مشارکت گروهی «ظرفیت و مسئولیت- قبله گم‌کردن»

مشارکت گروهی همسفران لژیون پنجم به راهنمایی همسفر فهیمه در مورد دستور جلسه هفته «ظرفیت و مسئولیت- قبله گم‌کردن»:

 برداشت همسفر زهرا (ش) از سی‌دی «ظرفیت و مسئولیت»:

تمام هستی برمبنای ظرفیت بنا شده‌ است. همهٔ انسان‌ها باید ظرفیت و توان پذیرش خود را بدانند و در جهت پیشرفت و ارتقای آن حرکت کنند. ظرفیت، باید با مسئولیتی که بر عهده داریم، برابری کند؛ در غیر این‌‌صورت باعث نابودی و تخریب می‌شود. گاهی به دلیل عدم آگاهی، خواستار جایگاه‌های خدمتی بالاتری مانند مرزبانی و نگهبانی هستیم؛ امّا ظرفیت به مرحلهٔ پذیرش چنین مسئولیتی نرسیده‌ است، اگر آن مسئولیت به ما واگذار شود، منیّت و غرور به وجود می‌آید و گاهی نمی‌توانیم کار را به نحو‌احسن انجام بدهیم، در نهایت باعث تخریب در سیستم می‌شود، از هدف دور خواهیم شد یا به عبارتی ممکن است قبلهٔ خود را گم و هدف را فراموش کنیم.

خداوند به اندازه ظرفیت هر فرد جایگاه و مسئولیتی به او می‌دهد. گاهی ما انسان‌ها برای رسیدن به خواسته خود دست به دعا می‌شویم و نسنجیده برای برآورده شدن حاجتی که داریم به درگاه خداوند اصرار می‌کنیم؛ درحالی‌که خداوند از درون ما آگاه است و اگر خواسته ما زود به اجابت نمی‌رسد؛ قطعاً ظرفیت و پذیرش آن در ما به‌ وجود نیامده است و ممکن است، اجابتش برای ما نتیجه معکوس داشته باشد؛ بنابراین تا زمانی که ظرفیت ما به اندازه خواستهٔ رشد نکرده‌ است، به صلاح نیست به انجام برسد. اگر در کنگره دچار خطا یا اشتباه می‌شویم باید مسئولیت کار خود را بر عهده بگیریم تا ذرّه ذرّه ظرفیت ارتقا پیدا کند؛ بنابراین باید در مسیر درست قدم برداریم و ظرفیت و قدرت پذیرش را در خود تقویت کنیم تا بتوانیم با نیروی عقل خویش آیندهٔ بهتری برای خود و دیگران بسازیم و برای رسیدن به خواسته‌ای که در ذهن داریم نباید از مسیر منحرف و از هدف غافل شویم.

برداشت همسفر مینا (ط) از سی‌دی «ظرفیت و مسئولیت»:

آقای مهندس می‌فرمایند: «قانون خلقت، ظرفیت و مسئولیت‌ موجودات را تعیین می‌کند.» همه مسلمانان به طرف قبله (خانه خدا) نماز می‌خوانند؛ امّا اگر کسی به سمت دیگری نماز بخواند، در اصطلاح  قبله گم کرده‌ است. انسان‌هایی قبله خود را گم می‌کنند که هدف خود را فراموش کرده‌اند، وقتی به یک جایگاهی می‌رسند، معبود خود را از یاد می‌برند و ارزشی برای او قائل نیستند. ظرفیت مهمترین مسئله در هستی است، هر چیزی در طبیعت ظرفیت خودش را دارد. ظرفیت به معنای گنجایش است و در همه موجودات متغیّر است. بطور مثال: اطلاعات و آگاهی یک گرگ با اطلاعات و آگاهی که یک پشه دارد، متفاوت است و شبیه به هم نیستند؛ بنابراین نفس تعیین موجودیت می‌کند.

آقای مهندس می‌فرمایند: «ظرفیت هر موجود به اندازه ظرف آن است؛ یعنی اگر در یک استکان، یک لیوان آب بریزیم، سرازیر می‌شود.» کلمه مسئول از سوال می‌آید، مسئول یعنی کسی که پاسخگو است و جواب سوال را باید بدهد، اگر من مسئول اموری در کنگره هستم، باید پاسخگوی سوال افراد باشم. گاهی اوقات معنی لغات را نمی‌دانیم و تصوّر می‌کنیم که مسئول به معنی رئیس است. اگر فردی که ظرفیت بالایی ندارد، جایگاهی به او واگذار کنیم باعث تخریب و فروپاشی آن فرد و سیستم خواهد شد. تمام حالات روحی، روانی و جسمی بسته به میزان ظرفیت ما است. از راه ضدارزش‌ها به ارزش‌ها نخواهیم رسید. بعضی انسان‌ها با حضور در جلسات انرژی‌ درمانی و خروج روح از بدن تلاش می‌کنند به ارتقا برسند و ظرفیت خود را بالا ببرند؛ امّا این کار مانند میوه بی‌موقع است؛ یعنی در زمستان هندوانه بخورید و به بدن آسیب بزنید. انسان با تفکر و تعقل می‌تواند به تشخیص درست دوست از دشمن برسد؛ زیرا قدرت نگرش و تشخیص خود را با بالابردن ظرفیت ارتقا داده و صور پنهان انسان‌ها را همانند صور آشکار خواهد دید.

