ظلمت و تاریکی دنیای اطراف را فرا گرفته بود و ابرهای سیاه از درخشندگی خورشید جلوگیری میکردند. گلها و درختان در حال پژمردگی و خشک شدن بودند و هیچکس راهی برای درمان آنها پیدا نمیکرد؛ البته افرادی راهحلی ارائه میدادند؛ اما همه راهها موقتی بود و بعد از مدتی وضعیت به روال قبل برمیگشت. صدای ناله گیاهان گوش فلک را کر میکرد و فریادرسی نبود. سالهای زیادی میگذشت و اوضاع نه تنها بهبود نیافت؛ بلکه روزبهروز بدتر شد.
در میان این همه هیاهو و ناامیدی در گوشهای از این دنیا پهناور بذری رویید که خود طعم تلخ تاریکی را با تمام وجود چشیده بود؛ اکنون تصمیم داشت که خویش را نجات دهد و به نور برسد، آرامآرام رشد کرد و ذرهذره از دل تاریکی بیرون آمد. با تمام وجود لذت روشنایی را درک کرد، آنگاه تصمیم گرفت که ریشه محکم درختی پهناور برای کمک به دیگران شود که نوید نور، آرامش و سلامتی را دهد.
آری، این حکایت دنیایی است که اعتیاد، تباهی و یأس آن را فرا گرفته بود. زنان و مردان بسیاری را به نابودی میکشاند و کودکانی که در میان این نابسامانی هر روز پژمرده و افسردهتر میشدند. دنیایی که هیچ راهی برای درمان اعتیاد که بزرگترین معضل بشر است پیدا نکرد. سرانجام مردی بزرگ که خود این تجربه تلخ را درک کرده بود دست به کار شد؛ ابتدا با استفاده از آموزشهای اساتید بزرگ که چراغ راه او بودند بیماری خود را درمان کردند و از آنجایی که قلبی بزرگ در سینه داشتند تصمیم گرفتند که این روش درمان را به دیگران نیز بیاموزند و به انسانهای دردمند کمک نمایند.
با تحمل رنجها و سختی فراوان کنگره۶۰ را بنا نهاد که «بیایید این آتش ویرانگر را مهار کنیم» شعار این مکان مقدس است. مهندس حسین دژاکام مردی بودند که در اثر این بلای خانمانسوز داشتههای زیادی را در زندگی از دست داده بودند. این پدر مهربان در ابتدا بیماری اعتیاد خود را درمان کردند و سپس با دلسوزی روش درمان خود را به دیگران یاد دادند و باعث شدند که انسانهای زیادی با این متد به حال خوش برسند. در ادامه مسیر این مکان مقدس تأسیس شد که مانند درختی پهناور هر روز در حال رشد است و افراد بسیاری را زیر سایه خود قرار میدهد.
این درخت عظیم تنها از یک ریشه جان گرفت و آن کسی جزء مهندس حسین دژاکام نیست. شخصی که رنجها و سختی فراوانی را متحمل شدند تا این مکان امن پایهگذاری، رشد و پیشرفت کند و تبدیل به بهشتی در زمین شود که هر هفته افراد زیادی از نهرهای جاری در این بهشت زمینی سیراب شوند. به همین دلیل ایشان ریشه و بنیان کنگره نامیده شدند. من در بدو ورود با حالی زار و دنیایی تاریک که پر از افسوس، اضطراب و ترس بود، وارد این مکان شدم و کمکم به نور نزدیک شدم و آرامش را تجربه نمودم.
حال خوب خودم، فرزند و مسافر خود را مدیون از خودگذشتگی این بزرگ مرد میدانم؛ اینک هفته بنیان را به آقای مهندس حسین دژاکام که ریشه و بنیان کنگره هستند تبریک میگویم، برای ایشان سلامتی و طول عمر از خداوند خواستارم، از زحمتهای بسیاری که کشیدند کمال تشکر را دارم و آرزو دارم تمام کسانی که در دام اعتیاد گرفتار شدهاند روزی راه نجات خود را یافته و وارد مسیر پرنور درمان با روش DST شوند و آنها هم حال خوش را تجربه کنند.
نویسنده: راهنما همسفر سمیه (لژیون ششم)
عکاس: همسفر نصیبه رهجو راهنما همسفر شهلا (لژیون دوم)
ارسال: همسفر محدثه رهجو راهنما همسفر فاطمه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی امیر اراک
- تعداد بازدید از این مطلب :
60