وادی دوم، وادی امیدواری

جلسه هشتم از دوره سیزدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره 60 نمایندگی بیهقی سبزوار با استادی همسفر زهرا، نگهبانی همسفر فاطمه و دبیری همسفر رؤیا با دستور جلسه «وادی دوم (هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم؛ حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم) و تأثیر آن روی من» روز دوشنبه 8 اردیبهشت‌ماه 1404 ساعت 16:00 آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:

یوسف گم‌گشته بازآید به کنعان غم مخور  کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور
ای دل غم‌دیده حالت به شود دل بد مکن،  وین سر شوریده بازآید به سامان غم مخور
دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت،  دائماً یکسان نباشد حال دوران غم مخور

وادی دوم همان‌‌طور که می‌دانیم و خوانده‌ایم وادی امیدواری است عنوان وادی این است: «هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم؛ حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم» استاد امین می‌فرماید: «وادی‌ها مثل پل‌های نیرومندی هستند که بر فراز دره‌های عمیق جهل، خودخواهی، تکبر و خشم بناشده‌اند تا از سقوط ما به درون آن‌ها جلوگیری کنند.» همه‌ ما برای انجام دو هدف پا به هستی گذاشته‌ایم، یکی خدمت و دیگری آموزش. باید بدانیم که همه موجودات در مسیر تکامل‌ خود، مسافر هستند؛ ولی خودشان از آن موضوع بی‌‌اطلاع هستند‌.

انسان موقع احساس آرامش دارد و خوشنود و خوشحال است و احساس امنیت می‌کند که به آن هدفی که تعیین‌شده نزدیک می‌شود. در این وادی این نکته هم ذکرشده که ممکن است ما در طول زندگی در اثر تفکرات غلط و نادرست و حرکت در مسیر ضد ارزش‌ها، برای خود و گاهی برای دیگران مشکلاتی به وجود می‌آوریم که این‌ها باعث بروز بیماری جسمی، روانی، ذهنی در ما می‌شود و همین‌طور جهان‌بینی و اعتماد‌به‌نفس ما را از بین می‌برد، دچار ناامیدی و افسردگی می‌شویم و در تاریکی فرو‌می‌رویم.

خداوند انسان را باقدرت اختیار کامل آفرید و این قدرت اختیار انسان را در سر دوراهی قرارداد که یکی روشنایی و دیگری تاریکی‌ست. البته این را نباید فراموش کنیم که نیروهای منفی و بازدارنده نقش مکمل را در هستی ایفا می‌کنند. اصولاً انسان تاریکی‌ها را تجربه می‌کند که به عظمت و روشنایی پی ببرد؛ پس مشکلات لعنت خداوند نیستند، رحمت خداوند هستند و باعث ساخته‌شدن ما می‌شوند و اگر بتوانیم از گذرگاه‌هایی که با جهل و ناآگاهی خودمان ساخته‌ایم، جان سالم به درببریم و از آن عبور کنیم و راه‌حل و کلید مشکلات را پیدا کنیم، آن موقع است که یک انسان کارآزموده و رها خواهیم شد.

تفکرات برای انسان‌ها معمار ساختارها، زبان سخنگو و تعیین‌کننده‌ مسیر حرکت هستند و باید به این موضوع ایمان راسخ داشته باشیم که در هستی هیچ‌کدام از ما بدون پشتیبان نیستیم؛ یعنی نیروی عظیم و شگفت‌انگیزی به نام قدرت مطلق خداوند و نیروی برتر به ما یاری می‌رساند و‌ ما را مورد هدایت قرار می‌دهد؛ پس در هستی هیچ‌چیزی برای ما شانسی و اتفاقی رخ نمی‌دهد و اینکه ما نمی‌توانیم یک‌شب راه صدساله را برویم؛ به این دلیل است که هر چیزی در زمان خاص خودش و در بستر مناسب برای ما اتفاق خواهد افتاد، آن زمان نتیجه دلخواهمان را دریافت خواهیم کرد.

در ادامه از تجربیات خودم در مورد دستور جلسه خدمتتان عرض می‌کنم؛ این‌گونه است که قبل از کنگره هر اتفاقی برایم پیش می‌آمد، ناخواسته ناشکری می‌کردم و می‌گفتم: چرا من؟ ولی با آموزش فهمیدم که در مسیر تکامل بعضی درهای پیش رویم بسته‌اند؛ اما قفل نیستند و فقط کافی است آن درها را هل بدهم و با ترس‌هایم مقابله کنم و ناامیدی و خشم و منیت خود را زیر پا بگذارم. شنیده‌ایم که می‌گویند: که از تو حرکت، از خداوند برکت و فهمیدم که من محکوم‌به شکست نیستم، محکوم‌به تلاش هستم. فرمان می‌گوید: «انسان چیزی را به دست نمی‌آورد، مگر با سعی و تلاش خودش.» از هیچ‌کس هیچ انتظاری نداشته باشیم.

درختان ایستاده می‌میرند تا لحظه مرگ دست از تلاش برنداریم و با امیدواری و سربلندی به زندگی نگاه کنیم. ترس، ناامیدی و منیت را کنار بگذاریم تا آموزش پذیر شویم و در‌عین‌حال فرمان‌بردار. فرمان می‌گوید: «ناامیدی جز سیه‌روزی و غم و اندوه که مانند موریانه تمام وجود ما را خواهد خورد، چیز دیگری برای ما به ارمغان نخواهد آورد.» ما باید تلاش کنیم تا فرمانروای لایقی برای جسممان باشیم و به‌آرامی، سازندگی را در قسمت جسم، روان و جهان‌بینی به وجود بیاوریم و بدانیم که هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم؛ حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.

تقدیر از دبیر قبلی همسفر لیلا و معرفی دبیر جدید همسفر رویا

ویرایش: همسفر مهناز رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون یکم)
عکاس: همسفر مهلا رهجوی راهنما همسفر پریا (لژیون چهارم)
ارسال: نگهبان سایت همسفر فهیمه
همسفران نمایندگی بیهقی سبزوار