برداشت همسفر زهرا (م) از سی‌دی «گره مسئولیت، ظرفیت و شخصیت»:

در هستی هر موجودی برای انجام مسئولیت و برای هدف خود پا به حیات گذاشته است. اگر ما هدف را گم کنیم از مسیر خارج و به نقطه‌ای می‌رسیم که حتی برای معبود خود ارزشی قائل نخواهیم بود. در هستی موجودات بر مبنای ظرفیت، پتانسیل و ویژگی خاص خود تقسیم‌بندی شده‌اند. نفس، آن چیزی است که در ظاهر و باطن تعیین موجودیت می‌کند، فناناپذیر است و با مرگ از بین نمی‌رود. به کلیهٔ استعدادها، توانایی‌ها، ناتوانی‌ها، آرزوها، تفکرات، نیروهای پتانسیل و تجربیات هر فرد موجودیت می‌گویند.

باور هر انسانی در مورد موجودیت خودش می‌تواند تعریفی از شخصیت باشد. گاهی شخصیت انسان با یک کلام و سخنی نسنجیده به هم می‌ریزد و موجودیت آن شخص دچار تزلزل می‌شود. شخصیت انسان، گوهر و کیمیایی است که اگر آسیب ببیند، انسان قابلیت‌های خودش را از دست می‌دهد. پافشاری برای رسیدن به آرزوها از یک طرف و کنار گذاشتن آن آرزو از طرف دیگر می‌تواند تخریب ایجاد کند. اگر درون انسان ظرفیت به وجود نیامده باشد و چیزی که می‌خواهد در اختیارش قرار بگیرد، جز نیستی و نابودی هیچ نتیجه‌ای برایش نخواهد داشت.

وقتی عقل آسیب ببیند، گویی فرمانده نمی‌تواند تصمیم درستی بگیرد. انسان اگر می‌خواهد چیزی را به دست بیاورد باید ظرفیت ان را در خود به وجود آورد. ظرفیت؛ یعنی داشتن گنجایش و تحمّل چیزی که به ما داده می‌شود و یا پس گرفته می‌شود. تا زمانی که ظرفیت در وجود ما ساخته نشده باشد، شخصیت آسیب‌پذیر باقی خواهد ماند. ظرفیت پایهٔ دانایی است. اگر نیروهای منفی بتوانند به اختیار انسان نفوذ کنند، می‌توانند موجب تخریب در انسان شوند. تزکیه و پالایش؛ یعنی جدا کردن، انسان برای اینکه بتواند صفات ناپسند را از خود جدا سازد باید در مسیر تزکیه و پالایش قرار بگیرد. تجربه‌کردن جایگاه‌های مختلف در انسان، می‌تواند اختلاف پتانسیل را در شخص به وجود بیاورد. هر چیزی در جایگاه خود می‌تواند سازنده باشد و به ما انگیزه بدهد و باعث ایجاد اعتماد‌به‌نفس در انسان شود.

گاهی با داشتن مسئولیت، در انسان تکبّر به وجود می‌آید که احساس می‌کند تبحّر خاصی دارد و با دیگران تفاوت دارد که این امر موجب تخریب در انسان می‌شود. انسان باید شروع به حرکت کند و به جایگاه‌های بالاتر برسد تا صفات در او آشکار شود. انسانی که عمل سالم نداشته باشد، انرژی درستی را دریافت نمی‌کند. انسان هرچه جلوتر برود و آموزش ببیند، دانایی او بیشتر شده و مسئولیت‌های زیادی به او واگذار خواهد شد. در مقوله جهان‌بینی و ایجاد تغییرات در صور پنهان ظرفیت و مسئولیت مانند دو کفهٔ ترازو هستند که وقتی این دو کفه با هم تراز باشند، در مسیر قبله، هدف و انجام کار قرار می‌گیریم. برای بالا بردن ظرفیت باید در رابطه با آن مسئولیت، باور، آموزش، تجربه و دانایی خود را به دانایی مؤثر تبدیل کنیم.

ویرایش: همسفر زهرا رهجوی همسفر راهنما فهیمه (لژیون پنجم)
ارسال: نگهبان سایت همسفر فهیمه

همسفران نمایندگی بیهقی سبزوار