جلسه دوازدهم از دوره چهارم جلسات ماهیانه لژیون سردار کنگره ۶۰ نمایندگی جواد گلپایگان با استادی مسافر حسین و نگهبانی مسافر مصطفی و دبیری مسافر منصور با دستورجلسه «وادي هفتم وتاثیران روی من» سهشنبه ۲۰ شهریور ۱۴۰۳ ساعت ۱۵:۴۵برگزار شد.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان حسین هستم یک مسافر.
از آقا مصطفی و آقا منصور عزیز تشکر میکنم که اجازه دادند من در این جایگاه خدمت کنم و آموزش بگیرم. چند وقت پیش سی دی گوش میکردم به نام نور شمع که این سی دی خیلی توجه مرا جلب کرد. در این سی دی میگوید خداوند به آنهایی که دوستشان دارد حکمت و نعمت میدهد؛ و به آنهایی که دوستشان ندارد زحمت گردآوری مال را میدهد. این افراد موظف هستند که مال را جمع کنند. من این جمله را که گوش کردم خیلی به فکر فرورفتم. اگر در همین خیابانها نگاه کنیم ملکهایی وجود دارد که چندین نسل هست که بیاستفاده مانده است. یک نفر این ملک را به دست آورده و خودش از آن استفاده نکرده، بچه خودش هم نتوانسته از آن استفاده کند و حالا این ملک کجا، کی به دست چه کسی برسد و خرج کند خدا میداند. حالا اکثر ما دنبال جمعآوری مال هستیم و حواسمان نیست که فقط موظف هستیم از این مال نگهداری کنیم.
در جزوه جهانبینی استاد امین میگوید که پول معادل انرژی است، حالا آنکسی که پول و ثروت را جمع میکند ممکن است که اوایل انرژی زیادی دریافت کند ولی این انرژی زیاد به انسان ضربه میزند. من یک سی دی از استاد امین گوش میکردم به نام جمع کنندگان که در این سی دی میگوید انرژی زیاد هم مثل غذای زیادی به بدن ضربه میزند. غذایی که بهاندازه استفاده شود درست جذب بدن میشود و زیادی این غذا به بیماری تبدیل میشود مثل چربی، انسداد عروق، و هزاران بیماری دیگر. مادیات چون یک میدان مغناطیسی قوی دارد انسان را به سمت خودش جذب میکند و باعث میشود که انسان از تعادل خارج شود.
و این صحبتها را کردم تا به وادی هفتم ربطش بدهم؛ که رمز و راز کشف حقیقت در دو چیز است یکی یافتن راه و دیگری آنچه ما برداشت میکنیم. ما وقتی وارد کنگره شدیم حقیقت بخشیدن را یاد گرفتیم. بخشیدن یک حقیقت است و این بخشیدن یک راه و رسمی دارد. بخشیدن چگونه است؟ اگر میخواهیم ببخشیم برداشتی داشتیم که بخشیدن کجا انجام میشود؟ چه طوری انجام میشود؟
در سی دی تیر و کمان استاد امین میگوید که بخشیدن یک صفتی است که تدریجی انجام میشود و یکدفعه اتفاق نمیافتد. در وادی نهم هم هست که وقتی نیرویی از کم شروع شود به درجه بالا و بالاتر برسد. نقطه تحمل پیدا میکند. ما بایستی خودمان را در معرض بخشیدن قرار بدهیم تا یاد بگیریم، حالا با هر مقداری که در توانمان هست. حالا اگر مقدار بخشیدن هم کم هست باید حس شود. استاد امین میگوید یک استخر آب را در نظر بگیریم اگر چهار سطل از آن آب برداریم مشخص نیست ولی وقتی یک تانکر آب از آن برداریم خودش را نشان میدهد. بخشیدن باید بهگونهای باشد که انسان متوجه آن شود. درروش دی اس تی هم اینگونه هست که ما وقتی یکپنجم مواد را کم میکنیم به بدن ما یک شوکی وارد میشود و همین شوک باعث میشود که بدن آن یکپنجم را جبران کند.
ما زمانی که یک مبلغی را میبخشیم به این تکاپو میافتیم که جایش را پر کنیم و همین باعث پیشرفت ما میشود. وقتیکه نیروی بخشندگی در ما به وجود آید سری بعد میتوانیم بیشتر ببخشیم وقتیکه بخشیدیم خداوند توان به دست آوردن را به ما میدهد. در وادی هفتم جناب مهندس میفرماید《چه بسیارند کسانی که راههایی را رفتن که فکر میکردند به مرغزاری میروند ولی سر از مسلخ درآوردند》من هم قبل از کنگره اگر جایی چیزی میبخشیدم آن بخشش درستی نبود. ولی در کنگره یاد گرفتم که چه جوری ببخشم چون کارهایی که قبل از کنگره انجام میدادم کارهای بهظاهر نیک بود هیچکدام عمل سالم نبود اگر چیزی میبخشیدم به آن چشمداشت داشتم.
جناب مهندس میفرماید《اگر چیزی میبخشید به آن چشمداشت نداشته باشید》
اگر چیزی در کنگره میبخشیم برای کسانی است که در راه مانده هستند و ما این کار را انجام میدهیم تا انسانهایی مثل خودمان احیا شوند. از اینکه به صحبتهای من گوش سپردید متشکرم.تایپ وویرایش:مسافر رضا لژیون هفتم
تنظیم و ارسال:مسافرمحمد لژیون سوم
نمایندگی جوادگلپایگان
- تعداد بازدید از این مطلب :
536