مصاحبه حضوری با دیده‌بان محترم آقای رضا ترابخانی

به نام قدرت مطلق الله

گفت و گو با آقای رضا ترابخانی دیده بان محترم راهنمایان کنگره۶۰

لطفا خودتان را به رسم کنگره معرفی کنید

سلام دوستان رضا هستم مسافر، آنتی ایکس مصرفی تریاک ،۷ماه ۲۰  روز سفر کردم به راهنمایی آقای سلامی، رهایی ۲۴سال و چند ماه.

لطفا بگویید که چطور با کنگره آشنا شدین؟
سال ۷۹ بود من یک روز داشتم از خیابان رد می‌شدم و به طور اتفاقی مکانی را دیدم که نوشته بود جمعیت آفتاب ترک اعتیاد، یه چند وقتی از اون مکان رد می‌شدم تا اینکه یک سری وارد اونجا شدم.
لطفا بگویید که راهنما یعنی چی؟
به نظر من راهنما بودن یعنی اینکه حرفی را که میزنم اول خودم اجرا کنم و اول خودم را راهنمایی بکنم.

چه ویژگی بیشترین تاثیر در رشدتون رو داشته؟
من هیچوقت به این فکر نمی‌کنم که چه ویژگی بوده ولی به نظر من اول لطف خدا بوده و سپس همگام بودن با اجرای قوانین و قوانین کاری ندارد که شما که هستی و چه هستی و چطور آدمی هستی، هر کسی که باشی بر اساس چهارچوب قوانین کنگره۶۰ قدم برداری اون ارتقا و رشد براتون به وجود می‌آید.

یعنی اینکه چیزی که باعث رشد شما شد اجرای قوانین بوده؟
بله، قوانین ،ادب و احترام بوده. قوانین زندگی هست که ظرفیت سالم زندگی کردن رو برای من به وجود می آورد و با اجرای آن، ترقی،  زندگی سالم و حال خوش در قبالش به وجود میاد.

اگر بخواهید توصیه ای به راهنمایان کنگره۶۰ بکنید چه هست؟
توصیه من این هست که سعی کنیم خودمان باشیم و همانطور که آقای مهندس توی سخنانشون می‌فرمایند: از هرکسی به اندازه خودش توقع داشته باشیم و یا اصلا توقع نداشته باشیم وسعی بکنیم که اول خودمون رو اصلاح بکنیم بعد دیگران رو‌.

چطور میتوانیم یک مسافر سفر اولی را برای خدمت کردن و راهنما شدن آماده کنیم؟

به نظر من نیازی نیست من به کسی بگم مثلا  آقا ساعت ۴:۳۰ در کنگره حضور داشته باش، نباید منه راهنما به رهجو بگویم  که ساعت ۴:۳۰ حضور داشته باش ولی خودم وقت لژیون بیایم، ولی اگر من خودم ساعت ۴:۳۰ در کنگره حضور داشته باشم مطمئن باشید که رهجو قبل از من در کنگره حاضر هست چون عمل راهنما را نگاه می‌کند. وقتی عملکرد راهنما بر اساس قوانین مقررات و اجرای پروتکل باشد دیگر نیازی به گفتن نیست تفاوت راهنما در همین اجرای قوانین است. مثلاً من بگویم آقا دروغ نگو ولی خودم دروغ بگویم، به موقع بیا ولی من خودم به موقع نیام، بگم توی گلریزان شرکت کن ولی من خودم شرکت نکنم، خب این‌ها همه تفاوت هاست که به وجود میاد هرچند که خداراشکر توی کنگره ما اینجوری نداریم همه ی بچه های راهنما و این پیشرفت هایی که داره اتفاق می‌افتد به خاطر این هست که راهنماهامون، مسئولینمون، مرزبان هامون و ایجنت هامون خودشون قدم های اولیه خدمات رو انجام میدن.

لطفا آقای مهندس رو از زبان خودتون برای ما توصیف کنید:

