زندگی پر از سختی و دشواری است؛ اما نیرویی که می‌تواند ما را در عبور از این مسیر پرپیچ‌وخم یاری رساند، محبت است. هرچند برخی مشکلات در ظاهر بسیار بزرگ و طاقت‌فرسا به نظر می‌رسند؛ اما اگر در مسیر درست و صراط مستقیم قرار بگیریم و چشمانمان را به نیت خیر و حکمت الهی باز نگه‌داریم، پی می‌بریم که حتی از دست دادن مال، ثروت یا توان جسمی نیز برای رشد و ارتقاء انسان است.
وقتی احساس دوست داشتن را تجربه کرده و از طرف مقابل پاسخ دریافت می‌کنیم، این انرژی مثبت در درونمان تقویت می‌شود؛ ولی باید بدانیم رنج و اندوه نیز می‌توانند مانند شمشیری دو لبه عمل کنند. اگر نگاه سازنده و آگاهانه به آن‌ها داشته باشیم، رنج تبدیل به گنج و نقطه اوج می‌شود؛ اما اگر با دید منفی و قربانی به مسائل نگاه کنیم ما را به پایین‌ترین نقطه ناامیدی خواهد کشاند.
برای اینکه بتوانیم از نقش قربانی بیرون آییم، باید این سه احساس مخرب را از وجود خود دور کنیم:
۱- بی‌لیاقتی
۲- گناه
۳- ناامنی
اگر بتوانیم از این احساسات رها شویم، رشد خواهیم کرد در غیر این صورت یا در میانه راه می‌مانیم و یا به سمت تاریکی کشیده می‌شویم. نتیجه هر مسیر بسته به جهان‌بینی و میزان دانش ما دارد.
یکی از بزرگ‌ترین موانع تجربه محبت خالص، حس مالکیت است. وقتی چیزی یا کسی را دوست داریم و می‌خواهیم آن را در تملک خود درآوریم، باعث قضاوت اشتباه و تلاش بی‌پایان می‌شود؛ درنهایت با دستیابی کامل به آن شخص محبت از بین می‌رود؛ زیرا حس ارزشمندی محو می‌شود.
اگر دیدگاه انسان از جنس مالکیت بشود، از شکست و سقوط دیگران شاد خواهدشد. این حس، یک مکانیسم درونی است و باید با آن مبارزه کنیم. انسان تنها بر آنچه خود می‌آفریند، می‌تواند مالک حقیقی شود؛ اما درک این مسئله کار ساده‌ای نیست. در عمل، حذف حس‌های مخرب بسیار دشوار است.
نویسنده: همسفر سروین رهجوی راهنما همسفر نازنین (لژیون یازدهم)
رابط خبری: همسفر ستاره رهجوی راهنما همسفر نازنین (لژیون یازدهم)
ویرایش و ارسال: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر بهجت (لژیون ششم)
همسفران نمایندگی آکادمی
- تعداد بازدید از این مطلب :
62