قدردانی، زیبایی مسیر را می‌سازد

تأسیس و بنیان جمعیت احیای انسانی کنگره ۶۰ یک حرکت فردی نبوده است و این ر ا می‌توان از جملات استاد امین دژاکام در چکامه‌ای بر کتاب «عشق؛ 14 وادی برای رسیدن به خود» دید که نوشته‌اند: «ما آخرین کبریت خود را در سرما و تاریکی آن هنگام روشن کردیم تا این پیام را به همه‌کسانی که به دنبال راهی برای خروج از این درد و بیماری بودند، برسانیم؛ که می‌توان از تاریک‌ترین نقاط جهنم نیز خارج شد، حتی اگر تمام رؤیاهایمان در خاکستر مدفون‌شده باشند.» با خواندن این کلمات درمی‌یابیم که یک خانواده با تمام وجود تلاش کردند تا مهندس حسین دژاکام، پس از عبور از فراز و نشیب‌ها، به درمان برسند و روش درمان را کشف کنند تا امروز ما بتوانیم از آموزش‌ها و روش DST بهره‌مند شویم.

مناسبت‌ها در جمعیت احیای انسانی کنگره ۶۰ هرکدام علت و حکمت خاصی دارند. اگر حتی یکی از این مناسبت‌ها حذف شود، در نظام کنگره اختلال به وجود می‌آید؛ مانند هفته مرزبانان، هفته راهنما، هفته بنیان و جشن‌های دیگر. شاید تعداد این جشن‌ها زیاد نباشد، اما اهمیت آن‌ها بسیار بزرگ است؛ زیرا انسان همیشه به یادآوری نیاز دارد.

فراموشی و نسیان یکی از اضلاع مثلث تاریکی است و این مناسبت‌ها به ما کمک می‌کنند دچار نسیان نشویم؛ کمک می‌کنند به یاد بیاوریم چرا در این مکان جمع شده‌ایم، هدف چیست و چرا باید از افراد قدردانی کنیم. وقتی به این مسائل فکر کنیم، وارد وادی آگاهی و سپاسگزاری شده و از کفر و پنهان‌کاری خارج می‌شویم.

وقتی به گذشته‌ام فکر می‌کنم، شاید در ابتدا باعث ناراحتی‌ام شود که چه اندازه در جهل و نادانی بودم؛ اما امروز، بعد از ورود به کنگره، تغییرات خودم را می‌بینم؛ آنچه بودم و آنچه امروز هستم. همین دیدن، ناراحتی را به خوشحالی تبدیل می‌کند و خداوند را شاکرم که در این مسیر قرارگرفته‌ام.

از مهندس حسین دژاکام بنیان کنگره ۶۰، خانواده ایشان و همه اعضای کنگره سپاسگزارم. در کنگره ۶۰، قدردانی در سه شکل معنا پیدا می‌کند: قلبی، کلامی و عملی. قدردانی قلبی یعنی دیدن زحمات و ارزش‌گذاری درونی. قدردانی کلامی یعنی به زبان آوردن سپاس. قدردانی عملی یعنی هدیه دادن، بخشش، کمک مالی یا هر کار ارزشمند دیگر.

وقتی این سه مورد هم‌زمان انجام شوند، زیباییِ کاملی ایجاد می‌شود. گاهی قدردانی فقط در عمل معنا پیدا می‌کند؛ مانند زمانی که راهنما با تمام وجود آموزش می‌دهد و قدردانی من، عمل کردن به آموزش‌هاست. حتی درباره قدردانی از خداوند نیز تنها با زبان و عمل می‌توان آن را انجام داد.

خداوند را شاکرم که مرا در این مسیر پر آموزش و نور قرارداد؛ مسیری که با حرکت در صراط مستقیم می‌توانم قدردانی واقعی را عملی کنم. «قدر» به معنی اندازه است؛ و اگر بخواهم قدردانی را عمیق‌تر درک کنم، باید با ترازوی درونی‌ام زحمات دیگران را اندازه‌گیری کنم و ببینم آیا سپاسگزاری من، هم‌وزن آن زحمات بوده است یا نه.

بسیاری از انسان‌ها خدمات دیگران را وظیفه می‌دانند، درحالی‌که هیچ‌کس مجبور به خدمت نیست. این مناسبت‌ها به ما یادآوری می‌کند که دقیق‌تر ببینیم و بهتر قدردانی کنیم. دیده شدن و رؤیت‌شدن یکی از مهم‌ترین بخش‌های زندگی است. انسان‌هایی که به آگاهی و پختگی می‌رسند، ویژگی‌شان این است که دیگران را درست و زیبا می‌بینند. دیدن خوبی‌های دیگران شرطی دارد و آن شرط، دوست داشتن است. اگر یکدیگر را دوست داشته باشیم، به دنبال ویژگی‌های مثبت هم می‌گردیم. البته باید این محبت در تعادل باشد تا به خود فرد آسیب نرسد.

منابع: کتاب «عشق، چهارده وادی برای رسیدن به خود»، سی‌دی «بنیان» (امین ۹۹)، سخنان و فایل‌های مهندس دژاکام
نويسنده: همسفر زینب رهجوی راهنما همسفر عفت (لژیون نوزدهم)
رابط خبری: همسفر حبیبه رهجو راهنما همسفر عفت (لژیون نوزدهم)
ارسال: همسفر مونا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی البرز کرج