ببینید آقای مهندس عملکردشون داره نشون میده که چیکار می‌کنند آقای مهندس بعد از ۲۷سال که الان کنگره اومدن  و به اینجا رسیدن با یک حرکت درونی و بیرونی  از شعبه آکادمی آغاز شد بدون هیچگونه جایی یه تفکر درست می‌خواد، اعتقاد و ایمان قوی میخواد که یه شخصی بیاد یه کاری رو با دست  خالی فقط با توکل به خدا انجام بده،  وادی ششم رو انجام دادند، " رضا، تسلیم، توکل" رو  انجام دادند که الان ما نشسته ایم اینجا با  ۱۵۰ شعبه  نمایندگی کنگره۶۰ و این همه آدم. الان شعبه‌ها عملکردهای مالی بسیار مثبتی دارند و تمام شعبات برای خودمان هست این چیزی حاصل نمی‌کنه مگر اینکه آدم یه پشتوانه اعتقادی عقیدتی و ایمانی داشته باشد. ایشون می‌فرمایند که ایمان یعنی چی؟  یعنی تجلی نور خداوند در انسان، حالا ما کدومامون ایمان داریم؟  شک داریم ما یه حرفی رو می‌زنیم میگیم ایشالا بشه یعنی اینکه به حرفی که خودمون می‌زنیم ایمان نداریم ولی جناب مهندس میگه که این کار رو انجام بدین میشه، ایمان داره همون اوایلی که ما کنگره میومدیم و شروع کردیم مهندس گفتند که کنگره جهانی می‌شود آن وقت باور نمی‌کردیم به این دلیل که ایمان نداشتیم ایشان ۲۷سال قبل می‌دیدند این روز را  هیچ روزی از کاری که دارند انجام می‌دهند خسته نشدند هنوز ساعت ۵ صبح پا می‌شوند هنوز یه کاری رو ۲۷ سال دارند مداوم انجام می‌دهند. شما یه کاری را انجام میدین واستون عادی میشه سریع انتقال میدین به دیگران که برای شما انجام بدند  ولی آقای مهندس هنوز که هنوزه خودشون دارند کارهاشون رو انجام میدن ورزششون رو میرن از هممون هم بیشتر کار می‌کنند شنبه ها میره قسمت همسفرها، بعد گهگاهیمیاد قسمت مسافرها سر میزنه، بعد میاد نوشتارهای خودشون رو می‌نویسه، روزهای یکشنبه‌ها میرن قسمت مسافرهای خانم، روزهای دوشنبه از ساعت ۶ صبح، ۶ صبح که هنوز نانوایی باز نکرده ایشون داره رهایی میده خوب این یه اعتقادی می‌خواد چندسال مستمر این کار رو انجام بدی مگر نمیتونند بگن که آقا بزار دو روز بخوابم حالا از ۸ صبح شروع می‌کنم چه اشکالی داره مگر کسی چیزی میشه،  ایمان قلبی هست که ساعت ۶ صبح میان شروع می‌کنند تا ۱۲ ظهر با عشق و علاقه، خودتون واقعاً دارین می‌بینین هر کس برای خودش باید توصیف کنه یک فرد را.

لطفا نظرتون رو در مورد شعبه شوشتر و شناختی که نسبت به ایجنت دوره قبل آقا علی عزیز دارین رو بیان کنید:

بله من آقاعلی رو می‌شناسم، هر شعبه‌ای که تازه میاد شروع به فعالیت می‌کنه اجرای قوانین خیلی توش مهمه، ایجنت محترم هم با کسانی که اومدن شروع کردند و گروهشون این یه کار تیمی بود نه یه کار فردی، هرچی توی کار تیمی فردیت کمتر باشه و منیت ازش دور باشه اجرای قوانین حاکم باشه تعریف قوانین درش باشه موفق هست، اینجا هم بعد از ۳ سال کاری رو که شروع کرده فکر کنم ۵  تا راهنمای جدید داده و این یه حرکت خیلی خوبه، شعبه‌ای هست که در کنارش جا داره برای پیشرفت، حالا شاید صد درصد  نباشه ولی به عنوان یه شعبه‌ای که تازه ۳ ساله با بچه‌ها شروع کرده جا واسه پیشرفت بیشتر رو داره، در عین حال هر شعبه‌ای وقتی پیشرفت می‌کنه، نفرات اونجا وقتی خودشون ساخته میشن شعبه ساخته‌تر می‌شه یعنی ارتباط درونی و بیرونی است هر فردی که درون خودش روی خودش کار بکنه سی‌دی‌ها رو کار بکنه، وادی ها رو کار بکنه، نوشتارها رو کار بکنه عملکردش رون خودش اجرا میشه، در بیرون شما شعبتون پیشرفت می‌کنه نفراتت بیشتر میشه ظرفیتت میره بالا مسئولیتت اضافه میشه اگر هممون این رو نداشته باشیم از روز اول که شروع می‌کنیم ۱۰۰ نفر آدمم که بیاد ظرفیت این رو داریم که پاسخگو باشیم؟ خودمون خراب میشیم ولی در عین حالی که ما داریم پیشرفت می‌کنیم و از لحاظ ساختار فردی و آموزشی جهان بینی رشد پیدا می‌کنیم ساختار بیرونیمون هم از لحاظ تعداد نفرات شعبه تعداد نفرات راهنما تعداد نفرات مرزبان‌ها هم شکل می‌گیره. 

یعنی باید اول خدمتگزاران و اعضا رشد بکنند تا شعبه رشد بکنه؟
بله ما هرچی این ساختار رو درون خودمون به وجود بیاریم اون شخصی که باید بیاد اجرای قوانین ادب و احترام جذبش می‌کنه، ما نباید برای یک فردی که جلسه اولش هست در کنگره حاظر میشود مثال  از وادی چهاردهم صحبت کنیم، کنگره خیلی زیبا در باره این مسیر توضیح داده، کنگره میگه که شما اول بیا مصرفت رو نظم بده، ساعت مصرفت رو مشخص کن، مقدارش رو مشخص کن و در طول ماه میاد این رو توضیح میده و یواش یواش میاد میگه که یه وادی‌هایی هست به این ها فکر کن این ها رو راجب بهش فکر کن و درون خودت کار کن تا مسیر درمان واست اتفاق بیوفته.

اگر توصیه ای هست بفرمایید:

 توصیه‌ای که خیر ندارم، آرزوی موفقیت می‌کنم برای تمام بچه هایی که با حال خوب دارند فعالیت می‌کنند و امیدوارم که پاداششون حال خوب، دل خوش و لطف خدایی باشه که پشت سرشونه، مرسی از شما.