English Version
This Site Is Available In English

شکر نعمت؛ حفظ نعمت

شکر نعمت؛ حفظ نعمت

سلام دوستان محمد هستم یک مسافر.
شکرگزاری یعنی تشکر کردن. وقتی به مهمانی می‌رویم و غذایی به ما می‌دهند، از میزبان تشکر می‌کنیم.

امروز ما از قعر تاریکی به کنگره آمده‌ایم و این همه نعمت به ما داده شده است؛ پس باید تشکر و شکرگزاری کنیم.

شکرگزاری فقط با زبان نیست؛ ما باید با عمل تشکر کنیم. در کنگره باید نظم داشته باشیم، گوش به فرمان راهنما باشیم و منِ سفر دومی باید خدمت کنم؛ این می‌شود قدردانی و تشکر.

من وقتی جایی گیر می‌افتم، از خداوند التماس می‌کنم و وقتی خلاص می‌شوم، تشکر می‌کنم و نذرم را ادا می‌کنم. اینجا هم باید همین‌طور باشد؛ وقتی به رهایی رسیدم، باید خدمت مالی داشته باشم.

سلام احمد هستم یک مسافر.
اصلاً نمی‌توان هیچ حرفی دربارهٔ کنگرهٔ ۶۰ گفت؛ زیرا این مجموعه قابل توصیف نیست. جمله‌ای که من، به‌عنوان فردی کوچک، می‌توانم بگویم این است:

شما خودِ عشق، محبت، ایمان و عقل هستید. رهایی و حالِ خوبِ خودم و همسفرم را مدیون آموزش‌ها و حمایت‌های شما، راهنمای عزیز و فرشتهٔ زمینی، هستم.

از شما و مهندس حسین دژاکام صمیمانه تشکر و قدردانی می‌کنم. راهنمای عزیزم آرامش‌بخش زندگی‌ام هستید. از خداوند می‌خواهم همچنان چون خورشید بدرخشید و مسیر زندگی‌تان سبز، روشن و پرنور باشد.

سلام دوستان مجید هستم یک مسافر.
اگر واژهٔ «قدردانی» را ریشه‌یابی کنیم، «قدر» به معنای اندازه، جایگاه و میزان است و قدردانی به معنای دانستن اندازه و ارزش هر چیز در کل هستی می‌باشد. در هستی، هر چیزی جایگاه، قدر و منزلت مشخص خود را دارد و همهٔ موجودات طبق برنامه‌ای خاص، خدمت خود را به هستی ارائه می‌دهند؛ اما وقتی به انسان می‌رسیم، قضیه کاملاً متفاوت می‌شود، چراکه انسان از قدرت اختیار برخوردار است و مختار به انجام خیر و شر است.

انجام حرکت درست از سوی انسان، نیازمند آگاهی و معرفت است؛ آگاهی‌ای که ما در دستورجلسه‌های مختلف کنگرهٔ ۶۰ به کسب آن و اجرای عملی‌اش می‌پردازیم. در بحث قدردانی، در درجهٔ اول انسان باید قدر و منزلت خود را بداند، از خود بابت قرار گرفتن در مسیر روشنایی تشکر کند و سپس بتواند فاصلهٔ خود را با مسائل مختلف حفظ نماید. تا زمانی که جایگاه خود را در هستی ندانیم، قدر و اندازهٔ دیگر چیزها را نیز نخواهیم دانست.

سپاسگزار بودن و قدردانی، موضوعی است که صرفاً از طریق آگاهی به دست می‌آید و هرچه انسان آگاه‌تر باشد، قدردان‌تر خواهد بود. به‌عبارت دیگر، قدردان بودن یعنی دیدن؛ دیدن خوبی‌ها. اینکه بتوانیم خوبی‌ها و محسنات افراد را ببینیم و حتی آن‌ها را بیان کنیم، مزیت‌های طبیعت را مشاهده کنیم، سپاسگزار باشیم و از این همه نعمتی که در اختیارمان قرار دارد، شاکر باشیم.

در کنگره تمرین می‌کنیم که از کسانی که به هر نحوی و به‌رایگان به ما خدمت می‌کنند، قدردانی کنیم. این قدردانی می‌تواند هم مالی باشد و هم معنوی. همین‌که بتوانیم از بخشی از مال خود در مسیر قدردانی بگذریم، خود بیانگر درمان و نشانهٔ تعادل است؛ مانند زمانی که مسافر از همسفر خود با تقدیم پاکت تشکر می‌کند یا رهجو از راهنمای خود قدردانی به‌عمل می‌آورد.

