«بنیان» به معنای بن، اساس و ریشه هر چیزی است که محل تولد یک ساختار جدید محسوب میشود؛ برای مثال، یک تخم مرغ بنیان یک جوجه و آغازگر یک ساختار جدید است. با فراهم شدن سلسلهای از عوامل، بنیان میتواند به خلق یک ساختار جدید، یعنی یک موجود زنده با سطح بالاتری از حیات، منجر شود. همچنین، یک بذر، دانه، یا گردو با قرار گرفتن در زیر خاک و فراهم شدن شرایط محیطی مناسب، و البته با تحمل رنج و سختیها و شکافته شدن پوسته، از درون بذر، دانه، یا گردو، تحولی شگفتانگیز را رقم میزند. این تحول با حرکت ممتد و ادامه دار، جوانه زدن در تاریکی خاک و تلاش برای رسیدن به محیط بیرون و نور اتفاق میافتد. قطعاً جوانه زدن یک گیاه و عبور آن از میان لایههای پایین خاک، دور زدن سنگها و موانع، نهایتاً به سطح زمین میرسد. این معجزه، نتیجه مجموعهای از عوامل مثبت مانند رطوبت، درجه حرارت مناسب و خاک ایدهآل، به علاوه انرژی پتانسیل نهفته در بذر است که در انتظار شرایط بیرونی بود تا نهایتاً در قالب یک گیاه رخ نمایان کند.
در کنگره ۶۰، چهار جشن برگزار میشود که یکی از این جشنها، جشن بنیان است. این جشن یادآور واقعه مهمی است که مصادف با ۱۵ آذر ماه، سالگرد رهایی جناب مهندس دژاکام میباشد و نشاندهنده حقانیت روش درمانی آقای مهندس و متد DST است. در این تاریخ، دریچهای در برابر بشریت گشوده شد که هزاران سال بسته بود؛ چه بسیار انسانهایی که پشت این درها درد و رنجها کشیدند. چه بسیار خانوادههایی که به خاطر پیدا نکردن راه، سالها درگیر درد و رنج و تحمل احساسات مختلفی مانند نفرت و کینه بین اعضا بودند و چه خانوادههایی که به مرحله فروپاشی رسیدند و ثمره آن، فرزندان آسیبدیده بودند که درگیر مصائب و گرفتاری میشدند. در آخرین روزهای پاییز، اولین مسافر به درمان رسید و راهی برای درمان آسیبدیدگان افیون و خانوادههایشان باز شد. حقانیت روش DST در برابر روشهای درمانی دارویی چون متادون، پرنورفین، B2 و امثالهم که به هیچ وجه به راستی و درستی دلالت نمیکردند، ثابت شد.
با رسیدن اولین مسافر کنگره ۶۰ و عبور ایشان از راهی جدید برای درمان درد و بیماران اعتیاد و خانوادههایشان، مسیر عریضتر شد و روز به روز تعداد رهاییها افزوده گردید؛ گویی این آیه کتاب شریف الهی است که با وضوح بیشتر تعریف میکند: «اگر شخصی نفسی را از مرگ برهاند، گویی نفوس همه انسانها را از مرگ نجات داده است.» نکته جالب این است که مسافر رها شده از اعتیاد، با دریافت آموزشها، تغییر سبک زندگی و ورود به سیر خدمت، به مرحله تکامل و بقا میرسد. به قول مهندس، جشن بنیان، جشن تولد همه ماست؛ در واقع جشن تولد جمعیت احیای انسانی کنگره ۶۰ و جشن رهایی همه انسانهای دردمند اعتیاد است. با ثبت این حقیقت، راه برای همه رهروان و دردمندان پیدا شد و با متولد شدن متد DST، تمام افرادی که با این روش به درمان رسیدند، این روز را جشن خود میدانند. این روز در آخرین روزهای پاییزی، با به مقصد رسیدن اولین مسافر، سرفصلی جدید در زندگی تمام رهروان این مسیر ایجاد کرد.
اما تقدم و تأخر رسیدن مسافران یا کسوت، اصلیترین پارامتر در شکل گرفتن رهایی نبوده و نیست؛ بلکه فرمانبرداری، خدمت، و کاربردی کردن آموزشها، اصول واجب و ضروری این سفر بوده است. چه بسیار مسافرانی که با حضور چندین ساله و پرداختن به حاشیهها هنوز به مقصد نرسیدهاند، و چه بسیار مسافرانی که با دریافت پیام کنگره در مسیر قرار گرفتند و با اجرای آموزشها و دوری از حاشیهها و معرکهگیری، به مقصد مقرر و رهایی رسیدند. همانطور که در شعر آمده است: «غافل مشو که مرکب مردان مرد را در سنگلاخ بادیه پیها بریده اند؛ نومید هم مباش که رندان جرعهنوش ناگه بیک خروش به منزل رسیده اند.» (شیخبهایی)
آقای مهندس این روز را روز رهایی و دریافت فرمان قطع مصرف دارو برای مسافران و رهجویان، و قطع بندهای ناپیدا و زنجیرهای تاریکیها دانسته است؛ گویی که رها یافته از اعتیاد، قدرت پرواز پیدا کرده است. آقای مهندس در «سیدی بنیان» میفرمایند: «بزرگداشت بنیان در واقع شکر یک نعمت و یادآوری روز بزرگ است و ما را از کفر و فراموشی لطف خداوند محافظت میکند.» نقش مهندس دژاکام، در واقع هم «بن و ریشه» ساختار و هم بنیانگذار یعنی کسی که ساختار را ایجاد کرده و از آن محافظت مینماید. به قول استاد سیلور: «برای اینکه بدانید در اندیشه رهایی شما بودیم، از هیچ تفکری برایتان کوتاهی نکردیم و از خدا خواستیم خودتان را پس بگیرید و این یک زندگی تازه برای شما شود تا بتوانید همه را با اندیشه بسازید.»
دلنوشته: راهنما تازه واردین همسفر علی اصغر
تایپ و ویرایش: همسفر نیما
سایت همسفران آقا نمایندگی شادآباد
- تعداد بازدید از این مطلب :
13