کارگاه آموزشی جهان‌بینی چهارشنبه؛ قضاوت ، جهالت

هفتمین جلسه از دوره هفتاد و ششم کارگاه‌های آموزشی کنگره ۶۰؛ ویژه مسافران و همسفران؛ با استادی و نگهبانی بنیان کنگره ۶۰ مهندس حسین دژاکام و دبیری مسافر محمود با دستورجلسه "قضاوت ، جهالت" چهارشنبه 15 تیر ماه ۱۴۰۱ ساعت ۱۰:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان حسین هستم یک مسافر.
دستور جلسه قضاوت و جهالت است. چند نکته را ابتدا مطرح می‌کنم. یکی از مهم‌ترین مسائل ما، مسئله جهان‌بینی است. جهان‌بینی زمانی که مرتب باشد ما داری نظم و انضباط خوبی هستیم و جهان‌بینی باید مرتب تکرار شود تا ما شخصیتمان تغییر کند؛ مانند ققنوس، زمانی که به کهولت سن می‌رسید آن‌قدر بال می‌زند تا بسوزد. وقتی‌که سوخت از خاکسترش ققنوس دیگری به وجود می‌آید. باید تمام اخلاق و رفتار تغییر کند تا بتوانیم تبدیل به انسانی دیگر و حریف اعتیاد بشویم.
یک فرد مصرف‌کننده در خانواده، خانواده را درگیر اعتیاد می‌کند و زمانی که درمان می‌شود اعتیاد را از خانواده دور می‌کند. همه اعضای خانواده باید تفکرشان تغییر کند و تفکر بیداری باشد و بتوانند راه را از چاه تشخیص بدهند. این مورد با سی‌دی‌های آموزشی انجام می‌گیرد و باید مرتب پشت سر هم تکرار شود. خیلی از مسائل را باید مرتب ادامه داد تا در اثر تکرار پیشرفت حاصل شود.

ما برای رسیدن به درمان روی دو قسمت کار می‌کنیم. درمان جهان‌بینی و درمان جسم، این دو که باهم به تکمیل شوند قاعده آن می‌شود روان و یا خلق‌وخو. اکثر مریضی‌های که اکنون در جوامع بشری وجود دارد ناشی از تفکرات منفی و ناامیدی است. ناامیدی بدترین زهر مهلک است. سمی بسیار کشنده است. ما در اثر جهان‌بینی یاد می‌گیریم که به خداوند توکل کنیم و از ناامیدی، ترس، قضاوت در مورد دیگران دور شویم و با جهالت خودمان ذره‌ذره مبارزه کنیم و یاد بگیریم.
من دو سال است که می‌گویم کسی که می‌خواهد به رهایی برسد چه مسافر چه همسفر باید چهل سی دی را نوشته باشد. تاریخ آن را دائم تغییر دادم اما از امروز چهارشنبه که تمام شد دیگر رهایی بدون چهل سی دی داده نمی‌شود؛ یعنی فرد زمانی به رهایی می‌رسد چهل سی‌دی‌اش را نوشته باشد نداده باشد نمی‌رسد. ما اینجا چیزی تحت عنوان بی‌سوادی و یا اینکه کسی نمی‌تواند بنویسد و یا دستش شکسته است نداریم. هیچ‌کدام برای ما پذیرفتنی نیست.
هدف ما در وهله اول درمان اعتیاد خود و در وهله دوم اینکه معلمی بشویم برای دیگران. به همین دلیل است که ما تاکنون 96 مرکز در سراسر کشور و همچنین مجموع راهنمای آقا و خانم 3000 نفر است که پرورش دادیم و این هرکدام استاد هستند. ما مصرف‌کنندگانی داشته‌ایم که حتی فروشنده مواد مخدر بوده‌اند و الان تبدیل به راهنمایانی شده‌اند که تا نزدیک صد نفر به درمان رسانده‌اند؛ بنابراین نوشتن سی دی الزامی است. این جزو قوانین است و باید بنویسند اگر ننویسند به درد ما نمی‌خورد.

یکی از افراد دیگر از گروهای دیگری آمده بود اینجا برای کاری. می‌گفت من تعجب می‌کنم که شما چه نظم و انضباطی دارید. این نظم شما تعجب‌برانگیز و شگفت‌انگیز است. باید از پانزدهم به بعد هم مسافران و هم همسفران چهل سی دی خود را بیاورند.
بعضی از لژیون‌ها هستند که الان می‌خوانم و این لژیون‌ها بسته می‌شود تا اینکه از طریق آقای رضا ترابخانی بررسی شود که چرا اصلاً از سی دی استفاده نمی‌کنند. لژیون شماره 1 شهرری این‌ها اصلاً از سی دی استفاده نمی‌کنند حالا شاید اصلاً لژیون ندارد و یا منحل شده است ولی در سیستم ثبت‌نشده است که سی دی استفاده می‌کنند. لژیون 2 همسفران آقای آکادمی، لژیون 20 شعبه حر، لژیون 25 شعبه استاد معین، لژیون 4 شعبه همسفران بهشهر، لژیون 10 شعبه همسفران پاکدشت، لژیون 6 شعبه آزادی، لژیون 17 شعبه ارتش، لژیون 19 شعبه وحید، لژیون 19 شعبه حر، لژیون 2 شعبه همسفران هیدج، لژیون 3 و 7 همسفران ابوریحان، لژیون 5 همسفران بوشهر، لژیون 7 همسفران وحید، لژیون 6 همسفران ایمان، لژیون 21 شعبه فردوسی، لژیون 6 شعبه ستارخان، لژیون 6 شعبه سبزوار، لژیون 11 شعبه امین قم، لژیون 2 همسفران قم. لژیون 5 همسفران دهخدا، لژیون 6 همسفران چالوس، لژیون 19 همسفران میرداماد، لژیون 2 همسفران آقای پرستار و لژیون 17 شعبه شادی آباد. این لژیون‌ها اخیراً بررسی کردیم و سی دی استفاده نمی‌کنند و فعلاً بسته می‌شوند تا توسط آقای ترابخانی و یا توسط خانم کماندار بررسی شود و ممکن است به‌طور کل لژیون‌ها جمع شوند و نفرات دیگری را بگذارند و یا اینکه مجوز ادامه را بدهند.

