قدردانی یک روش زندگی است

سلام دوستان آرزو هستم یک همسفر

دستور جلسه این هفته «در کنگره ۶۰ چگونه قدردانی کنیم؟» می‌باشد. این دستور جلسه مرا دوباره به این حقیقت رساند که قدردانی فقط یک واژه زیبا نیست، یک روش زندگی است. ما در کنگره یاد گرفته‌ایم که قدردانی، یعنی بودن در مسیر ارزش‌ها و درست استفاده‌کردن از نعمت‌هایی که خداوند در اختیار ما گذاشته است.

وقتی خداوند می‌فرماید: «شکر نعمت، نعمتت افزون کند»، یعنی اگر نعمت را ببینیم و از آن درست استفاده کنیم، درهای رحمت به روی ما باز می‌شود و اگر ناسپاس باشیم، همان داشته‌های کوچک هم از دست می‌رود. بسیاری از ما حتی استفاده صحیح از نعمت‌های ساده مثل آب، وقت، احساس، خانواده، انرژی و … را بلد نبودیم؛ اما در کنگره آموختیم که سپاسگزاری فقط تشکر زبانی نیست، بلکه درست مصرف‌کردن، درست اندیشیدن و در مسیر ارزش‌ها حرکت کردن است.

قدردانی یعنی اینکه جایگاه خود، دیگران و نعمت‌ها را بشناسیم تا زمانی که قدر و منزلت خودمان را ندانیم، نمی‌توانیم قدر داشته‌های دیگران را بدانیم. در کنگره یاد گرفتیم که دیدن خوبی‌ها، دقت‌کردن به نعمت‌ها و بیان آن‌ها، خودش یکی از نشانه‌های دانایی است. انسان آگاه، سپاسگزارتر است؛ چون بهتر می‌بیند.

من با کوله‌باری از اضطراب و ناامیدی وارد کنگره شدم؛ اما آموزش‌ها، محبت‌ها و خدمت بی‌چشم‌داشت عزیزانی مثل راهنما، مرزبان، ایجنت و همه خدمتگزاران، آرام‌آرام مرا تغییر داد. امروز یاد گرفته‌ام که قدردانی به معنی گوش‌به‌فرمان بودن، رعایت حرمت‌ها، احترام به خدمتگزاران و عمل‌کردن به آموزش‌ها می‌باشد.

آقای مهندس همیشه می‌فرمایند: «تشکر خشک‌وخالی ارزشی ندارد؛ باید در عمل قدردانی کرد.» قدردانی عملی می‌تواند دادن پاکت در جشن‌ها باشد، حمایت از قانون یازدهم، عضو لژیون سردار شدن یا هر قدمی که از توان ما برمی‌آید؛ حتی حضور مرتب در جلسات، خدمت‌کردن، شرکت در پارک و ورزش، همه نشان‌دهنده سپاسگزاری ما است.

به‌نظر من بزرگ‌ترین شکل قدردانی این است که در پندار، گفتار و کردارمان تغییر کنیم و نشان دهیم آموزش‌ها در ما اثر کرده است. هر کدام از ما نمک‌پروده سفره بزرگ کنگره‌۶۰ هستیم، بنابراین طبیعی است که تلاش کنیم در هر جایگاهی که توان داریم، قدردان باشیم. در نهایت فهمیده‌ام قدردانی و بخشش دو نیرویی هستند که انسان را قوی‌تر و سیستم ایکس را متعادل‌تر می‌کنند و باور دارم هرچه دانایی من بیشتر شود، سپاسگزارتر خواهم بود.

سلام دوستان صدیقه هستم همسفر

من از کودکی قدردانی کردن را یاد گرفته بودم و همیشه سعی می‌کردم لطف هیچ‌کس را بی‌پاسخ نگذارم. وقتی هم تازه‌وارد بودم، برای تبعیت از قوانین، مانند دیگر اعضا در مناسبت‌ها پاکت می‌دادم؛ اما با آموزش‌هایی که در کنگره گرفتم، فهمیدم که قدردانی فقط یک کار کلامی یا ظاهری نیست، بلکه باید در گفتار، کردار و پندار انسان جاری باشد. وقتی فکر می‌کردم چگونه ممکن است، کسی از وقت و زندگی خودش بگذرد و ساعت‌ها قبل از من در شعبه حاضر شود یا چگونه یک نفر هر هفته ساعت‌ها برای من وقت می‌گذارد، به حرف‌هایم گوش می‌دهد، مرا راهنمایی می‌کند و مانند مادری دلسوز و نگران در کنارم است، فهمیدم که دادن پاکت، کمترین کاری است که من انجام می‌دهم. امروز که کم‌کم با آموزش‌های کنگره رشد کرده‌ام، بیشتر به عظمت کار کنگره و اعضای آن پی برده‌ام. اکنون نه فقط با دادن پاکت و مبلغی ناچیز که در حد توان من است، بلکه در افکار و از عمق وجودم قدردان خداوند، آقای مهندس و تمام عزیزانی هستم که برای آرامش و رهایی ما زحمت می‌کشند و خود را مدیون آن‌ها می‌دانم. در نهایت تلاش کرده‌ام با عضو شدن در لژیون سردار، سهمی هرچند کوچک در پیشرفت کنگره و تحقق اهداف ارزشمند آن داشته باشم.

رابط‌ خبری: همسفر نرگس رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون دهم)
ویرایش: همسفر بهاره نگهبان سایت
ارسال: همسفر اعظم رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هشتم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی امین قم