همسفر زهرا برداشت خود را از سیدی «وادی اول» این گونه بیان کرد:
«با تفکر؛ ساختارها آغاز میگردد، بدون تفکر آنچه هست رو به زوال میرود.» این وادی اهمیت تفکر را بیان میکند. خداوند به انسان قدرت تفکر داده تا بتواند تصمیمگیری کند و مسائلش را حل کند. هر حرکت و عملی یک ساختار است و هر ساختاری قبل از بهوجود آمدن مانند یک صفحه سفید نقاشی است. من هستم که ساختار وجودی و زندگیام را نقاشی میکنم و در این صفحه سفید، با نوع افکار و نگرش، رفتار و عمل خود تابلوی نقاشی زندگیام را میکشم. آنچه من نسبت به خودم تصور میکنم و حرف میزنم، در بیرون منعکس میشود و تابلوی نقاشی من را به تصویر میکشد.
تصویر زندگی من چگونه است؟ تابلویی زیبا که توانمندی، شایستگی، اعتماد به نفس و سلامتی و ... را منعکس میکند و به دیگران نیز انگیزه، امید به زندگی و زیبا زیستن میدهد یا تابلویی زشت که نشانی از تلاش و امید در آن دیده نمیشود و خودم را انسانی شکستخورده، نالایق، ضعیف، افسرده، بیمار و بیعرضه میپندارم که نه تنها خودم آنرا دوست ندارم، بلکه دیگران هم با دیدن آن حالشان بد میشود.
من در این وادی میآموزم که تفکری مثبت در جهت عملی مثبت داشته باشم. در این راه، نیروی القاء به من یاری میرساند و با القائات خود، من را به ادامه مسیر تشویق میکند و راهها را به من نشان میدهد تا به مقصد برسم. بنابراین من در جهت احیای خودم و زندگیام قدم برمیدارم و تصویر ذهنیام را آرام آرام اصلاح میکنم و خود اصیلم را احیاء میکنم. نیروی تحرک نیز من را در حرکت و اقدام کردن یاری میرساند تا آن تصویر اصلاح شده را زندگی کنم و هر روز به سوی نسخه بهتر خودم حرکت کنم. ما به هر آنچه فکر کنیم به آن انرژی میدهیم و آنرا نیرومند میسازیم. زمانیکه این افکار مداوم باشند، آنها در زندگی ما ظهور پیدا میکنند. پس مراقب افکارمان باشیم که تبدیل به گفتار، عمل و واقعیت میشوند.
نویسنده و ویرایش: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون نهم) دبیر سایت
ارسال: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر عذری (لژیون دهم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی صالحی
- تعداد بازدید از این مطلب :
121