گاهی بهترین واکنش، عدم واکنش است

جلسه یکم از دوره پنجم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی محمدی‌پور قم با استادی راهنما مسافر اسماعیل نگهبانی مسافر روح‌اله و دبیری همسفر علی‌اکبر با دستور جلسه "آداب معاشرت، ادب و بی‌ادبی، تعادل و بی‌تعادلی" روز یک‌شنبه مورخ 18 خرداد ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز بکار کرد.

سخنان استاد:
در ابتدا خداوند را شاکر و سپاسگزارم که امروز در شعبه حضور دارم تا آموزش بگیرم. از راهنمای لژیون سوم، آقای هادی، و گروه مرزبانی تشکر می‌کنم بابت فرصتی که در اختیارم قرار دادند تا بتوانم خدمت کنم و آموزش ببینم.

در خصوص دستور جلسه‌ی «آداب معاشرت، ادب و بی‌ادبی، تعادل و بی‌تعادلی» اگر بخواهم توضیحی بدهم، باید بگویم یکی از موضوعاتی که در جلسه‌ تازه‌واردین مطرح می‌شود این است که حضور ما در کنگره برای درمان اعتیاد است؛ بدین معنا که «درمان» فراتر از «ترک» است و «تعادل» فراتر از «درمان». در واقع، نتیجه‌ درمان، رسیدن به تعادل است. یعنی ابتدا باید درمان شویم تا بتوانیم به تعادل مطلوب برسیم.
در ادامه، مجموعه‌ای از آداب در کنگره مطرح می‌شود؛ از جمله اینکه باید قبل از ساعت ۱۷ در شعبه حضور داشته باشم، در جلسات کارگاهی شرکت کنم، با دقت به صحبت‌های استاد گوش دهم، مشارکت داشته باشم، سی‌دی‌های خود را بنویسم و ... این‌ها همگی جزء آداب این مسیر هستند. اگر بتوانم این آداب و قوانین را به‌درستی رعایت کنم، به «ادب» منجر خواهد شد، که مانع از «بی‌ادبی» و «بی‌تعادلی» می‌شود.
نتیجه‌ رعایت ادب و آداب معاشرت در کنگره‌ی ۶۰، تحقق «عدل» و «عدالت» در خارج از کنگره است. مثالی که در کنگره گفته می‌شود این است: داربست فلزی که بار روی آن قرار می‌گیرد، باید طوری طراحی شود که وزن به‌طور مساوی بین پایه‌ها تقسیم شود؛ این خود نمادی از عدالت و تعادل است.
در کنگره‌ ۶۰، آداب برخورد با امور بسیار مورد تأکید است. جناب مهندس می‌فرمایند؛ در هر مکانی که بخواهی حضور پیدا کنی، باید آداب آن را آموزش دیده باشی و بدانی چگونه قوانین را رعایت کنی. اگر از این قوانین عبور کنم، بی‌ادبی کرده‌ام.
اگر در کنگره خدمت‌گزار باشم، این بدان معنا نیست که همه باید به من احترام بگذارند، بلکه به این معناست که من باید بیشتر از دیگران به آن‌ها احترام بگذارم. زمانی که در جایگاهی خدمت می‌کنم و فردی که شال بر گردن دارد چندین مرتبه رفت‌وآمد می‌کند، وظیفه‌ من این است که در همه‌ آن دفعات به او احترام بگذارم. این می‌شود آداب کار و خدمت.
زمانی‌که در جایگاهی قرار می‌گیرم، باید بدانم که چه زمانی صحبت کنم، چگونه رفتار کنم و چه زمانی سکوت داشته باشم. آقای مهندس در چند سی‌دی گذشته به ما آموزش می‌دادند که گاهی بهترین واکنش، «عدم واکنش» است؛ یعنی یاد بگیریم که چگونه با اشتباه دیگران برخورد کنیم و فوراً آن را به‌روی‌شان نیاوریم. این به معنای خوب بودن ما نیست، بلکه به معنای یاد گرفتن آداب برخورد و تعامل انسانی است.
جناب مهندس با این آموزش‌ها، آداب زندگی کردن را به ما می‌آموزند تا یاد بگیریم چگونه زندگی کنیم؛ که اگر روزی در خانواده یا محل کار با مشکلی مواجه شدیم، بتوانیم راه‌حل آن را بیابیم.
من روزانه ۳ تا ۴ ساعت در شعبه حضور پیدا می‌کنم تا مسائلی را آموزش ببینم که در باقی ساعات روز بتوانم به تعادل برسم. هدف کنگره‌ ۶۰ نیز همین رسیدن به تعادل است. یعنی شخصی که وارد کنگره می‌شود، ابتدا باید درمان اعتیاد و درمان سیگار را طی کند، و سپس به تعادل برسد. به همین دلیل است که گفته می‌شود فرد باید پس از درمان، یک سال دیگر در کنگره حضور داشته باشد تا به تعادل لازم دست یابد.
اگر کسی خدمت‌گزار است، بهتر مفهوم خدمتی که به او سپرده شده را درک می‌کند و ارزش آن را می‌داند. اما اگر کسی تمایلی به خدمت ندارد، می‌تواند با حضور در جلسات، آداب و معاشرت لازم را فرا بگیرد.
شاید این سؤال برای همه‌ ما پیش بیاید که این دستور جلسات چه ارتباطی با اعتیاد دارند؟ در کنگره‌ ۶۰ ما بر دو بُعد کار می‌کنیم: صور آشکار و صور پنهان. آقای مهندس، می‌فرمایند؛ انسان‌هایی که ظاهر و باطنشان یکی باشد، به ارتقاء و تکامل می‌رسند. یعنی من باید سعی کنم آداب و معاشرت را از درون خود و از صور پنهانم بجویم تا به تعادل برسم و بتوانم آن را در زندگی‌ام به کار بگیرم.
ان‌شاءالله بتوانیم از آموزش‌های ناب کنگره بهره‌ کامل را ببریم.

تهیه و تنظیم: گروه سایت مسافران نمایندگی محمدی‌پور قم