وقتی که از بنیان کنگره۶۰ سخن میگوییم در حقیقت نام مهندس حسین دژاکام را بر زبان میآوریم؛ انسانی که با ایمان، تجربه و عشق، راهی را بنیان گذاشتند که امروزِ هزاران انسان را از تاریکی به روشنی رسانده است. مهندس دژاکام فقط بنیانگذار یک مجموعه نبودند؛ او اندیشهای نو، روشی علمی و نگاهی عمیق به انسان را بنا کرد. نگاهی که اعتیاد را نه یک جرم، بلکه یک بیماری شناخت و برای درمان آن مسیر تازهای را پیش پای جامعه گذاشت. مهندس دژاکام با شناخت دقیق از درد اعتیاد سالها تحقیق و تجربه را در کنار هم قرار داد تا «مثلث درمان» را طراحی کند؛ مثلثی که جسم، روان و جهانبینی را در کنار هم قرار میدهد. این دیدگاه نقطه تمایز او با تمام روشهای موجود بود. زیرا او معتقد بود اگر نگاه انسان تغییر نکند درمان حقیقی شکل نمیگیرد. همین نگرش اساس کنگره ۶۰ را تشکیل داد.یکی از بزرگترین دستاوردهای آقای مهندس «متد DST» است. روشی که برای نخستینبار درمان اعتیاد را بهصورت علمی، تدریجی و فیزیولوژیک ارائه کرد.
ایشان با این متد ثابت کردند که جسم انسان نیاز به زمان و نظم دارد تا بتواند به تعادل برسد.این روش امروز هزاران رها یافته دارد و بهعنوان یکی از موفقترین درمانهای جهان شناخته میشود. قدرت این روش در سادگی، نظم و احترام به روند طبیعی بدن است.اما دستاوردهای آقای مهندس فقط به حوزهی علمی محدود نمیشود. ایشان ساختاری منظم، تربیتی و اخلاقی بنا کردند که هسته آن بر احترام و محبت استوار است. کنگره۶۰ جایی است که انسانها فارغ از گذشتهشان پذیرفته میشوند و به آنها فرصت دوباره زیستن داده میشود. این نگاه انسانی یکی از بزرگترین میراث آقای مهندس است؛ میراثی که امروز در دل تکتک اعضای کنگره جریان دارد.از دیگر دستاوردهای ارزشمند ایشان، ایجاد جهانبینی کنگره است؛ مجموعهای از آموزشها و مباحث که انسان را با قوانین هستی، سازوکار ذهن، نقش اندیشه و کیفیت انتخابها آشنا میکند. این جهانبینی نهتنها مصرف مواد را درمان میکند، بلکه بسیاری از گرههای زندگی را میگشاید.
برای من این جهانبینی مثل آینهای بود که خود واقعیام را در آن دیدم. کنگره۶۰ همچنین فرهنگی نو در خدمترسانی ایجاد کرد. مهندس دژاکام باور داشت که رهایی تنها زمانی پایدار میشود که فرد در مسیر خدمت قرار گیرد.به همین دلیل ساختارهایی مانند راهنما، مرزبان، ایجنت و دیدهبان شکل گرفت تا هر فرد پس از رهایی خود بخشی از این چرخه عشق و خدمت باشد. این خدمتگذاری یکی از پایههای استواری کنگره است و روح آن را زنده نگه میدارد. آقای مهندس همچنین توجه ویژهای به ورزش، هنر و فعالیتهای جمعی داشتند.ایشان ورزش را راهی برای ساختن جسم و روح معرفی کردند و باشگاههایی را ایجاد کردند که امروز محل رشد و ارتباط سالم اعضا هستند. از نگاه او انسان سالم باید در تمام ابعاد زندگی رشد کند و این فلسفه در سراسر کنگره دیده میشود. اگر امروزِ هزاران خانواده دوباره طعم آرامش را تجربه میکنند، اگر بسیاری از انسانها از ناامیدی نجات یافتهاند و اگر اعتیاد دیگر پایان زندگی نیست، همه اینها بخش کوچکی از میوههای درختی است که مهندس دژاکام آن را کاشته است.
درختی که با عشق آبیاری شد و حالا سایهاش بر سر همهی ماست. برای من بنیان کنگره۶۰ یعنی تولدی دوباره است. یعنی اینکه انسانی با تجربه تاریکی، نور را خلق کرد تا دیگران گم نشوند. یعنی امیدی که پایان ندارد. بنیان یعنی دستان انسانی که میخواست رنج دیگران پایان یابد و توانست راهی بسازد که بسیار فراتر از یک «روش درمان» است. این بنیان،یک فرهنگ، یک مدرسه و یک مسیر روشن است. امروز با احترام و قدردانی مینویسم که مهندس دژاکام تنها بنیانگذار کنگره نیستند؛ ایشان معلمی هستند که زندگیمان را معنا بخشید، راهنمایی است که چراغ را روشن کرد و انسانی است که ارزشهای انسانی را دوباره به ما نشان داد. کنگره۶۰دستاورد ایمان اوست؛ ایمانی که هنوز زنده است و هر روز در دل انسانهای بیشتری جوانه میزند.
نویسنده: همسفر ماهرخ رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون یکم)
رابط خبری: همسفر ماهرخ رهجوی راهنما همسفر زهرا(لژیون یکم)
عکاس: همسفر انسیه رهجوی راهنما همسفر زهرا(لژیون یکم)
ارسال: همسفر ملک رهحوی راهنما همسفر مبینا (لژیون سوم) دبیز سایت
همسفران نمایندگی پردیس
- تعداد بازدید از این مطلب :
126