و بی‌تعادلی، آخرین بخش دستور جلسه است. زمانی‌که انسان آداب معاشرت، ادب، و حرمت‌ها را رعایت کند، به تعادل می‌رسد. اساس کنگره ۶۰، بر تعادل استوار است و هدف از تمام آموزش‌ها، رسیدن به همین تعادل می‌باشد.
از اینکه با سکوت زیبا و حضورتان به صحبت‌های من گوش سپردید، صمیمانه سپاسگزارم.

لژیون ویلیام راهنما مسافر روح الله

جلسه هماهنگی راهنمایان نمایندگی ایران

مرزبان کشیک: مسافر سعید
تایپ، عکس و ویراستاری: مسافر بهنام، لژیون یکم
تنظیم و ارسال: مسافر محمد، لژیون یکم
 

نمایندگی ایران