انسان اگر بخواهد می‌تواند همه‌چیز را تغییر دهد

سلام دوستان زهرا هستم همسفر

در وادی دوم گفته می‌شود که «هیچ موجودی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.»

موضوع اصلی این وادی امید و ناامیدی است. از آن‌جا که همه کارهای ما با تفکر آغاز می‌شود، وقتی به ضدارزش‌ها فکر کنیم کم‌کم مسیر خود را گم کرده تا جایی که گاهی ضدارزش‌ها تبدیل به ارزش می‌شود.

باید بدانیم که هیچ‌چیز در عالم بیهوده خلق نشده است. برای درک بهتر این موضوع باید آگاهی و دانش خود را افزایش دهیم و بدانیم که ما در این جهان تنها و بدون پشتیبان نیستیم؛ بلکه خداوند یاری‌رسان ماست. لازم است انسان ابتدا خود را بشناسد تا بتواند نیروهای مافوق را درک کند.

اگر به هستی نگاه کنیم امکان ندارد چیزی پیدا کنیم که بیهوده آفریده شده باشد، این تفکر که همه‌چیز بیهوده آفریده شده، بسیار غلط است. زمانی که انسان پا به هستی گذاشت خداوند او را بر سر دوراهی قرار داد، یکی به سمت تاریکی‌ها و دیگری به سمت روشنایی‌ها. زمانی که انسان در تاریکی‌ها فروبرود بایستی از گذرگاه‌های سخت عبور کند تا تبدیل به انسانی کارآزموده شود و به آرامش برسد.

این چنین باید از این وادی آموزش بگیریم که ما بی‌جهت آفریده نشده‌ایم و در درون ما نیروی عظیمی وجود دارد؛ ولی باید آن را بیدار کنیم تا به آرامش و خواسته خود برسیم.

سلام دوستان مریم هستم همسفر

من قبل از اینکه وارد کنگره۶۰ شوم انسانی ناامید بودم و این ناامیدی باعث شده بود از زندگی هیچ لذتی نبرم، دائما در حال گله و شکایت بودم که چرا این مشکل برای من پیش آمده و به‌خاطر این ناامیدی خداوند را از یاد برده بودم.

زمانی که وارد کنگره۶۰ شدم و وادی اول را گوش کردم و نوشتم، انگار نور امیدی در قلب من روشن شد. با تفکر ساختارها آغاز می‌شود، این تفکر حرکت عظیمی بود برای من که فکر کنم و با خود بگویم، مریم تو که هستی و برای چه به این دنیا قدم گذاشته‌ای؟ به این فکر کردم کسی که من را خلق کرده حتماً از خلق من هدفی داشته و هیچ‌گاه من را در شرایط سخت زندگی تنها نمی‌گذارد.

تفکرات غلط و ضدارزشی که قبل از کنگره۶۰ داشتم واقعاً روی ساختار جسم و روان من تأثیر منفی گذاشته بود. درواقع از اصل خود دور شده بودم که من یک انسان هستم و خداوند از روح خود در من دمیده است.

انسان برای پی‌بردن به خداوند و عظمت روشنایی باید از سختی‌های زندگی عبور کند تا تبدیل به انسان کارآزموده شود. در وادی دوم آموختیم که ما در جهان هستی بدون پشتیبان نیستیم و نیروی عظیمی به نام قدرت‌مطلق یاری‌رسان ماست و هیچ‌گاه ما را تنها نمی‌گذارد.

سلام دوستان گلزار هستم همسفر

اگر با دقت به موجودات عالم نگاه کنیم، می‌بینیم که تمام آن‌ها برای انسان خلق شده‌اند. آیا هیچ انسان عاقلی می‌تواند بگوید همه‌چیز برای انسان خلق شده؛ اما خود انسان بیهوده خلق شده است؟! وقتی خداوند در خلق کوچک‌ترین موجودات دقت داشته، چگونه می‌تواند انسان را بیهوده آفریده باشد؟

یک‌سال در کشوری تعداد مارها زیاد شد، مسئولین کشور تصمیم گرفتند آن‌ها را بکشند؛ اما زمانی که مارها را کشتند تعداد موش‌ها آن‌قدر زیاد شد که باعث به‌وجود آمدن طاعون در آن کشور شد. پس در جهان هستی هیچ چیز بیهوده خلق نشده و خداوند چشم را برای دیدن، گوش را برای شنیدن، بینی را برای بوئیدن و خلاصه اینکه هر یک از اعضاء بدن انسان را برای کاری خلق کرده است تا انسان بتواند زندگی کند.

این وادی ما را از پوچی و ناامیدی نجات می‌دهد، می‌گوید: ای‌ انسان تو موجود قدرتمندی هستی، خداوند نیروهای عظیمی در اختیار تو قرار داده و تو با وجود این نیروها شکست‌ناپذیر هستی. ما اگر بخواهیم، می‌توانیم همه چیز را تغییر دهیم و خود را از پایین‌ترین نقطه به بالاترین مکان برسانیم.

ما در جهان هستی تنها نیستیم؛ بلکه نیروی عظیم و شگفت‌انگیزی به‌نام قدرت‌مطلق پشت ماست و برای اینکه بتوانیم به مکانی برسیم که از آنجا انشعاب یافته‌ایم، باید سازندگی را در قسمت جسم، روان و جهان‌بینی خود شروع کنیم و بدانیم هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.

تایپ: رابط خبری همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر شهربانو (لژیون دوازدهم)

ویرایش: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر سونا (لژیون شانزدهم) دبیر سایت

ارسال: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر نازنین (لژیون ششم) نگهبان سایت

همسفران نمایندگی کاسپین قزوین