در زمینهٔ قدردانی معنوی، می‌توان به احترام گذاشتن به خدمتگزاران، اعم از راهنما، مرزبانان و همهٔ کسانی که به هر نحوی در کنگره به ما خدمت می‌کنند اشاره کرد. امیدوارم بتوانیم در وهلهٔ اول شاکر و قدردان خالق خود باشیم و در نهایت، قدردان همهٔ کسانی که به‌نوعی در حال خدمت به انسان‌ها و هستی هستند.

شاید بهتر باشد به خودمان یادآوری کنیم چه داشته‌های ارزشمندی داریم و اعتمادمان به خداوند را از دست ندهیم. یکی از بزرگ‌ترین نعمت‌ها، وجود همین کنگره و حضور ما در آن است. بسیاری از ما زمانی قدر داشته‌هایمان را می‌دانیم که آن‌ها را از دست بدهیم؛ زیرا اغلب در به دست آوردن تلاش مضاعف داریم، اما وقتی چیزی را به دست می‌آوریم، از آن به‌درستی محافظت نمی‌کنیم و قدرش را نمی‌دانیم.

سلام دوستان صابر هستم مسافر.
در ابتدا خداوند را شاکر و سپاسگزارم که کنگره را در مسیر زندگی من قرار داد. همچنین از مهندس حسین دژاکام و استاد امین که این بستر را برای ما فراهم کردند تا از دام اعتیاد و سیاهی بیرون بیاییم، صمیمانه قدردانی می‌کنم.

قدردانی صرفاً یک رفتار مؤدبانه نیست، بلکه یک ابزار درمانی و نشانه‌ای از بهبود تفکر است. قدردانی به من کمک می‌کند تا از چرخهٔ شکایت، نارضایتی و خودمحوری خارج شوم.

قدردان و سپاسگزار نعمت‌هایی باشیم که خداوند به ما ارزانی داشته است. همان‌طور که جناب آقای مهندس می‌فرمایند، داشته‌های ما بسیار بیشتر از نداشته‌هایمان است؛ پس باید قدردان باشیم و به بهترین شکل از آن‌ها استفاده کنیم.

قدردان و سپاسگزار راهنمای مهربانم هستم که بدون هیچ‌گونه چشم‌داشت مالی، وقت و انرژی خود را تمام‌وکمال در اختیار من و اعضای لژیون قرار می‌دهند و آموزش‌های کنگره را به بهترین شکل به ما منتقل می‌کنند. ما در کنگره، قدردانی، سپاسگزاری و شکرگزاری را به‌درستی می‌آموزیم.

من با عمل کردن به فرامین راهنما، رعایت حرمت‌های کنگره، خدمت خالصانه و عضو شدن در لژیون مالی، هم از راهنما و هم از کنگره قدردانی می‌کنم. کنگره نعمت بزرگی است که خداوند آن را در مسیر زندگی من قرار داد و اگر قدردان و سپاسگزار نباشم، قطعاً ضرر خواهم کرد و این نعمت را از دست خواهم داد.

در پایان، سپاسگزار مرزبانان و ایجنت محترم شعبه هستم و همچنین خداقوت و خسته‌نباشید می‌گویم به دوستان خوبم در بخش سایت که بی‌صدا و چراغ‌خاموش، برای کنگره و اعضای آن زحمت می‌کشند.

سلام دوستان مصطفی هستم مسافر.
شکر یعنی تشکر کردن؛ تشکر از خداوند بزرگ به خاطر نعمت‌هایی که به ما عطا کرده است. وقتی کسی به ما کمکی می‌کند، باید قدردان آن باشیم و با این قدردانی به خودمان و به او حس خوب بدهیم. تشکر و قدردانی باعث افزایش اعتمادبه‌نفس ما می‌شود و همچون یک قانون، لازم‌الاجراست.

پس ما باید همیشه قدردان و سپاسگزار کسانی باشیم که برای ما کاری انجام می‌دهند و زحمت می‌کشند؛ با بخشیدن، با مهربانی، با علم و دانش، و با گفتار و رفتارمان.

در کنگرهٔ ۶۰ نیز جناب مهندس و خانوادهٔ محترم ایشان در این مسیر خدمات ارزشمند و فراوانی انجام داده‌اند و ما را از تاریکی‌ها به سوی روشنایی‌ها رهنمون کرده‌اند؛ بنابراین وظیفهٔ ماست که قدردان باشیم و تشکر کنیم.

سپاسگزارم از جناب مهندس و همهٔ خدمتگزاران، به‌ویژه راهنمای عزیزم جناب آقای محمدجواد رفعتی. بهترین‌ها را برای ایشان آرزو می‌کنم. امیدوارم روزی بتوانم با عملی که از کنگره می‌آموزم، خدمتگزار واقعی باشم و جبران کنم.

