طبیعت، بهترین الگوی ماست که در بسیاری از مسائل زندگی، از جمله خانواده، میتوانیم از آن الهام بگیریم. همانطور که استاد امین در سیدی خانواده به زیبایی بیان میکنند: «اگر انسان یک درخت باشد، ریشههای درخت، خانواده انسان هستند.»
کاملاً واضح است که آنچه یک درخت را سرپا نگه میدارد، ریشههای آن است. در خانواده نیز همینگونه است. هنگامی که انسان دچار سختی و گرفتاری میشود، حتی اگر دوستان زیادی داشته باشد، در نهایت این خانواده است که در کنار او میماند و در رفع مشکلات یاریرسان است. ریشهها، املاح را برای درخت جذب میکنند؛ درختی که ریشه ندارد، حتی در بهترین مکان دنیا هم خشک میشود. خانواده نیز دقیقاً چنین نقشی دارد. انسان در هر مقطع، موقعیت، سن و سالی که باشد، بدون حمایت و حضور خانواده با سختیها دست و پنجه نرم خواهد کرد. خانواده به ما "مواد مرغوب" میدهد؛ در حالیکه در غیاب آن، ناچار به روی آوردن به "مواد نامرغوب" میشویم که تفاوت میان این دو بیشک آشکار است.
در کنگره۶۰، همه ما به نوعی تلخی اعتیاد را تجربه کردهایم. طبیعی است که میان شخص مصرفکننده و خانوادهاش دلخوریهایی وجود داشته باشد؛ چرا که همانگونه که استاد امین در این سیدی اشاره کردند: «بیماری اعتیاد، انسان را منجمد میکند.» فرد منجمد شده نیز نمیتواند نیازهای معنوی و حتی مادی خانواده خود را برطرف کند و همین مسئله، اختلاف فاز بین او و خانوادهاش ایجاد میکند.
اکنون که شخص وارد کنگره شده، به درمان رسیده و از انجماد خارج شده است، بهترین فرصت برای جبران است. در این شرایط، فرد باید تلاش بیشتری برای دلجویی از خانواده بکند، وقت بیشتری را با آنها بگذراند و با هر روشی که میتواند، نیازهایی را که خانواده طی سالیان از آن محروم بوده، برطرف و جبران نماید.
از سوی دیگر، خانواده نیز باید تمام تلاش خود را بکنند که فرد را ببخشند و اجازه دهند او جبران کند. آنها باید کدورتها را کنار بگذارند و بپذیرند که در گذشته، شخص منجمد بوده و طبیعی بوده که نتوانسته مسئولیتهای خود را انجام دهد. هم فرد و هم خانواده، باید در جهت بهتر شدن روابط حرکت کنند و به یکدیگر نزدیک شوند.
در رابطه با نداشتن خانواده، این مسئله اندوهی بسیار بزرگ است که میتواند انسان را به بالاترین یا پایینترین نقاط سوق دهد. استاد امین در این خصوص، درخت خرما را مثال میزنند که در شرایط آب و هوایی سخت و با کمترین آب، قویترین درخت است و بهترین محصول را میدهد.
استاد امین در این سیدی به دوران رنسانس نیز اشاره میکنند و میگویند: «در دوران رنسانس، جایگاه انسان بسیار بالا رفت؛ چون به مقام انسانی ارزش بالایی داده بودند و وقتی فرزندی متولد میشد، از همان ابتدا خانواده برای آینده و موفقیت آن فرزند برنامهریزی میکردند. این مسئله به رشد و پیشرفت جامعه هم کمک بسیاری کرد. ولی اکنون جوامع اروپا رشد آن موقعها را ندارند و دلیلش نیز پرواضح است؛ میبینیم که اکنون در اروپا، تمامی افراد به تنهایی زندگی میکنند و جایگاه خانواده از بین رفته است.» نتیجه این است که خانواده، ژنراتور هر جامعهای است.
در پایان، مطلبی که برای من در این سیدی بسیار تأثیرگذار بود، این است که اگر شخصی در خانواده حتی بر سر مسائل کوچک هم بحث و جدل میکند به خاطر این است که در حال رنج کشیدن است. در این صورت، ما نباید دانش خود را به رخ بکشیم و به او ثابت کنیم که اشتباه میکند؛ بلکه باید به احساس و قلبمان توجه کنیم و اجازه ندهیم او فشار و درد را تحمل کند. محبت واقعی میتواند تمامی پیوندهای از هم گسسته را مرمت نماید.
بیگمان نیست صفایی که پریشان حالیم گر محبت نرسد زهر به جانها برسد
منبع: سیدی خانواده
نویسنده : همسفر ساناز رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون اول)
رابط خبری: همسفر انسیه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون اول)
ویراستاری و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون اول) دبیر سایت
همسفران نمایندگی بندرعباس
- تعداد بازدید از این مطلب :
33