قدردانی یعنی دانستن ارزش

هفتمین جلسه از دوره پنجم جلسات آموزشی لژیون سردار کنگره ۶۰ نمایندگی تخت‌جمشید با استادی مسافر زریر و نگهبانی مسافر محمد جواد و دبیری مسافر وحید با دستور جلسه « در کنگره شصت چگونه قدردانی می کنیم » یکشنبه ۲۳آذر ماه  ۱۴۰۴ ساعت ۱۵:۴۵ آغاز به کار کرد.

سلام دوستان زریر هستم یک مسافر:
خوب شاکر و سپاسگزار خداوند هستم که به من این فرصت را داد که امروز در بین شما دوستان با محبت باشم و آموزش بگیرم.
خوب دستور جلسه در مورد در کنگره چگونه قدردانی کنیم،
قدردانی روش‌های مختلفی دارد، قدردانی یعنی سپاسگزاری یعنی ارزش کار یا خدمتی که به من میشود را بدانم اگر خدمتی به من میشود حتی یک لیوان آب به دست من میدهند این را از طرف مقابل تشکر کنم و بفهمانم که ارزش کارش را من می‌دانم.
خوب حالا چرا من قدردان باشم ؟ همونطور که می‌دانید اولین آیه قرآن کریم با حمد و سپاس شروع میشود یعنی نشان میدهد که سپاسگزاری از ارزش خیلی بالایی برخوردار است اگر من قدردان باشم ، سپاسگزار باشم به نعمتی که به من داده شده قطعا نعمت‌های من بیشتر خواهد شد و به من بیشتر ارزانی خواهد شد و همینطور که شنیده‌اید شعری که میگوید «شکر نعمت، نعمتت افزون کند/ کفر، نعمت از کفت بیرون کند»
خوب من نباید گذشته خودم را فراموش کنم ، وقتی من ناسپاس باشم و یادم برود کجا بودم کی بودم چی بودم  قطعاً این نعمت از من گرفته می‌شود و وقتی یک فرصتی دارم که می‌توانم اینجا خدمت کنم باید خدمتگزار باشم تا این شعبه شعاع اضافه کند تا این چراغ روشن بماند و کسانی که مثل من نیازمند اینجا هستند بتوانند بیایند درمان بشوند .
همین امروز افرادی که در لژیون سردار قرار گرفتیم معنی‌اش این است که من قدردان هستم .

مهندس در بین صحبت‌هایش داستان حاتم طایی را بیان میکنند که سلطانی در حال خورد کردن خیاری بوده تا بخورد و خدمتگزارش سر میرسد و به خدمتگذار از  تکه‌های خیارش میدهد و او با یک به به و چه چهی با یک ولعی خیار را می‌خورد و سلطان هم تشویق میشود که خیار بیشتری را به او  بدهد و آخر آن قسمت آخرش قاچ آخرش را که مانده بوده را خودش می‌خورد و می‌بیند که اصلاً این قابل خوردن نیست چقدر تلخ بوده و غیر قابل خوردن است میگوید خب تو چرا این کار را کردی ؟  گفت : خدمت‌هایی شما به من کرده‌اید که اگر من اینجا این تلخی را به روی شما می‌آوردم یک نوع ناسپاسی بود.
این داستان این را به ما می‌رساند که من اگر در کنگره قرار گرفتم و این همه خوبی‌ها به منِ زریر شد آن همه خطایی که داشتم ،در جامعه اصلاً جایی نداشتم ، هر جایی می‌رفتم همه‌اش شرّ و جر،  استرس، اضطراب و نگرانی و تمام این‌ها خوب شد درست شد. حال اینجا ممکن است کسی به من یک حرف کم و زیادی هم بگوید، ممکن است یکی از قوانین هم در مورد من بد اجرا شود آدمی است دیگر اشتباه می‌کند راهنما دارد به من این همه خدمت می‌کند از وقت خودش از وقت خونواده‌اش میزند این خدمت را انجام میدهد و عضو لژیون سردار هم هست دنور هم شده پهلوان هم شده چقدر دارد  خدمت می‌کند حالا ممکن است باب میل من هم عمل نکرده یا روی درمان نبودم یک چیزی هم به من گفته حالا اگه خدمت نمی‌کنم نیایم معرکه‌گیری کنم کارهای خرابی انجام بدهم و راه را برای دیگران هم خراب کنم، اگر خودم عضو لژیون سردار نیستم نیایم معرکه گیری کنم و دیگران را هم ترغیب کنم ، این مثالی که آقای مهندس میزند منظورش به این است که  همه ما به نظرم حتی آن سفر اولی هم که در حال سفر است بهترین قدردانی‌اش برای کنگره این است که گوش به صحبت های راهنمایش بدهد فرمانبردار باشد، قوانین نظم و حرمت‌ها را رعایت کند این بهترین قدردانی از کنگره است تا به رهایی برسد وقتی این‌ها را انجام بدهد یعنی قدر این صندلی را دانسته قدر این خدمت گذارها را دانسته که مجانی به او خدمت می‌کنند. قدر اینجا این محیط و این سقف را دانسته که روی برنامه هست و دارد خدمت می‌کند و دارد رها میشود و بعد از رهایی می‌ماند و خدمت می‌کند و در مسیری که آقای مهندس در پیش گرفته کمک می‌کند که این شعاع اضافه بشود .

خوب دیگه زیاد صحبت نمی‌کنم و آرزو دارم که همه ما با قرار گرفتن در لژیون سردار که نکته اصلی آن این است که بتوانیم شعاع اضافه کنیم و بتوانیم جایی مکانی از خودمان داشته باشیم، همه آموزش‌هایمان به جایی برسد که بخشش را یاد بگیریم تا بخشش هم یاد نگیریم قدردانی نمی‌توانیم بکنیم و بتوانیم جایی از خودمان داشته باشیم.
برای مثال در همین شعبه ما می‌خواهیم کارهایی انجام بدهیم اما نمیشود زیاد هزینه کرد چون اجاره نشین هستیم کابل‌های ما ضعیف است می‌خواهیم بخاری روشن کنیم اما فیوزها می‌سوزند، می‌خواهیم یه سیستم گرمایشی استاندارد راه اندازی شود هزینه‌اش طوری است که وقتی ما اینجا اجاره نشین هستیم نمی‌صرفد.

اگر این لژیون سردار ما قوی شود البته همه دوستان دارند زحمت می‌کشند، تعهدی‌ها پرداخت میشود، اگر بتوانیم جایی از خودمان داشته باشیم می‌توانیم ساختمان ایمنی درست کنیم و امکانات درست‌تری تا بچه‌ها بتوانند بهتر درمان شوند و همه بتوانند استفاده کنند.

تایپ و ویراستاری : مسافر محمد

عکس و تنظیم و ارسال: مسافر محمد جواد