در کنگره‌۶۰ مثبت‌اندیشی و پرورش توانایی‌های خودمان را می‌آموزیم.

چو نیلوفر، اسیر مکر مردابم
پر از شوقم و افسوس، گرفتار گل و آبم
رهایم کن از این دوزخ، تو‌ ای خورشید عالم‌تاب

هفته بنیان را به تمامی اعضای کنگره‌‌‌۶۰ تبریک می‌گویم، به‌ویژه جناب آقای مهندس و خانواده‌ محترم ایشان که با عشق، خرد و فداکاری چراغی روشن در مسیر رهایی افروخته‌اند.

خداوند همواره با بنده خود سخن می‌گوید. او همیشه به سوی انسان می‌آید که او را از ظلمت و تاریکی، از بی ارزشی و پوچی و از تنهایی نجات دهد. من خداوند را چنین می‌شناختم که باید از راه‌های عبا‌دت؛ چون نماز، روزه و خواندن قرآن با او ارتباط برقرار کنم. همیشه در زمان گرفتاری و مشکل، بیشتر به یاد پروردگار می‌افتادم؛ اما در همان لحظه‌ها اعتراض‌های درونی‌ام نیز آغاز می‌شد، با خود می‌گفتم؛ چرا باید این همه دشواری را در زندگی‌ام تحمل کنم؟ من که خطایی نکرده‌ام، همیشه احساس تنهایی می‌کردم. در برابر پدر و مادرم سعی می‌کردم، مقاوم ظاهر شوم که مبادا سرزنشم کنند یا مرا انسانی ناتوان بدانند که نمی‌تواند حق خود را از زندگی بگیرد. پس از پانزده سال زندگی مشترک به نقطه‌ای رسیدم که باید تصمیم می‌گرفتم؛  یا باید به این زندگی تا پایان عمر ادامه می‌دادم یا تمامش می‌کردم و جدا می‌شدم؛ در همین زمان بود که کنگره‌۶۰، سر راه من قرار گرفت. مجموعه‌ای که در آن، قدرت مطلق را می‌توان به خوبی احساس کرد و فهمید. در کنگره‌۶۰ آموختم که من انسان ارزشمندی هستم که خداوند توانایی‌های زیادی در وجود من قرار داده است. فهمیدم که تنها نیستم؛ بلکه نیروهای الهی همیشه همراهم هستند و مرا دربر گرفته‌اند.

بیست و شش سال پیش، در ماه پربرکت رمضان، خداوند برای یاری دردمندانی که قادر به بیان رنج خود نبودند و خانواده‌هایشان نیز درگیر همان درد بودند، مهندس دژاکام را برگزید. ایشان با تجربه‌ شخصی خویش از اعتیاد توانستند راه درمان را به ما نشان دهند و از همه مهم‌تر روشن کردند که درمان واقعی در جهان‌بینی، نگرش ما نسبت به جامعه، خانواده و خودمان است. در کنگره‌۶۰ مثبت اندیشی و پرورش توانایی‌های درونی را آموختیم.

خداوند را به خاطر وجود کنگره‌۶۰ سپاسگزارم. اعضای این مجموعه هر یک برای من الگویی زیبا از انسانیت و رشد هستند و در پایان از راهنمایان و تمام خدمت‌گزاران که برای دل‌های خسته، اما امیدوار مسافران و همسفران، نور امید هستند، صمیمانه قدردانی می‌کنم. آن‌ها هم خود به باور رسیده‌اند و هم میوه‌ای از ایمان و آرامش در دیگران می‌رویانند.

نویسنده: همسفر فریبا رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون یازدهم)
رابط خبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون یازدهم)
عکاس: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون ششم)
ویرایش و ارسال: همسفر مهناز رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم) دبیر دوم سایت
همسفران نمایندگی دنا شهرضا