از هشتم مردادماه تعطیلات تابستانی کنگره 60 به مدت دو هفته آغاز می‌شود. در تعطیلات ارتباط راهنما و رهجو کاملاً قطع می‌شود. راهنماها باید در تعطیلات شاگرد را رها کنند به امید خدا تا بتوانند روی پای خودشان بایستند. مسئله بعدی دومرتبه صدای بیماری کرونا دارد شنیده می‌شود و بعضی از کشورهای مرزهایشان را بسته‌اند. خوشبختانه ما مقابله با آن را کامل یاد گرفته‌ایم. مقاله‌ای که هم در مورد D.Sap  بود در مجلات چاپ می‌شود. البته یکی مربوط به ضدعفونی بودن آن و دیگر مربوط به ضدالتهاب بودن D.Sap بود. این‌ها به‌صورت کاملاً علمی در آزمایشگاه آزمایش شد و به انجمن آنفولانزا و کویید 19 آمریکا ارسال شد و آنجا پذیرفته شد و همین هفته فکر می‌کنم که در مجلات معتبر آمریکایی چاپ شود.
البته D.Sap ما تمام شده است. خوشبختانه طوری برنامه‌ریزی کردیم که بتوانیم تا آخر سال داشته باشیم. درست کردن D.Sap یک سال طول می‌کشد زیرا نیازمند شرایط خاصی است به‌هرحال امیدواری محصول جدید طی 15 الی 20 روز آینده برسد.

ما هرکدام یک دایره داریم و باید در دایره و حریم خودمان حرکت کنیم. اگر از آن دایره تجاوز کنیم و پایمان را بیرون بگذاریم خودمان دچار مشکل می‌شویم. برای مثال ما اجازه نداریم در مورد دیگران قضاوت کنیم و آن‌ها را نقد کنیم وقتی قضاوت می‌کنی درواقع شروع می‌کنی به تجسس در مورد دیگران. ابتدا ظن و گمان بد می‌بری و بعد شروع به تجسس می‌کنی و اطلاعاتی ناقص و غلط دستت می‌آید و بعد شروع می‌کنیم به غیبت کردن. قضاوت رابطه مستقیم دارد با جهالت انسان‌ها. انسان هرچقدر قضاوت کند درواقع نشان از جهالت بیشتر اوست.
قضاوت کردن کار و تخصص ما نیست اما از جهتی انسان موجودی است که قاضی به دنیا می‌آید و هر کاری که می‌خواهد انجام بدهید باید تصمیم بگیرد که انجام بدهم یا ندهم؛ اما نباید در امور شخصی دیگران تجسس و قضاوت کنیم. اگر به راهنمایت احترام نگذاری از دایره تجاوز کردی. اگر به حرف مرزبان گوش نکنیم از دایره عبور کردیم. هر جا از حرمت کنگره پیروی نکنیم بازهم از این دایره عبور کردیم.

این دایره را ما در همه‌ی بخش‌های زندگی داریم. اگر دایره خود بمانیم می‌توانیم در آن حرکت کنیم و از خودمان دفاع کنیم. خیلی از افرادی که در قضاوت تحصیل کرده‌اند و یا قاضی هستند و بر اساس مدارک بسیار حکم می‌دهند ممکن است اشتباه کنند. یک نفر را ممکن محکوم به قتل کنند بعد از سی سال مشخص می‌شود که قاتل کسی دیگر بوده اما مدارک برعلیه شخص متهم بوده است. بعد ما چگونه می‌توانیم در مورد بعضی مسائل قضاوت کنیم و بعد مطمئن هستیم حق باماست و چقدر برای دیگران مشکل درست می‌کنیم و می‌خواهیم شخصیت دیگران را خراب کنیم.
وقتی فردی در مورد دیگران قضاوت می‌کند مانند شخصی است که در انتهای شاخه درختی نشسته است و در حال بریدن شاخه است. حضرت مسیح می‌گوید قضاوت نکنید تا بر شما قضاوت نشود. باز ایشان می‌گوید شما چگونه یک پر کاهی را در چشم دیگران می‌بینید ولی دسته بیل را در چشم خود نمی‌بینید. بیشترین کسی که در این قضیه ضربه می‌خورد خود ما هستیم. این تا زمانی ادامه دارد ما به دانایی نرسیده‌ایم و زمان که به دانایی برسیم خودبه‌خود کنار می‌رود و نیازی به‌زور زدن برای قضاوت کردن نیست. گاهی زور می‌زنی که مواد مصرف کنی گاهی اصلاً مواد مصرف نمی‌کنی چون نیازی احساس نمی‌کنی. انسان زمانی که به دانایی برسید نیازی نمی‌بیند که در مورد دیگران قضاوت و غیبت کند. نیازی نمی‌بیند بدخواه دیگران باشد.

خیلی متشکرم از اینکه به صحبت‌های گوش کردید.