قدردان و شکرگزار بودن، از خصلتهای والای انسانهای بخشنده است. زمانی که بدانم قدم در چه راهی گذاشتهام و هدفم از حضور و خدمت به خلق چیست، خودبهخود به تفکری والا و القایی معنوی در مسیر خیر و مثبت دست مییابم. ما در کنگره ۶۰ آموختیم که قدردانی به سه صورت انجام میگیرد: پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک. نوع رفتار من با دیگران و الفاظی که به کار میبرم، بیانگر وجود این سه خصلت در من است.
وقتی در مسیر سفر، در این مکان، از تکتک وادیها آموزش کافی بگیرم، در مسیر زندگی با نقطه تحمل بالا و دانایی کافی، میتوانم چراغ راه خود و دیگران باشم. این همان بذری است که از مهربانی و عطوفت در وجود انسان کاشته میشود و بیشک در قبال آن، دریافت و ثمرهای نیز خواهد داشت.
قدردان و شکرگزار بودن، نشانگر عبد بودن و بندگی من است؛ بندگی بندهای که شاکر و سپاسگزار خداوند است. شکر واقعی آن است که انسان نعمتهای خداوند را در مسیر خدا قرار دهد و دست نجاتی برای دیگر بندگان باشد؛ تا در راه صراط مستقیم و مسیر نور، انسان بودن و برتر بودن خود را به اثبات برساند. آقای مهندس دژاکام میفرمایند: شکرگزاری ابتدا باید در فکر و اندیشه ما باشد؛ سپس به زبان جاری شود و در نهایت با عمل همراه گردد.
این مسیر از هدف و راهی سرچشمه میگیرد که در زندگی برای خود مشخص میکنیم و آن را در ذهن خود تصور مینماییم؛ آنگاه دستهای القا و احیا خداوند، ما را در مسیر شاکر بودن هدایت خواهد کرد. در برابر کنگره ۶۰ که به صورت رایگان، مسافرم را به رهایی از مواد و مرا به رهایی از جهل رسانده است، چگونه باید شکرگزار باشم؟ در زندگی من پستیها و بلندیهای بسیاری وجود داشته و مشکلاتی که مرا تا اعماق تاریکیها برده است.
اکنون باید با زبان خود کنگره که همان بخشش و خیر بودن است، انجام وظیفه کنم. اینجاست که خداوند از بخشش من لذت میبرد و من نیز از حال خوش دیگران انرژی میگیرم. باشد که همه ما در مسیر خیر و آگاهی قدم در راهی بگذاریم که به الله وصل شویم و آغاز این راه، چیزی جز سپاس و شکرگزاری نیست.
نویسنده: همسفر جمیله رهجوی راهنما همسفر بتول (لژیون سوم)
رابطخبری: همسفر جمیله رهجوی راهنما همسفر بتول (لژیون سوم)
ارسال: همسفر فائزه رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی یحیی زارع میبد یزد
- تعداد بازدید از این مطلب :
38