برایم مثل یک وعده الهی است

وادی یازدهم برای من همسفر سفر اولی که هنوز مسافرم به رهایی نرسیده، پیام امید و آرامش است؛ این وادی به من یاد می‌دهد که هیچ تلاش سالم و صادقی، حتی اگر کوچک باشد بی‌نتیجه نمی‌ماند و درست مثل یک چشمه کوچک از دل تاریکی و سختی‌ها می‌جوشد و آرام‌آرام مسیرش را پیدا می‌کند. قدم‌های کوچک و مداوم من و مسافرم نیز روزی به رود خروشان تبدیل می‌شود. هر قطره‌ای که از چشمه جدا می‌شود، مسیر خود را می‌سازد؛

همان‌طور که هر آموزش، مشارکت، جلسه و تغییر کوچک در رفتار و افکار، ما را به حرکت در مسیر درست نزدیک‌تر می‌کند. در این روزها که هنوز رهایی در افق زندگی‌مان دیده نمی‌شود، گاهی ناامیدی سراغم می‌آید؛ اما وادی یازدهم من را مطمئن می‌کند که اگر جاری و در مسیر بمانیم، به اقیانوس آرامش خواهیم رسید. ارزش تلاش‌های ما در بزرگی یا کوچکی نیست؛ بلکه در استمرار، صبر و جهت درست آن است؛

حتی اگر تغییرات مسافر کم باشد یا آرام پیش برود، همین حرکت کوچک همان جوشش اولیه چشمه است. در سی‌دی گفته می‌شود که چشمه‌ها از دل تاریکی زمین می‌جوشند؛ این جمله برای من بسیار ملموس است، چون بسیاری از روزهای سفر اول با ترس، نگرانی، بی‌قراری و امیدهای کم‌رنگ همراه است؛ اما همین که مسافرم به جلسات می‌رود، داروی OT را به‌موقع مصرف می‌کند و من آموزش‌هایم را ادامه می‌دهم، نشانه‌ همان جوشش زیرزمینی است؛

شاید هنوز رود واضحی شکل نگرفته باشد، اما من باور دارم که این حرکت ادامه پیدا می‌کند. این وادی به من یاد می‌دهد که اگر در این مسیر بایستم و حرکت نکنم، مثل مرداب خواهم شد؛ پس باید جاری باشم، آموزش ببینم، عشق سالم را یاد بگیرم و باید صبر کنم. رود زمانی قدرت می‌گیرد که از روی سنگ‌ها عبور کند؛ سنگ‌های مسیر ما نیز همان سختی‌ها، بی‌حوصلگی‌ها، نشدن‌ها و بالا و پایین‌های سفر اول هستند؛

اما همان‌طور که رود با برخورد به سنگ‌ها متوقف نمی‌شود، من همسفر نیز نباید با اولین سختی‌ها از مسیر خارج شوم؛ این‌که همه رودهای زلال در نهایت به اقیانوس می‌رسند، برایم مثل یک وعده الهی است؛ یعنی اگر مسیر درست را ادامه دهم، تسلیم نشوم و به جای عجله تداوم داشته باشم، روزی من و مسافرم نیز به آرامشی عمیق و واقعی خواهیم رسید؛ شاید امروز این اقیانوس را نمی‌بینم اما قطره‌قطره در مسیر آن هستم.

این وادی هم‌چنین به من یاد می‌دهد که خودم را با دیگران مقایسه نکنم؛ بعضی از مسافران زودتر حالشان بهتر و بعضی‌ها دیرتر به بهبودی می‌رسند. هر رود مسیر خودش را دارد؛ مسیر ما شاید پر پیچ‌ و خم‌تر باشد، اما من ایمان دارم که ما نیز به مقصد می‌رسیم؛ مهم این است که در مسیر صحیح حرکت کنیم.

در نهایت، وادی یازدهم از من می‌خواهد که نگرانی‌های افراطی، ترس از آینده و عجله برای رسیدن به رهایی را کنار بگذارم و رود زمانی به اقیانوس می‌رسد که خودش را به جریان زندگی بسپارد؛ من نیز باید با پذیرش، آرامش و توکل، مسیرم را ادامه دهم. با هر قدمی که برمی‌دارم چه کوچک و بزرگ یک قدم به روشنایی نزدیک‌تر می‌شوم.

نویسنده: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون دوم)
رابط خبری: راهنما همسفر الهام (راهنمای لژیون دوم)
عکاس: همسفر سمیرا رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون لیست‌و‌ششم)
ویرایش و ثبت: همسفر هانیه رهجوی راهنما همسفر فتانه (لژیون چهاردهم) دبیر اول سایت
همسفران نمایندگی شادآباد