در کنگره60 چگونه قدردانی می کنیم؟

سلام دوستان، هاشم هستم، یک مسافر؛

در کنگره 60 چگونه قدردانی می‌کنیم؟ در ابتدا باید قدردانی را بشناسم. به نظر من، قدردانی پلی است میان آنچه بود و آنچه هست؛ با هر شکر، زخم‌های گذشته من التیام می‌یابند و افق‌های آینده روشن‌تر می‌درخشند. در کنگره 60، بعد از رهایی و آغاز سفر دوم، می‌توان با فراغت بال بیشتری در عمق آموزش‌های ناب و کاربردی که معلم پیشکسوت ما، جناب آقای مهندس، به کلیه اعضای کنگره 60 پیشکش می‌نمایند، فرو رفت و مشغول بازکردن گره‌هایی شد که تا کنون یا از آن‌ها غافل بوده‌ایم یا اینکه این‌قدر در جهان ظلمانی و تاریک ناآگاهی قبل از آشنایی با کنگره 60 غرق بوده‌ایم که فراغت و مجالی برای پرداختن و رسیدگی به آن‌ها دست نمی‌داد.

آموزش‌های کاربردی چگونگی زیستن، هدیه‌ای ابدی‌اند؛ قدردانی از آن‌ها روح را به رقص هماهنگی با کیهان وامی‌دارد و هر روز را به شاهکاری تازه بدل می‌کند. اما با آشنایی با آموزش‌های کاربردی و زندگی‌ساز که در کنگره 60 فرا می‌گیریم، تازه متوجه می‌شویم که کجای راه هستیم و باید به دنبال چه باشیم. همان‌گونه که وادی ششم کنگره 60 بر اهمیت اجرای کامل حکم عقل به عنوان فرمانروای بزرگ در وجود انسان تمرکز دارد. این وادی، عقل را مانند ماشینی تابع توصیف می‌کند که با اراده روح راهبری می‌شود و اجرای فرامین آن، انسان را به صلح، آرامش و هدف والای انسانی هدایت می‌کند.

در ادامه، در وادی هفتم می‌آموزیم که “یافتن راه” به انتخاب مسیر درست مانند کنگره 60 تعبیر می‌شود که ساختار آموزشی، جهان‌بینی و درمان تدریجی را ارائه می‌دهد. این مرحله، پایه‌ای برای حرکت و کشف حقیقت است؛ بدون آن، پیشرفت ممکن نیست. “آنچه برداشت می‌کنیم” به نتایج عملی از اجرای آموزش‌ها، مانند تغییر رفتار، کسب جایگاه‌های بالاتر (از مسافر به خدمتگذاری و راهنما شدن) و پالایش نفس برمی‌گردد. بدون برداشت صحیح، راه یافتن بی‌ثمر می‌ماند و حقیقت آشکار نمی‌شود. این برداشت صحیح است که اگر من مسافر قدردانی را آموخته باشم و توانایی کاربردی کردن آن را فراگرفته باشم، می‌توانم برداشت مناسب و صحیحی داشته باشم. به نظر من، قدردانی کردن در کنگره 60 لازمه بسیاری از موارد مهم است که برداشت کردن یکی از آن‌هاست.

حال که قدردانی تا حدی مشخص شد، باید بدانیم چگونه قدردانی کنیم. قدردانی در کلام، در قلب و دل اتفاق می‌افتد. برای مثال، قدردانی در کلام با فرمانبرداری در کلام من تعبیر می‌شود. در دل و قلبم آن را بپذیرم و با عمل و رفتارم آن را به اجرا درآورم. به نظر من، بهترین قدردانی در کنگره 60، فرمانبرداری از راهنمایان و دیگر خدمت‌گذاران است. به نظر شخصی من، در کنگره 60، قدردانی به سه سطح کلامی، قلبی و عملی تقسیم می‌شود که هر کدام لایه‌ای عمیق‌تر از شکرگزاری را نمایان می‌سازد و به پالایش نفس و حرکت در مسیر درمان کمک می‌کند.

قدردانی در کلام:

این سطح، قدردانی را با کلمات بیان می‌کند، مانند گفتن “سپاس” یا تأیید دستورات راهنما با زبان؛ اما همان‌طور که اشاره شد، با فرمانبرداری در کلام معنا می‌یابد. مثلاً در سفر اول، وعده‌های مصرف داروی OT را با صداقت ادا کنیم. این قدردانی اولیه، پلی است به سطوح عمیق‌تر، اما بدون عمل، سطحی می‌ماند.

قدردانی در قلب و دل:

در این مرحله، قدردانی به باور قلبی تبدیل می‌شود؛ پذیرش نعمت‌های آموزشی جهان‌بینی کنگره در عمق وجود، بدون شک و تردید. مانند آن‌که دستورات را نه از روی اجبار، بلکه با عشق و ایمان درونی بپذیریم که این پذیرش، قلب را از ضد ارزش‌ها پاکسازی می‌کند.

قدردانی عملی (در عمل):

عالی‌ترین سطح، اجرای عملی است؛ جایی که قدردانی با رفتار و فرمانبرداری از راهنمایان و خدمتگزاران تجلی می‌یابد. همان‌طور که در قسمت قبل عنوان گردید، این عمل، مانند کاشتن بذر در وادی‌ها و برداشت حقیقت، انسان را به جایگاه‌های بالاتر (از مسافر به راهنما) می‌رساند و بهترین شکرگزاری در کنگره است.

در نهایت، قدردانی در کنگره 60 از کلام به قلب و سپس به عمل می‌رسد و این سه‌گانه، چرخه‌ای کامل از شکرگزاری را می‌سازد که با فرمانبرداری از راهنمایان و خدمتگزاران به اوج می‌رسد. جایی که پذیرش قلبی به رفتار سازنده بدل شده و انسان را به سوی حقیقت و پالایش نفس سوق می‌دهد. این مسیر، نه تنها درمان اعتیاد، بلکه احیای انسانی است. از اینکه این مطالب را مطالعه کردید، صمیمانه سپاسگزارم.
نگارش: مسافر هاشم (لژیون پنجم)
گروه خبری مسافران نمایندگی محمدی پور قم