زندگی جاری است: خداحافظ صفت معتاد

جلسه اول از دوره اول سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰، نمایندگی ماهشهر به استادی مسافر رضا، نگهبانی مسافر فضیل و دبیری مسافر مصطفی با دستور جلسه 《 وادی دهم و تاثیر آن روی من 》در روز پنجشنبه ۱۳ آذرماه راس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

سخنان استاد:

سلام دوستان، رضا هستم، یک مسافر.

پیشاپیش هفته بنیان را به جناب آقای مهندس، خانواده محترمشان و تمام اعضای کنگره ۶۰ شادباش می‌گویم.
درباره دستور جلسه: صفت گذشته در انسان صادق نیست، چون زندگی جاری است. این وادی مانند شمشیری برنده است؛ هم زندگی دارد، هم مرگ، هم امید و هم هشدار، و همه این‌ها را به ما می‌دهد. در این وادی از سه مؤلفه نور، صوت و حس صحبت می‌شود. تمام وادی زیباست، اما هر بار که آن را گوش می‌کنم، برداشت تازه‌ای از آن دارم.
از زمانی که به کنگره آمدم، با اجرای وادی دهم، صفت "معتاد" و "مصرف‌کننده" را از من گرفتند و صفت "مسافر" را به من دادند. قبلاً در جای دیگری بودم و پنج سال آنجا بودم. همیشه مجبور بودم خودم را "معتاد" معرفی کنم و این صفت هرگز از من جدا نمی‌شد. هر چقدر تلاش می‌کردم پیشرفت کنم و آموزش ببینم، این صفت همراه من بود و واقعاً آزارم می‌داد. اما آنجا قانون بود و نمی‌شد کاری کرد. خداراشکر همان تجربیات گذشته و همان دردها باعث شدند که من به کنگره بیایم و قدر این جایگاه، این صندلی که روی آن نشسته‌ام و همه چیز را بیشتر بفهمم.
در هستی، نور فرمان می‌دهد. خداوند نور آسمان‌ها و زمین را آفرید و ما با نور می‌توانیم انعکاس آن را ببینیم، چیزها را مشاهده کنیم و آموزش ببینیم. بعد در مورد صوت صحبت می‌کنند: اگر صوت نبود، من نمی‌توانستم آموزش ببینم، سی‌دی بنویسم، آموزش‌ها را دریافت کنم یا انتقال دهم. و آخرین مؤلفه، حس است که از همه مهم‌تر است. حس مانند خداست؛ قابل رؤیت نیست، اما می‌دانیم وجود دارد. ما با همین حس‌ها می‌توانیم صوت و نور را دریافت کنیم. به نظر من حس از همه مهم‌تر است و اولین قدم برای درست کردن حس، "تزکیه نفس" است. باید به تزکیه نفس برسم تا حسم درست شود.
در ادامه به چند نکته در این وادی اشاره می‌کنم: اول از تفکر سالم شروع می‌شود. تفکر سالم باعث می‌شود ایمان بیاورم. بسیاری فکر می‌کنند کسی که نماز می‌خواند ایمانش زیاد است، اما اینطور نیست. ایمان باید به عمل سالم تبدیل شود. من قبلاً عمل سالم را با عمل به ظاهر نیک اشتباه می‌گرفتم. عمل سالم باید به حس سالم تبدیل شود. وقتی حس درست شود، می‌توانم به دیگران خدمت کنم. حس، اولین نیروی به کارگیری عقل است. وقتی حس من درست شود، عقل من هم درست کار می‌کند و آن وقت می‌توانم عشق سالم داشته باشم. برخی فقط عشق را به شکل سطحی می‌شناسند؛ مثلاً در یک رابطه اگر طرف مقابل نخواهد ادامه دهد، ممکن است آسیب بزند یا اسید بپاشد، این عشق سالم نیست. در نهایت، همه این‌ها به تفکر بر‌میگردد.

گروه سایت نمایندگی ماهشهر
تایپ: مسافر عارف، مسافر علی و مسافر محمود، لژیون یکم
ویرایش و ارسال مطلب: مسافر فضیل