قدردانی یعنی مراقبت از آنچه به دست آورده‌ایم

قدردانی در کنگره‌۶۰ تنها یک احساس لحظه‌ای یا یک واژه نیست؛ مسیری است که باید از شناخت آغاز شود، به پذیرش برسد و در نهایت به مرحله عمل تبدیل گردد. ابتدا باید بدانیم که نعمت‌هایی که به ما داده شده است از آرامش، آموزش، رهایی و امکان دوباره ساختن خود، هیچ‌کدام تصادفی نیست.

وقتی انسان نعمت را می‌شناسد، قدم اول قدردانی را برداشته است. اما شناخت کافی نیست؛ باید به مرحله پذیرش برسیم. پذیرش یعنی درک کنیم که این حال خوب نتیجه یک سیستم منظم، زحمات فراوان و تلاش انسان‌هایی است که بی‌منت خدمت می‌کنند. هر جا که پذیرش نباشد، ناسپاسی و رنج جای آن را می‌گیرد.

اگر از شناخت و پذیرش عبور کنیم، می‌توانیم وارد مرحله عمل شویم. عمل در کنگره یعنی نشان دادن قدردانی، نه در حرف بلکه در حرکت. قدردانی عملی یعنی در حد توان خو هر کاری که به استحکام، رشد و آرامش این مجموعه کمک کند انجام دهیم؛ چه کوچک، چه بزرگ عمل‌گرایی در قدردانی ما را از حالت مصرف‌کننده‌ بودن خارج می‌کند و به بخش کوچکی از چرخه عشق و آموزش تبدیل می‌کند. حضور فعال در جلسات، مشارکت مکتوب، خدمت به تازه‌واردان و احترام به حرمت‌ها همگی نمونه‌هایی از قدردانی عملی هستند.

وادی‌های کنگره نیز به‌خوبی مسیر قدردانی را روشن می‌کنند  و قدردانی زمانی معنا پیدا می‌کند که تفکر و احساس ما به حرکت و ساختار تبدیل شود. همان‌طور که در وادی‌ها مطرح می‌شود: دانستن بدون حرکت ارزشی ندارد. پس قدردانی واقعی زمانی رخ می‌دهد که آموخته‌هایمان در رفتار و عملکرد جاری شود؛ حضور به‌موقع، رعایت حرمت‌ها، کمک به دیگران، مشارکت، و حتی کوچک‌ترین خدمتی که گره‌ای را باز کند همه مصادیق عملی قدردانی هستند. تشخیص اعمال ارزشی و فاصله گرفتن از ضدارزش‌ها نیز بخشی از همین مسیر است؛ زیرا ناسپاسی اغلب در رفتارهای ضد ارزشی بروز پیدا می‌کند.

قدردانی در کنگره به این معناست که ما هر چیزی را که دریافت می‌کنیم با قلبی پر از شکر، با زبانی که سپاس می‌گوید و با عملی که خدمت است پاسخ دهیم. گاهی شاید ما نتوانیم بزرگ‌ترین خدمت‌ها را انجام دهیم؛ اما حتی کوچک‌ترین حرکت که از دل برمی‌آید، اثر خود را می‌گذارد و چرخه محبت و انرژی مثبت را گسترش می‌دهد. به همین دلیل‌ هر عمل کوچک، هر لبخند، هر کلام محبت‌آمیز و هر خدمت داوطلبانه، بخش مهمی از قدردانی ماست و به همگان منتقل می‌شود.

در نهایت قدردانی در کنگره۶۰ یعنی تبدیل نعمت به حرکت، تبدیل آموزش به خدمت و تبدیل دریافت به بازپرداخت. هر اندازه که این چرخه را جاری کنیم حال خوب، محبت و برکت بیشتری در زندگی‌مان جریان پیدا می‌کند؛ زیرا همان‌گونه که گفته می‌شود: «هر عملی که از عشق باشد، بازگشتش نیز عشق است.» بنابراین قدردانی نه تنها وظیفه ما نسبت به کنگره و اعضایش است؛ بلکه راهی برای رشد شخصی، آرامش روح و ساختن دنیایی بهتر برای خود و دیگران است.

از سوی دیگر قدردانی زمانی عمیق‌تر می‌شود که ما یاد بگیریم آموزش‌ها را فقط برای خودمان نگه نداریم. انتقال صحیح تجربه‌ها، الگو بودن در رفتار و حفظ حرمت‌ها نشان می‌دهد که آموزش‌ها در ما نهادینه شده است.

کسی که قدردان است‌ به ساختار احترام می‌گذارد و نظم را جزئی از مسیر می‌داند. قدردانی یعنی مراقبت از آنچه به‌دست آورده‌ایم تا آسیب نبیند. وقتی آموزش‌ها را در زندگی روزمره اجرا می‌کنیم در حقیقت از کنگره محافظت می‌کنیم. این نوع قدردانی ماندگارترین و اثرگذارترین نوع سپاسگزاری است.

منابع: وادی‌های ۱۲،۱۱،۱۰ از کتاب عشق؛ ۱۴ وادی برای رسیدن به خود، سی‌دی ظرفیت و مسئولیت، خدمت و خیانت، سخنان بیداری، صحبت‌های آقای مهندس در جلسات جهان‌بینی روز چهارشنبه

رابط خبری: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر محدثه (لژیون سوم)
عکاس: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون اول)
ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر محدثه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ارگ کرمان