کارگاه آموزشی - نور امید

جلسه پنجم از دوره هشتاد‌و‌دوم نمایندگی آکادمی ویژه همسفران کنگره۶۰ با استادی همسفر فاطمه، نگهبانی همسفر صدیقه و دبیری همسفر مریم با دستور جلسه «وادی دوم و تأثیر آن روی من» در روز سه‌شنبه چهارم اردیبهشت‌ ماه سال ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ آغاز به‌ کار کرد.

سخنان استاد
از ایجنت عزیز، مرزبانان، نگهبان، دبیر و راهنمای عزیزم خانم محترم سپاسگزارم که به من اجازه خدمت دادند.
پیام وادی دوم «هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.» اگر در وادی اول که وادی تفکر است به‌اندازه و دقیق فکر کرده باشیم با وجود مشکلات می‌بینیم که درست فکر نکرده‌ایم. تفکرات غلط باعث تخریب‌های زیادی در ساختار جسم شده که ما را به انواع و اقسام بیماری‌های جسمی و روحی مبتلا کرده است.
ممکن است با خود فکر کنیم همه‌چیز تمام شده و ما پوچ و بیهوده هستیم. این تفکر ما را به طرف ناامیدی می‌کشاند؛ ولی پیام وادی دوم پیام امیدواری است. این وادی می‌گوید امیدوار باشید و به زندگی امید داشته باشید.

اگر به تمام هستی نگاه کنید، می‌بینید که خداوند هیچ مخلوقی را بیهوده و بی‌هدف نیافریده است. ما گاهی فکر می‌کنیم بیهوده خلق شده‌ایم و این تفکر به‌خاطر این است که اطلاعات و آگاهی کافی از فلسفه وجودی خودمان نداریم.
زندگی جاری است و ما باید در زندگی مثل دوچرخه‌سواری باشیم که می‌خواهد تعادل داشته باشد و مرتب رکاب می‌زند. ما باید هدفی در زندگی خود مشخص کنیم و برای رسیدن به آن تلاش کنیم.
در جهان هستی ما تنها و بدون پشتیبان نیستیم.‌ خدواند انسان را به‌عنوان اشرف مخلوقات آفرید و از روح خود در ما دمید. در آیات کلام‌الله آمده «فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ» وقتی خداوند ما را آفرید به خودش احسنت گفت. تنها شرط آن این است که در جهت ارزش‌ها و صراط مستقیم حرکت کنیم تا مورد حمایت و هدایت خداوند قرار بگیریم.

اگر بخواهم در مورد تأثیر این وادی در زندگی خود بگویم باید عرض کنم مشکلی در زندگی من پیش آمده بود که باور آن برای من سخت بود. خیلی تلاش کردم تا آن را حل کنم و به جایی رسیدم که واقعاً ناامید شده بودم؛ ولی خدا را شکر می‌کنم که با آموزش‌های کنگره و سخنان مهندس یاد گرفتم که مشکلات را لعنت خداوند ندانم؛ چون مشکلات رحمت خداوند هستند. مشکلات باعث می‌شود من رشد کنم. من طرز تفکر و نگرش خود را نسبت به مشکلات تغییر دادم و با پذیرفتن مشکلات، آنها را رها کردم. در اینجا بود که نور امید در دلم روشن شد. من مدیون آموزش‌های کنگره و تک‌تک عزیزانی هستم که در هنگام ورود به کنگره به من آموزش دادند.
خیلی خوشحال هستم باوجود اینکه مشکل من هنوز بر جای خود باقی است؛ ولی من آرامش دارم.

تهیه گزارش و ارسال: همسفر سمیه لژیون راهنما همسفر فخری (لژیون بیست‌‌وپنجم)
عکاس: همسفر الهام (لژیون دهم)
همسفران نمایندگی آکادمی