همسفر مریم برداشت خود را از سیدی «وادی دوم» اینگونه بیان کرد:
«هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمینهد، هیچکدام از ما به هیچ نیستیم؛ حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.»
من در این وادی متوجه شدم که هیچیک از موجودات هستی بیهوده به این دنیا نیامدهاند؛ بلکه برای هدفی خلق شدهاند. ما باید با امیدواری زندگی کنیم و با تفکر و افکار مثبت بکوشیم افکار منفی را از خود دور نماییم. ناامیدی یکی از مهمترین ابزارهای شیطان است. ما باید هدف داشته باشیم و کاری را دنبال کنیم که ارزش زیستن و زندگی کردن داشته باشد.
خدمتگزار جامعه و خانواده باشیم و در راه مستقیم قدم بگذاریم. در این مسیر لازم است آموزش صحیح ببینیم. من آموختم که هرجا نوری تابید، من نیز به دنبال آن نور بروم؛ زیرا نور نماد انسانیت و پیشرفت است. دلیل کمبودها و کاستیهای زندگی خود ما هستیم. باید با تفکر درست بهترین مسیر را انتخاب کنیم. حرکت در مسیر ضد ارزشها میتواند تأثیری مخرب بر ساختارهای جسم ما داشته باشد.
در این وادی یاد گرفتم که مسئولیت کارهای خودم را بپذیرم. بهعنوان مثال، در مسئله اعتیاد باید برای درمان تلاش کنیم در برابر نیروهای بازدارنده بایستیم و تسلیم نشویم، بدانیم که پیروزی بدون زحمت بهدست نمیآید. همه ما دارای خصوصیات و تواناییهای خاص خودمان هستیم. انسان برای هدفی والا، مقدس و ارزشمند پا به عرصه حیات نهاده است. در این حالت او برای خود، زندگی، خدمتش و نقشی که ایفا میکند ارزش فراوان قائل است.
نویسنده: همسفر مریم (ب) رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون پانزدهم)
ویرایش و رابط خبری: همسفر مریم (ک) رهجوی راهنما همسفر زهرا ( لژیون پانزدهم)
ارسال: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر عذری (لژیون دهم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی صالحی
- تعداد بازدید از این مطلب :
190