سلام دوستان ابوالفضل هستم یک مسافر.
قدردانی در کنگرهٔ ۶۰ فقط یک رفتار ظاهری یا بیان یک جملهٔ کوتاه نیست؛ بلکه بخشی جدایی‌ناپذیر از آموزش‌ها و جهان‌بینی ماست. وقتی وارد کنگره شدم، تصورم از قدردانی محدود به تشکر زبانی بود، اما به‌تدریج یاد گرفتم که قدردانی یعنی شناختن جایگاه‌ها، فهمیدن زحمات دیگران و تلاش برای انعکاس این سپاس در عمل.

در کنگره می‌آموزیم که هر فردی که در مسیر درمان و آموزش همراه ماست، سهمی در رشد ما دارد؛ از راهنما گرفته تا مرزبانان، خدمتگزاران، مسئولان سالن و حتی اعضایی که با حضور منظم و آرام خود، به ساختار آرامش می‌بخشند. قدردانی از این عزیزان تنها زمانی واقعی است که در رفتار ما دیده شود؛ یعنی با حضور به‌موقع، رعایت حرمت‌ها، عمل به دستورجلسه‌ها و تلاش صادقانه برای تغییر.

یکی از مهم‌ترین صورت‌های قدردانی، احترام به آموزش‌ها و اجرای آن‌هاست. وقتی آموزش‌ها را وارد زندگی می‌کنیم، در واقع نشان می‌دهیم که ارزش تلاش و خدمت دیگران را فهمیده‌ایم. همچنین مشارکت‌های سالم، خدمت بدون چشم‌داشت و کمک به تازه‌واردها از دیگر جلوه‌های قدردانی عملی است.

قدردانی در کنگره، جبران نیست؛ بلکه بازتاب یک درک است. ما نمی‌توانیم تمام محبت و زحمات این ساختار را جبران کنیم، اما می‌توانیم با رفتار درست، تلاش برای بهتر شدن و خدمت در حد توان، ارزشمندترین نوع سپاس را نشان دهیم.

در نهایت، قدردانی زمانی کامل می‌شود که بدانیم آرامش امروز ما حاصل همیاری مجموعه‌ای از انسان‌های عاشق و تلاشگر است. به همین دلیل است که کنگرهٔ ۶۰ جایگاهی برای رشد انسان می‌شود؛ زیرا قدردانی در آن یک اصل است، نه یک تشریفات.

و در پایان، از راهنمای بسیار خوب، مهربان و دلسوزم صمیمانه تشکر و قدردانی می‌کنم و خدا را شاکر و سپاسگزارم که در کنگره به حال خوش رسیده‌ام و همواره در حال آموزش هستم.

سلام دوستان نعمت هستم یک مسافر.
قدردانی در کنگره باید با قلب، دل، زبان و عمل باشد.
یعنی حتماً و قطعاً لازم است به‌صورت زبانی از راهنما، هم‌لژیونی‌ها، مرزبانان، خدمتگزاران و کلیهٔ کسانی که در این محیط زحمت می‌کشند قدردانی کنیم؛ به‌ویژه از بنیان‌گذار محترم، جناب آقای مهندس، و خانوادهٔ گرامی ایشان.

هرگونه خدمت و بخشش در کنگره باید بدون توقع و چشم‌داشت باشد؛ حتی بدون انتظار پاداش، نه از انسان‌ها و نه حتی از خداوند.

مهر و محبت ورزیدن و عاشقانه کار کردن باید جزء جدایی‌ناپذیر اعمال و رفتار ما باشد.

سلام دوستان حسین هستم یک مسافر.
لَئِن شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ وَ لَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ

اگر نعمت‌هایی را که خداوند به شما داده است شکرگزاری کنید، قطعاً آن‌ها را افزون می‌کند و اگر کفران نعمت کنید، همانا عذاب من سخت است.

در این آیه از قرآن، خداوند می‌فرماید هر زمان نعمتی در اختیار شما قرار گرفت، اگر شکرگزار باشید آن نعمت را افزایش می‌دهم و باید از آن محافظت کنید؛ اما اگر قدر آن نعمت را ندانید، آن را از دست خواهید داد.

ما که در کنگره، در این مکان مقدس، نعمت سلامتی را به دست آورده‌ایم، اگر قدر این نعمت را بدانیم، قطعاً برای ما باقی می‌ماند و هر روز بهتر از دیروز خواهد شد. پس باید قدردان این نعمت باشیم و با خدمت به دیگران، شکرگزار و سپاس‌گزار خداوند متعال بمانیم.

مرزبان خبری‌: مسافر علی‌اصغر
تنظیم و ارسال: خدمتگزاران سایت

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .