همیشه کسانی که اولین قدم‌ها را برمی‌دارند، در ذهن‌ها می‌مانند

چهارمین جلسه از دوره‌ پنجاه و هفتم کارگاه‌‌های آموزشـی خصوصی کنگـره‌ ۶۰، نمایندگی حکیـم هیـدجی، با استادی پیشکسوت محترم راهنما مسافر جعفر، نگهبانی مسافر نادر و دبیری مسـافر علی با دستور جلسه‌‌ «بنیان کنگره ۶۰»  روز یکشنبه ١۶ آذر ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
زندگی شبیه یک نمایش است؛ نمایشی که نویسنده و کارگردانش خداوند است و انسان‌ها فقط نقش‌هایی هستند که از قبل مشخص شده. مهم نیست چه نقشی داریم؛ مهم این است که در مسیر زندگی چقدر آگاهی و دانایی پیدا می‌کنیم و از کجا به کجا می‌رسیم. نه زبان مهم است، نه دین و مذهب؛ مهم مسیر رشد ماست و چیزهایی که در این مسیر یاد می‌گیرد.
سلام دوستان جعفر هستم؛ یک مسافر.
موضوع جلسه "بنیان" است. همیشه کسانی که اولین قدم‌ها را برمی‌دارند، در ذهن‌ها می‌مانند. هرکسی می‌تواند در یک مقطع اولین باشد؛ کافی است یک ایده داشته باشد و قدم اول را بردارد. نمونه‌ روشن آن، شکل‌گیری کنگره ۶۰ است. جناب مهندس دژاکام با الهام و تجربه خودش این راه را آغاز کرد و امروز این مجموعه به چندین شعبه و هزاران انسان درمان‌شده رسیده است.
اولین روزهای کنگره پر از سختی بود؛ مکان نداشتیم، صندلی نداشتیم، امکانات صفر بود. بعضی روزها در زمستان جلوی یک درِ بسته می‌ماندیم چون پلمپ شده بود. اما همین سختی‌ها باعث شد بچه‌ها کنار هم بایستند و قدم به قدم این مکان را بسازند؛ از خرید زمین تا ساخت سالن و محوطه. امروز که در یک فضای امن و مرتب می‌نشینیم، باید قدر این روزها را بدانیم.
در پیام هم گفته شده بود: مهم نیست کجا هستیم؛ مهم این است که از چه نقطه‌ای به چه نقطه‌ای رسیده‌ایم. هر جایگاهی که الآن داریم، عین عدالت است. اگر حالمان خوب است، حاصل تلاش و نظم خودمان است. اگر حالمان خوب نیست، باز هم نتیجه‌ی عملکرد خودمان است. پس شکایتی وجود ندارد.
من خودم سال‌ها مصرف‌کننده بودم. کسی حرف من را نمی‌شنید. اما وقتی وارد کنگره شدم و درمان گرفتم، زندگی‌ام عوض شد. کنگره واقعاً معجزه می‌کند. هیچ مرکز دیگری نتوانسته چنین نتیجه‌ای بگیرد. اوایل، خیلی‌ها با روش کنگره مخالف بودند؛ دولت، ستاد، کلینیک‌ها… حتی مسخره می‌کردند. اما وقتی نتیجه‌ها را دیدند، همه فهمیدند این راه درست است.
متد DST از ریشه درست بود و همین باعث شد امروز به‌عنوان یک روش موفق در دنیا شناخته شود. حتی پژوهشگران خارجی هم وقتی از نزدیک دیدند، تأیید کردند.
هرکس وارد کنگره می‌شود باید بداند که اول به خودش خدمت می‌کند، بعد به خانواده و جامعه. اگر در جایگاهی هستیم؛ راهنما، مرزبان یا هر خدمت دیگری، نباید دچار غرور شویم. کوچک‌ترین حرکت اشتباه می‌تواند آدم را از مسیر بیرون بیندازد.
من اگر امروز کنار خانواده‌ام هستم و می‌توانم خدمت کنم، همه‌اش را مدیون کنگره و کسانی هستم که برای من زحمت کشیدند. اگر یک قدم کج بردارم، خیلی زود از مسیر خارج می‌شوم.
امیدوارم همه ما بتوانیم از جایگاهی که داریم محافظت کنیم، چه در کنگره و چه در خانواده و جامعه، تا به آرامش واقعی برسیم.
ممنونم که به صحبت‌هام گوش کردید.

مرزبان کشیک: مسافر رضا

عکاس: مسافر صفر
تایپ: مسافر رسول
صدابردار، ثبت : مسافر مهدی

مسافران نمایندگی‌ حکیم هیدجی