قدردانی در کنگره‌۶۰ فراتر از تشکر و یک سبک زندگی است

مقدمه:
قدردانی در کنگره‌۶۰ یک سلوک عملی است که با پیروی از راهنما و شکرگزاری آغاز می‌شود. مهم‌ترین تجلی این تقدیر، خدمت کردن در تمام جایگاه‌ها است. این خدمت، نشانه درک ارزش آموزش‌هاست. اوج شکر عملی در مشارکت مالی فعال، از جمله گلریزان و عضویت در لژیون سردار، برای بقای کنگره‌۶۰ نمایان می‌شود. در نهایت ماندگاری در مسیر درمان و قدردانی از مهندس حسین دژاکام و خانواده محترم ایشان، جوهره این تقدیر دائمی است.

قدردانی در کنگره‌۶۰ فراتر از یک تشکر کلامی ساده است؛ یک جهان‌بینی و سبک زندگی جاری است. ما از خدماتی بهره‌مند شده‌ایم که رایگان و حاصل تلاش و رنج دیگران است؛ بنابراین قدردانی ما باید عمیق و متناسب با این عطای بزرگ باشد.

بهترین اصول تقدیر، مبتنی بر درک عمیق پیام رهایی است که در سه رکن اصلی کنگره متبلور شده است. ابتدا شکرگزاری از پروردگار که مسیر درمان را به ما نشان داده است و شکرگزاری باید در عمل جاری شود. پذیرش قوانین الهی نیز خود نوعی قدردانی است که سختی‌های مسیر را تا رسیدن به آرامش ابدی در بر می‌گیرد.

قدردانی از راهنما و پیشکسوتان که تجلی عشق و صبوری هستند و بهترین نحوه قدردانی، پیروی دقیق از آموزش‌های راهنمایان است. قدردانی از پیشکسوتان نیز برای حفظ حرمت‌ها ضروری است. قدردانی از همسفران که آینه صبر و عشق خانواده هستند و درک سختی‌های آنها، درک ارزش رهایی را نشان می‌دهد.

خدمت کردن در تمام جایگاه‌ها، از جمله برگزاری جلسات، خود نشانه بارز تقدیر عملی و ادای دین به آموزش‌های کنگره‌۶۰ است. از اصول کلیدی تقدیر حقیقی به مواردی اشاره می‌کنیم از جمله؛ عدم تکبر و خودبینی، نباید گمان کنیم خودمان به تنهایی درمان شده‌ایم. انتقال تجربه صادقانه، شکر عملی در مسیر درمان است. مشارکت فعال و خدمت صادقانه، قدردانی واقعی در عمل به دیگران نمود می‌یابد.

تجلی شکر مالی و خدمت با ارزش، یکی از ارزشمندترین شیوه‌های قدردانی مشارکت در گلریزان است. مال، هدیه و روزی الهی است که خداوند نصیب ما کرده و بخشیدن آن در مسیر کمک به هم‌نوع، بالاترین شکر عملی است. عضویت در لژیون سردار اوج شکرگزاری مالی است، زیرا بقاء سایه‌سار کنگره را تضمین می‌کند و نشان‌دهنده درک ارزش امانت مالی است. در این مسیر، حفظ سادگی و پرهیز از تشریفات اهمیت ویژه‌ای دارد. یادآوری مداوم روزهای سخت، جوهره شکرگزاری را زنده نگه می‌دارد.

نتیجه‌گیری:
قدردانی در کنگره‌۶۰ یک مسیر رفت و برگشت است؛ ما چیزی را که گرفته‌ایم، به دیگری پس می‌دهیم. بهترین اصول تقدیر، عمل کردن به آموزش‌هاست. ماندن در مسیر درمان، بزرگ‌ترین قدردانی محسوب می‌شود و نشان‌دهنده درک ارزش رهایی است.

باید قدردان مهندس حسین دژاکام باشیم که خداوند علم رهایی را در وجود ایشان قرار داده است. هرچه آموخته‌ایم، از بنیان‌گذار کنگره‌۶۰ است؛ قدردانی از ایشان و خانواده محترمشان، ادای دین به مشعل هدایت است. اکنون زمان عمل کردن و تجلی قدردانی عملی است.

منابع:
کتاب‌ها و سی‌دی ها کنگره‌60
 

نویسنده: همسفر فاطمه‌معصومه، رهجوی راهنما همسفر لعیا (لژیون یکم)
ویرایش: همسفر ثریا، رهجوی راهنما همسفر منیژه (لژیون دوم)
ارسال: همسفر نجوا، رهجوی راهنما همسفر هانیه (لژیون سوم)
همسفران نمایندگی گیلان