«در کنگره۶۰ چگونه قدر دانی کنیم؟» قدردانی در کنگره ۶۰ یک اصل مهم و اثرگذار انسانی است که به ما میآموزد: سپاس، زمانی واقعی و ماندگار میشود که از دل، با شناخت و همراه با عمل باشد. قدردانی صرفاً به گفتن جملات زیبا محدود نمیشود؛ بلکه یک فرهنگ، یک رفتار و بخشی از مسیر رشد و رهایی است. وقتی یاد بگیریم که زحمات را ببینیم، احترام را حفظ کنیم، قوانین را ارج بنهیم و آموزشها را زندگی کنیم، در حقیقت سپاسگزاری را درونی و کاربردی کردهایم. جایی که تشکر، پلی میان آگاهی و عمل است و ما را به انسان بهتر و مسئولتری تبدیل میکند. قدردانی در کنگره۶۰ یک فرهنگ عمیق انسانی است. در این مسیر یاد میگیریم که سپاس فقط حرف نیست؛ بلکه یک رفتار است.
وقتی قدر مجموعه را بدانیم، قدر زندگی را هم بهتر میفهمیم. قدردانی یعنی دیدن زحمتهایی که شاید مستقیم به چشم نیاید. زحمتهایی که سبب رهایی، آرامش و رشد انسانها میشود. یکی از راههای قدردانی، حضور آگاهانه در جلسات است. حضور آگاهانه یعنی با احترام بیاییم، با دقت بشنویم و یاد بگیریم. این حضور، نوعی قدردانی بیصدا اما واقعی است. رعایت قوانین نیز نوعی سپاس عملی است. قوانینی که برای نظم، آرامش و حال خوب جمع طراحی شدهاند. احترام، مهمترین پایه برای هر قدردانی است. روش دیگر برای قدردانی، خدمت کردن است. خدمت در کنگره یعنی کاری برای رشد حال جمع انجام دهیم. کاری بدون انتظار، بدون دیده شدن؛ اما از سر مسئولیت باشد. خدمت حتی اگر کوچک، اگر مستمر باشد، ماندگار میشود.
در این مسیر یاد میگیریم طلبکار نباشیم، طلبکار نبودن، راه را برای سپاسگزاری قلبی باز میکند. وقتی توقع پایین بیاید، شکر بالا میرود. قدردانی همچنین حفظ حرمت راهنماها و پیشکسوتان است. حرمتی که یک ستون برای حفظ حال خوب خانواده است. وقتی چراغ مسیر را محترم بشماریم، مسیر روشن میماند. مشارکت در جلسات هم نوعی تشکر اثرگذار است. مشارکتی که باید حامل تجربه و حس باشد، نه فقط جملهسازی. انتقال حال خوب، مهمتر از طولانی حرف زدن است. قدردانی یعنی پیشرفت خود را به نمایش بگذاریم، نه به زبان، به عمل! یعنی رشد شخصی را به خانوادهای که بسترش را ساخت هدیه کنیم. اگر فقط صحبت کنیم و اجرا نکنیم، تشکر پوسته میشود بدون جان، اما وقتی اجرا کنیم، سپاس شکل واقعی خودش را پیدا میکند.
در کنگره یاد میگیریم که مقایسه نکنیم زیرا همه قطعات یک پازل مشترک خدمت هستند و تشکر باید بدون کوچک و بزرگ کردن آدمها باشد. نوشتن یک پیام یا دلنوشته صمیمی و آگاهانه، متنی که نشان دهد ما دریافت را فهمیدهایم و قدر میدانیم. قدردانی یعنی امید دادن به رهروهای دیگر، یعنی قضاوت نکردن، مقایسه نکردن و دست گرفتن در مسیر. وقتی به دیگران کمک میکنیم به مجموعه کمک کردهایم. قدردانی یعنی حال خوب را در جمع تکثیر کنیم. حال خوب، زبان مشترک خانواده کنگره است، زبانی که با آن از هم حمایت میکنیم.
در نهایت، تشکر یعنی تبدیل شدن به نسخه بهتر خود و ادامه دادن مسیر برای بهتر شدن و خدمت کردن، نه یکبار، بلکه هر روز. قدردانی یعنی زندگی کردن آموزشها، آموزشهایی که ما را با خودمان و با دنیا و با زندگی آشتی دادند. تشکر واقعی در اینجا یعنی تغییر، تداوم، احترام و خدمت؛ اینها چهار ستون، زبان عملی سپاس هستند. ستونی که ما را انسانتر، بیدارتر و مسئولتر میکند و چه زیباست سپاس زمانی که به عمل دربیاید، نه اینکه فقط گفته شود. قدردانم برای این خانواده سالم انسانی، برای مسیری که آغازش با امید و ادامهاش با آگاهی و عمل بود. سپاسگزارم برای مدرسهای که زندگی را دوباره بدون منت، بدون توقع، فقط با عشق و خدمت به من برگرداند. قدردانی در کنگره، قدردانی از انسان بودن است، از دوباره ساختن خود، با همراهی یک خانواده بزرگ، خانوادهای که سپاس را به ما یاد داد تا زندگی کنیم.
در جمعبندی باید گفت که قدردانی در کنگره زمانی ارزشمند است که فراتر از کلام باشد؛ یعنی در رفتار، حضور آگاهانه، حفظ احترام، ادامه مسیر تغییر و خدمت به خانوادهای که بستر رشد انسانها را فراهم کرده، نشان داده شود. سپاس اگر با صداقت و فروتنی همراه باشد، نه فقط به دل می نشیند، بلکه در زندگی گوینده تکثیر میشود و حال خوب را در جمع گسترش میدهد. در این مسیر یاد میگیریم که تشکر حقیقی، نتیجه فهم دریافتها ،تداوم رشد و خدمت مسئولانه به مجموعه است. قدردانی واقعی یعنی زندگی کردن آموزشها و تبدیل شدن به نسخه بهتر خود و چه زیباست سپاس زمانی که عمل شود، نه فقط گفته شود. امروز هم میتوان خلاصه تمام این مسیر را در یک جمله بیان کرد: من برای این خانواده انسانی سالم و بیدار تا ابد سپاسگزارم.
منبع: وبلاگ کنگره ۶۰
نویسنده: همسفر منا رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون پانزدهم)
رابط خبری: همسفر حدیثه رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون پانزدهم)
ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون هفدهم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی حر
- تعداد بازدید از این مطلب :
47