هفته بنیان، تولد همه اعضای کنگره ۶۰ است

اولین جلسه از دوره سیزدهم از سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران نمایندگی دلیجان با استادی راهنما مسافر یاسر ، نگهبانی مسافر مجید و دبیری مسافر علی با دستور جلسه:"هفته بنیان"، در روز چهارشنبه ۱۹ آذر ۱۴۰۴، ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار نمود.

سخنان استاد:

ابتدا از مرزبانان، ایجنت عزیز و نگهبان جلسه سپاسگزاری می‌کنم، هفتهٔ بنیان را تبریک عرض می‌نمایم. هفته بنیان، تولدِ یک شخص است؛ شخصی که در سال ۱۳۷۸ توانست به رهایی دست یابد و اکنون می‌تواند به دیگران در رسیدن به رهایی یاری برساند. وظیفهٔ ماست که چراغ راهی برای دیگران باشیم تا آنها نیز به رهایی برسند.

هنگامی که قصد داشتم به شعبه دلیجان بیایم، با رهجوهایم تماس گرفتم، اما به دلیل بارندگی، توفیق همراهی‌شان حاصل نشد و من تنها به شعبهٔ دلیجان آمدم. شعبه دلیجان تنها روزهای جمعه دایر بود، اما اکنون حال‌وهوای خوبی دارد و شکل و شمایل آن متفاوت شده است. در ابتدا، ما تنها بودیم؛ خودمان دبیر بودیم و خودمان نگهبان. سرانجام، با موافقت آقای مهندس، شعبهٔ دلیجان بازگشایی شد. زمانی که من دبیر بودم، سفر اولی بودم و خدارا شکر که همراهان خوبی مانند آقای سعید، آقای حمید و از جمله آقای محمد کاوریان، ایجنت محترم، که زحمات بسیاری برای این شعبه کشیدند، به ما پیوستند.

آنچه ما در کنگره آموخته‌ایم، این است که «بنیان» در کنگره به‌معنای ریشه است. اگر درخت را در نظر بگیریم، ریشهٔ درخت، بنیان آن درخت است و اجزایی مانند ساقه، شاخه و برگ، اجزای آن درخت محسوب می‌شوند. «بنیان‌گذار» نیز به کسی گفته می‌شود که اقدام به ایجاد و احداث چیزی می‌کند.

به‌گفتهٔ آقای مهندس و آنچه در کنگره آموخته‌ایم، به‌نظر من هدف از برگزاری هفتهٔ بنیان این است که هیچ‌یک از ما اعضای کنگره فراموش نکنیم روزی در چه شرایطی بودیم، چه رنج‌هایی را تحمل می‌کردیم و چگونه به شرایط مطلوب کنونی رسیدیم. همان‌طور که کنگرهٔ ۶۰ روزی با چند نفر آغاز به کار کرد و امروز به جمعیتی بالغ بر دویست هزار نفر رسیده است، این تحول باید دیده و یادآوری شود. این هفته یادآور آن است که روزی از کجا آغاز کردم و اکنون به چه جایگاهی دست یافته‌ام.

در سفر اول، دیدگاه خاصی دربارهٔ بنیان نداشتم و دراین‌باره فکر نمی‌کردم. اما زمانی که به درمان رسیدم، متوجه شدم که بنیان کنگرهٔ ۶۰، آقای مهندس حسین دژاکام، ریشهٔ تنومند درختی به‌نام کنگره است. تمامی اجزای این درخت از آن ریشه تغذیه می‌کنند، آموزش می‌بینند و روزبه‌روز، این درخت پربارتر، نورانی‌تر و رشدکننده‌تر می‌شود.

آقای مهندس هر سال این موضوع را بیان می‌کنند که هفتهٔ بنیان، تولد همهٔ اعضای کنگرهٔ ۶۰ است. زیرا زمانی که ایشان در سال ۱۳۷۶ به درمان اعتیاد رسیدند، مسیری را آغاز کردند که سال‌به‌سال، افراد بسیاری را از دام اعتیاد رها کرده است. به‌همین دلیل، آن رهایی در سال ۱۳۷۶ باعث شد تا تک‌تک ما بتوانیم در این مسیر آموزش ببینیم و به درمان اعتیاد دست پیدا کنیم.

مهم‌ترین ویژگی، علمی است که آقای مهندس دارا هستند. دانشی که شاید بسیاری در جهان در درمان اعتیاد متوقف شده‌اند، اما این علم به لطف خداوند به ایشان عطا شده و قابلیت انتقال آسان به دیگران را دارد. بارزترین ویژگی آقای مهندس، علم و دانش ایشان در حوزهٔ اعتیاد، جهان‌بینی و مسائل مرتبط است.

فردی که تازه به کنگره می‌آید، در ماه‌های اول شاید پیام کنگره را به‌درستی درک نکند، اما پس از ماه‌ها که درمان می‌شود، مسیر را می‌یابد و آموزش می‌بیند، همین که در سفر اول به‌درستی سفر کند، مصرف اُ.تی و نوشتن سی‌دی را به‌درستی رعایت نماید، به‌نظر من بهترین کاری است که می‌تواند انجام دهد. برای مسافران با سابقه‌تر نیز، خدمت بهتر و زندگی شایسته‌تر، راه مؤثری است. هرچه بهتر زندگی کنیم، تفکر کنیم و آرامش داشته باشیم، خود بهترین تبلیغ برای کنگرهٔ ۶۰ خواهد بود.

به‌نظر من این چیزی جز عشق نیست. زمانی انسان به جایگاهی می‌رسد که درک می‌کند باید در مسیری برای دیگران خدمت کند. نوری که به زندگی‌اش تابیده، باید به زندگی دیگران نیز بتابد و راه درمان را برای آنان هموار سازد. این لطف خداست که شامل حال برخی افراد می‌شود تا بتوانند خدمت کنند. همان‌طور که می‌دانیم، خداوند به هر کسی اجازهٔ خدمت نمی‌دهد. کسانی که این لطف شامل حالشان شده باشد، بالاترین لذت را می‌برند و هیچ چیزی بالاتر از عشق و محبتی نیست که آنان به کار می‌گیرند.

عکس: مسافر رضا- لژیون دوم 

بارگزاری خبر: همسفر مسعود 

نمایندگی دلیجان