تمام آموزش‌های کنگره در نهایت به تعادل ختم می‌شود.

جلسه هشتم از دور  دوازدهم  کارگاه‌های  آموزشی  خصوصی  نمایندگی ایران  کنگره۶۰ با استادی   راهنما مسافرناصر،  نگهبانی  مسافر  بیژن و  دبیری مسافر  مهرداد، با  دستور  جلسه «آداب معاشرت، ادب و بی‌ادبی، تعادل و بی‌تعادلی» یکشنبه 18 اردیبهشت ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:
سلام دوستان، ناصر هستم، یک مسافر.
در آغاز صحبتم، از راهنمای محترم، آقای رسول، از لژیون ششم، که بنده را برای خدمت در این جایگاه معرفی کردند، صمیمانه سپاسگزاری می‌کنم. همچنین به ایجنت، مرزبانان و تمامی خدمت‌گزاران شعبه خداقوت عرض می‌کنم و بسیار خوشحالم که در کنار شما عزیزان هستم.
در خصوص دستور جلسه امروز با موضوع «آداب معاشرت، ادب و بی‌ادبی، تعادل و بی‌تعادلی»، باید بگویم که بسیاری از دستور جلسات کنگره در طول سال، به نوعی با این موضوعات در ارتباط هستند. در هر جلسه، در قوانین و حرمت‌ها نیز به شکل‌های مختلف به این مباحث اشاره می‌شود، تا منِ رهجو این مفاهیم را بشنوم، درک کنم و در زندگی‌ام به کار بگیرم.

برای نمونه، در حرمت کنگره آمده است که یک رهجو نمی‌تواند با پوشش نامناسب حضور داشته باشد. همچنین به احترام به پیشکسوتان، احترام به شال‌ها، و احترام به جایگاه‌ها تأکید شده است. در واقع، هر آنچه ما در جامعه، خانواده و محل کار انجام می‌دهیم، نیازمند رعایت آداب خاصی است. اگر نتیجه این رفتارها موجب صلح، آرامش و خیر شود، می‌توان نتیجه گرفت که ما انسان‌های باادبی هستیم. اما اگر نتیجه منفی باشد، مشخص است که هنوز آداب معاشرت را به‌درستی نیاموخته‌ایم.
تمام آموزش‌های کنگره در نهایت به تعادل ختم می‌شود. اگر یک صندلی را در نظر بگیریم، چهار پایه آن است که تعادلش را حفظ می‌کند. اگر یکی از پایه‌ها حذف شود، دیگر آن تعادل اولیه را نخواهد داشت. خوشبختانه در کنگره ۶۰، تمام این موارد به‌صورت دقیق بررسی و اجرا می‌شوند تا رهجو به تعادل واقعی برسد.

در کنگره ۶۰ می‌گوییم:
«درمان، فراتر از ترک است و تعادل، فراتر از درمان.»
یعنی وقتی یک فرد به تعادل مورد نظر دست یافت، درمان او موفقیت‌آمیز بوده است.
ممکن است شخصی را در یک محیط بسته قرار دهیم و با روش DST، طی ده یا یازده ماه او را از مصرف مواد رهایی دهیم، اما آیا واقعاً او به تعادل رسیده است؟ به‌نظر من، نه. هدف اصلی کنگره این است که شخص به درمانی همراه با تعادل برسد؛ یعنی به پایداری درونی دست پیدا کند.

جناب آقای مهندس دژاکام در سی‌دی‌های پس از عید نیز به این موضوع اشاره کرده‌اند و درباره سختی‌ها و مشکلات زندگی صحبت کرده‌اند. ما منکر وجود مشکلات نیستیم، اما باید از خود بپرسیم:
آیا زمانی که با مشکلات روبه‌رو می‌شوم، آن‌قدر تعادل دارم که بتوانم از پس آن‌ها بربیایم؟
آیا من آن مقاومت و ایستادگی لازم را دارم؟ یا شبیه آن صندلی هستم که تنها سه پایه دارد؟

یک صندلی بدون سرنشین شاید روی سه پایه هم بایستد، اما زمانی که کسی روی آن بنشیند، احتمالاً تعادلش را از دست می‌دهد. آموزش‌های جهان‌بینی در کنگره دقیقاً برای همین طراحی شده‌اند: برای تغییر نگرش، تفکر و اندیشه ما.
نوشتن سی‌دی، حضور به‌موقع در جلسات، و انجام دیگر امور آموزشی همگی برای ایجاد همین تعادل در زندگی ماست؛ تعادلی که نه فقط بر زندگی منِ رهجو، بلکه بر خانواده‌ام و تمام کسانی که با من معاشرت دارند تأثیر می‌گذارد. چرا که ما انسان‌ها موجوداتی اجتماعی هستیم و رفتار ما بر اطرافیان‌مان اثر مستقیم دارد.
امیدوارم همه ما در مسیر آموزش‌های کنگره باشیم، قوانین و حرمت‌ها را رعایت کنیم و به توصیه‌های راهنمایان و مرزبانان عمل کنیم. این موارد همگی به ما کمک می‌کنند تا سفری موفق و درمانی همراه با تعادل داشته باشیم. زیرا هدف اصلی کنگره ۶۰، همین است: درمان واقعی و رسیدن به تعادل در زندگی؛ تا جایی که بتوانیم عدالت را رعایت کرده و تعادل در ترازوی زندگی‌مان حفظ شود.
در پایان، از همه شما عزیزان تشکر می‌کنم که به صحبت‌های من گوش دادید.

لژیون ویلیام راهنما مسافر حامد

لژیون ویلیام راهنما مسافر جهان

جلسه هماهنگی خدمتگزاران نمایندگی ایران

نشان یک ماه رهایی  لژیون راهنما مسافر یکم

مرزبان کشیک : مسافر فرامرز
عکس و تایپ : مسافر وحید لژیون چهارم
تنظیم و ارسال : مسافر محمد لژیون یکم

سایت نمایندگی ایران