به نام نام قدرت مطلق الله
در طول هفته، در ارتباط با صورتجلسه « در کنگره۶۰، چگونه قدردانی کنیم؟» بسیار سخن گفته شد؛ هر کدام به شکلی و به طریقی، سخنانی برآمده از دل که بر دل نشست.
اگر ما در کنگره۶۰، الگویمان آقای مهندس باشد، خدمت در کنگره۶۰، میتواند اصلیترین راهکار ما باشد برای قدردانی از آنچه به ما داده است. در این مسیر هر چه بیشتر خدمت میکنیم، بیشتر بدهکار میشویم. بیجهت نیست که مهندس دژاکام و اعضاء خانواده، خود را بدهکارترین، بدهکاران کنگره۶۰ میدانند و همواره در حال خدمت صادقانهاند.
این از معجزات کنگره۶۰ است؛ هرچه بیشتر میدهی و هرچه بیشتر بیمنت تلاش میکنی، در جایی که از رأس تا ذیل آن، بیهیچ برداشت مادی در تلاش و تکاپوی بیوقفه هستند و پرداختهای درخور دارند، باز هم بدهکارتر میشوی! هرچه با زبان، قدم، قلم و درم از یکدیگر سبقت میگیرند، باز خود را جامانده و حسرت به دل میدانند.
تا آنجا که آموختیم؛ داستان، داستان عشق است و جنس آن نامشخص است. داستان دریافتهای صور ظاهر و صور پنهان و برآوردن نیاز ساکنان ماوراء و آنچه، آنجا انباشته میکنی و بدهکاریش در این جهان برایت مضاعف میشود. این ثروتی است که با هیچ قدردانی پرداخت نمیشود.
بیجهت نیست که طالب پهلوانی بر زانوی مهندس میگرید، راهنما برای رهجو از جان مایه میگذارد و نگهبان، نظم دلش را سنگفرش راهیان کنگره۶۰ میکند و هر روز بر بدهکاریشان افزوده میشود.
آنکس که تو را شناخت، جان را چه کند؟
نویسنده: مسافر مسعود (لژیون۱۹)
تایپ و ویراستاری: مسافر رضا
تهیه و تایپ: مسافر حمزه
- تعداد بازدید از این مطلب :
236