کسب ظرفیت با فراگیری مثلث دانایی

هشتمین جلسه از دورهٔ چهارم سری جلسات هماهنگی خصوصی لژیون سردار همسفران نمایندگی بیهقی سبزوار به استادی مرزبان همسفر نرگس، نگهبانی همسفر محدثه و دبیری همسفر مریم در روز دوشنبه 1 اردیبهشت ماه 1404 با دستور جلسهٔ «ظرفیت و مسئولیت (قبله‌ گم‌کردن)» ساعت 16:00 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

از نگهبان لژیون سردار همسفر محدثه سپاسگزارم که به بنده فرصت دادند تا خدمت کنم و آموزش بگیرم. همان‌طور که می‌دانید دستور جلسه در مورد ظرفیت و مسئولیت (قبله‌ گم‌کردن) است. اگر به کلمات این دستور جلسه دقت کنیم، می‌توانیم به راحتی مفهوم آن را دریابیم. ظرفیت به معنای ظرف، اندازه و گنجایش است و اگر در یک ظرفی بیش از اندازه آب بریزیم، سرریز می‌شود. آقای مهندس می‌فرمایند: «ما در کنگره پله‌پله و به تدریج جلو می‌رویم؛ حتی برای خدمت‌گرفتن؛ به طور مثال یک سفر اولی نمی‌تواند در جایگاه نگهبانی، دبیری یا استادی قرار بگیرد؛ اما هنگامی که به رهایی رسید و آگاهی و دانش لازم را کسب کرد، مطابق با آن ظرفیتی که دارد خدمت هم به سراغش می‌آید.»

حالا ما چه کاری انجام دهیم که ظرفیت در ما به وجود آید؟ ما باید مثلث دانایی را فرا بگیریم که شامل تفکر، تجربه و آموزش است، اگر ما این سه پارامتر را خوب فرا‌بگیریم و سعی کنیم تمام آموزش‌هایی را که دیده‌ایم عملیاتی کنیم آن موقع ذره‌ذره ظرفیت هم در ما شکل می‌گیرد. کنگره دارای قوانینی است؛ به‌ طور مثال به کسی که چند ماه سفر است، خدمت داده نمی‌شود تا زمانی که قوانین را فرا‌بگیرد و از آگاهی لازم هم برخوردار شود؛ چون اگر به یک سفر اولی که هنوز از اطلاعات کافی برخوردار نیست خدمت بدهیم، دچار منیت می‌شود و در او تخریب ایجاد می‌شود.

مسئولیت هم از سوال‌کردن می‌آید، حالا وقتی ما یک مسئولیتی را بر عهده می‌گیریم اگر اتفاق و مشکلی هم رُخ بدهد؛ قطعاً باید جوابی برای آن داشته باشیم و مسئولیت آن را بر عهده بگیریم؛ مثل مسئولیت مرزبانی و ایجنتی و غیره. استاد امین فرمودند: «اگر شما در حال خدمت‌کردن بودید و یک شخصی از شما سوال کرد و شما به آن جواب ندادید و یا از سوال‌کردن او ناراحت شدید بدانید که شما دچار گره قدرت شده‌اید.»

کسی که مسئولیت یک کاری را قبول می‌کند باید وظیفهٔ خودش را بداند و تمام سعی و تلاشش را بکند و آن را به بهترین شکل انجام دهد. ما مسلمانان به طرف قبله نماز می‌خوانیم، قبله گم‌کردن یک اصطلاح است؛ یعنی از آن مسیری که باید طی کنیم دور شده‌ایم یا راهمان را گم کرده‌ایم. آقای مهندس فرمودند: «کسی که خدمت می‌کند باید این را بداند که افراد دیگر بَرده او نیستند و او هم رئیس آن‌ها نیست.»

ما باید به خدمت‌کردن به دید دیگری نگاه کنیم؛ یعنی باید تفکر من به‌ گونه‌ای باشد که من می‌خواهم آموزش بگیرم و قرار است با این خدمت ساخته شوم. در کائنات و هستی هر کسی ظرفیت بیشتری داشته باشد، مسئولیت بیشتری هم به او سپرده می‌شود. حالا شاید بعضی از افراد با خود بگویند که ما هیچ مسئولیتی نداریم؛ اما آن‌ها هم باید بدانند که حداقل مسئولیت شهر وجودی خودشان را بر عهده دارند و باید از این جسم و یا کالبد مواظبت کنند. ما باید شکرگزار خداوند باشیم و سعی کنیم اگر خدمتی انجام می‌دهیم، مسئولیت آن را هم قبول کنیم و از هدف و مسیر اصلی دور نشویم. 

ویرایش: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون دوم)
عکاس: همسفر فهیمه رهجوی راهنما  همسفر سمانه (لژیون سوم)
ارسال: نگهبان سایت همسفر فهیمه
همسفران نمایندگی بیهقی سبزوار